Δαδακαρίδης: «Αν κέρδιζα το λαχείο, δεν θα άλλαζα τη ζωή μου, θα τα μοίραζα όλα στους άλλους»

Πόσο εύκολο του είναι αλήθεια να αφεθεί σε ένα δυνατό συναίσθημα και τι θα έκανε αν γινόταν από τη μία μέρα στην άλλη πλούσιος χωρίς να μοχθήσει; Πόσο εύκολα «χαρίζει» συμβουλές στους γύρω του και πόσα όνειρα και βλέψεις έχει για μία καριέρα στο εξωτερικό; Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης αποκαλύπτεται!

■ Μεγαλώνοντας, είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο να αφεθείτε;

Είναι πιο δύσκολο να αφεθείς. Σκοπός είναι να θέλεις γιατί αλλιώς θα ζεις μόνος σου στο κάστρο σου, μέχρι μια στιγμή να καταλάβεις ότι το κάστρο σου είναι ένας τάφος που αλλάζει μέγεθος. Επί της ουσίας εκεί πάμε, αλλά, από την άλλη, καλύτερα να ζεις παρά να κάθεσαι να αγναντεύεις τη ζωή να περνά δίπλα σου... Όλα αυτά τα λέει μέσα και το έργο.

■ Αν κερδίζατε το λαχείο, τι θα αλλάζατε στη ζωή σας;

Τίποτα, άντε το πολύ-πολύ να άλλαζα γειτονιά, αλλά δεν θα άλλαζα τη ζωή μου. Θα άλλαζα τη ζωή πολλών άλλων, των φίλων μου, της οικογένειάς μου. Θα τα μοίραζα όλα στους άλλους... Θα κράταγα τόσα όσα, για να μπορούν οι κοντινοί μου άνθρωποι να είναι καλύτερα.

■ Θεωρείτε ότι το χρήμα θα σας έκανε να χάσετε το κίνητρο να είστε δημιουργικός;

Όχι, καθόλου, γιατί με αυτόν τον τρόπο χαίρομαι, ούτως ή άλλως. Να είναι και οι άλλοι χαρούμενοι, πρώτον, και, δεύτερον, ίσως το μοναδικό πράγμα που θα έκανε το χρήμα ήταν να άλλαζε τη διάσταση του χρόνου. Να έχω περισσότερο χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ. Αυτό θα άλλαζε, τίποτε άλλο.

■ Ένας άλλος ρόλος είναι και η διδασκαλία, τα σεμινάρια υποκριτικής που παραδίδετε...

Εδώ και καιρό -και τώρα όσο μεγαλώνω- βρίσκω και το νόημα γιατί το κάνω. Είναι σαν τη σχέση που είπαμε πριν, να αγαπάς τον άλλο περισσότερο από ό,τι μπορεί να σε αγαπήσει. Να προσπαθείς με έναν δικό σου τρόπο να του δώσεις μια χαρτογράφηση μιας περιοχής στην ψυχή του και στο μυαλό του, ώστε γρήγορα να φτάσει να ανοίξει πόρτες και να ανοίξει τη γνώση του για τον εαυτό του πολύ εύκολα από ό,τι μπορεί να παιδευόταν. Διατηρώντας πάντοτε το δικαίωμά του να κάνει και λάθος.

■ Άρα, ως δάσκαλος δίνετε απλόχερα τα εργαλεία σας.

Δεν μου αρέσει η λέξη «δάσκαλος», μου αρέσει η λέξη «συνοδοιπόρος». Δεν είμαι δάσκαλος κανενός.

■ Οπότε δεν είστε και ο τύπος που δίνει συμβουλές...

Όχι, οι καλές συμβουλές αγοράζονται. Οι σωστές συμβουλές και οι καλές συμβουλές πληρώνονται. Συμβουλές δεν μπορώ να δώσω σε κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό μου.

■ Πρόσφατα, μπήκε και η ταινία «Ευτυχία» στο Netflix.

Πόσο χαίρομαι για την «Ευτυχία», γιατί είναι μια πλατφόρμα τόσο γνωστή και μπορεί να ξαναδεί κάποιος την ταινία και να περάσει ωραία με αυτήν.

■ Έχετε σκεφτεί να κάνετε κάτι εκτός συνόρων;

Πάντα το σκέφτομαι, όταν προκύψει, θα το κάνω. Υπάρχει η προοπτική μιας ταινίας αλλά είναι νωρίς να πω κάτι...

d

■ Έχετε ένα τατουάζ που γράφει: «There is no easyway» (δεν υπάρχει εύκολος τρόπος). Εξακολουθεί να είναι το μότο σας;

Είναι η πλευρά της μάνας μου. Γι' αυτό και είναι στα αγγλικά. Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος, με την έννοια ότι έχει την αξία του να υπάρχει. Γιατί δεν έχεις προσπαθήσει, δεν έχεις κατανοήσει τη διαδρομή για να φτάσεις. Δεν υπάρχει η καβάτζα. Υπάρχει η γνήσια διαδρομή, ο τρόπος που περπατάς που φτάνεις από το ένα σημείο στο άλλο για να το καταλάβεις. Αυτό έχει μια αξία. Όχι ότι δεν υπάρχουν εύκολοι δρόμοι, αλλά συνήθως ο δρόμος ο οποίος έχει προσπάθεια αφήνει κι ένα αποτύπωμα στον κάθε άνθρωπο που τον περπατάει.

Πηγή: Real