Χατζηπαναγιώτης: Είναι μοναδική η αίσθηση που έχει κανείς παίζοντας στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου

Πώς είναι η αίσθηση όταν παίζεις σε ένα θέατρο που είναι ενεργό επί2.500χρόνια, όπως το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου;

«Είναι μοναδική η αίσθηση που έχει κανείς παίζοντας στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Η ανατριχίλα που νιώθεις όταν σβήνουν τα φώτα και εμφανίζεσαι στη σκηνή είναι μια διαδικασία μεγάλης συγκίνησης. Ο κόσμος κάθε χρόνο συρρέει στην Επίδαυρο για να δει παραστάσεις και να νιώσει αυτή τη μετακίνηση συναισθημάτων, αυτή τη σύνδεση με το σπουδαίο παρελθόν. Είναι μοναδική εμπειρία. Το πρώτο μου βάπτισμα ήταν το 1981, ήμουν μαθητής στο δεύτερο έτος έμαθα ότι κάνει οντισιόν ο Σπύρος Ευαγγελάτος και έτσι βρέθηκα τότε στην Επίδαυρο»

Πώς διαχειρίζεσαι τα social media;

«Σε γενικές γραμμές δεν είμαι πολύ ενεργός. Την περίοδο της καραντίνας ήμουν περισσότερο -δεν είχαμε να κάνουμε και πολλά πράματα- και ανέβαζα στα social. Τώρα τα χρησιμοποιώ περισσότερο για τη δουλειά μου, για να μιλήσω και να ενημερώσω τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται γι' αυτό που κάνουμε. Αποφεύγω να μιλώ για κοινωνικά θέματα, ακόμα λιγότερο για σχόλια και κριτικές. Αποφεύγω να μπω στη διαδικασία να ασχολούμαι με αυτό. Η σιωπηλή πλειονότητα απέχει από αυτά, αλλά, επειδή στην ενημέρωση βγαίνουν μπροστά οι εντάσεις, παραπλανούμαστε ορισμένες φορές. Προσπαθώ να μη δίνω βάση σε τέτοια πράγματα.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την καταναλώνουμε σε αηδίες. Με ενδιαφέρει να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα γίνεται, άλλοτε το πετυχαίνω, άλλοτε όχι. Πάντα η αποτυχία υπάρχει ως ενδεχόμενο και πολλές φορές από τις αποτυχίες μαθαίνεις περισσότερα πράγματα. Με ενδιαφέρει να δημιουργώ γέφυρες και επαφές με τους ανθρώπους που δουλεύω, να δημιουργώ ένα ωραίο κλίμα χαράς και δημιουργικότητας και να μην ασχολούμαι με κατινιές και δηλητηριώδη πράγματα», λέει στη Real