Συγκινεί η Αθηνά Καμπάκογλου: «Δεν περνάει μέρα που να μην σκεφτώ τη Μαρκέλλα μου»

Η απώλεια της μητέρας σας ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σας; Είναι κάτι πια με το οποίο έχετε συμφιλιωθεί;

Τώρα κλείνουν τα τρία χρόνια, ήταν και είναι πολύ δύσκολα. Δεν περνάει μέρα που να μην σκεφτώ τη Μαρκέλλα μου. Η μόνη μου παρηγοριά είναι η πίστη μου στη μετά θάνατον ζωή. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…», όπως λέει και το τροπάριο ο Χριστός μας πέρασε από τον θάνατο στη ζωή! «Και σκιρτώντες υμνούμεν τον Αίτιον…» και εμείς σκιρτούμε από χαρά για την Ανάσταση του Κυρίου και τη δική μας. Εκεί έχω την πίστη μου και τη δύναμή μου, αλλιώς δεν μου βγαίνει η εξίσωση.

Το πέρασμα του χρόνου σας αγχώνει; Είστε από τις γυναίκες εκείνες που έχουν ανασφάλειες με την εικόνα τους;

Να σου πω, ούτε κατάλαβα πώς πέρασαν τα χρόνια. Κρίση ηλικίας πέρασα μια φορά, για δέκα λεπτά, όταν είδα μια φωτογραφία από τη νεότητά μου που δεν είχα δει. «Πω πω σαν μπουμπουνιέρα ήμουν!». Πολύ καλή! Μετά μου πέρασε γιατί πιστεύω ότι κάθε ηλικία έχει τα δώρα της. Δεν ξεπουλάω τη διαδρομή μου ως εδώ! «Τα νιάτα τα μπερμπάντικα» τα ζήσαμε και τα γλεντήσαμε, όπως τους άξιζαν!

Τι εύχεστε για το μέλλον;

Εύχομαι να έχουμε δύναμη και κουράγιο για να αντέξουμε τις δύσκολες συνθήκες, όπως αυτές διαμορφώνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια απάνθρωπη πραγματικότητα αρχίζει και διαμορφώνεται. Εύχομαι να έχουμε τη δύναμη να αγαπάμε και τη διάθεση να πολεμάμε για την ομορφιά. Εύχομαι να έχω πάντα τόσους καλούς συμμάχους και συνοδοιπόρους, που με ανιδιοτέλεια με στηρίζουν. Άντε και κάνα φράγκο να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας!

Πηγή Λοιπόν