Τζένη Βάνου: Αγνώριστη στο πλευρό του Μίμη Πλέσσα σε ηλικία 22 ετών – Συλλεκτική φωτό
Μια ακόμη συλλεκτική φωτογραφία από το αρχείο του Άρη Λουπάση με τη Τζένη Βάνου αγνώριστη σε ηλικία 22 ετών.
Σε αυτή βλέπουμε τη 22χρονη τότε Τζένη Βάνου να εμφανίζεται στο Γ΄ Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού στις 2 Ιουλίου του 1961 στο πλευρό του Μίμη Πλέσσα.
«Η Τζένη Βάνου εμφανίζεται στο Γ’ Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού που διεξάγεται στις 2 Ιουλίου του 1961 στο κοσμικό κέντρο Αθηναία στον Ιππόδρομο Φαλήρου και μαγεύει το κοινό ερμηνεύοντας μοναδικά δημιουργίες του Μίμη Πλέσσα. Η διαμαντένια και κρυστάλλινη φωνή της με τη σπάνια χροιά και το τεράστιο εύρος παραμένει μέχρι σήμερα πραγματικά αξεπέραστη», έγραψε ο ίδιος.
Δες τη φωτό στη gallery
Η φωτό του Άρη Λουπάση
Η Τζένη Βάνου τραγούδησε πρώτη φορά σε δισκογραφική εταιρία το 1945, με το τραγούδι "Θυμήσου", καθώς ήταν μέλος στη χορωδία του Νίκου Γούναρη. Εκεί πρωτογνώρισε τον νεαρό Μίμη Πλέσσα. Το 1959 στο τραγούδι "Αστέρι αστεράκι" του Δημήτρη Χορν έκανε τα φωνητικά μέρη, με αποτέλεσμα, λόγω των τεράστιων δυνατοτήτων της φωνής της, να της ανοιχτούν πολλές πόρτες για νέες δισκογραφικές δουλειές. Το 1964, με το τραγούδι του Πλέσσα «Τώρα» πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής της Θεσσαλονίκης. Σύντομα καθιερώθηκε ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε ντουέτα κυρίως με τον Γιάννη Βογιατζή. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε με τον πρώτο της σύζυγο, Βασίλη Ρηγόπουλο, με τον οποίο χώρισε το 1971, έπειτα από συνεχείς κακοποιήσεις.
Κατά τη Στρατιωτική δικτατορία συμμετείχε στους χουντικούς εορτασμούς της επετείου της 21ης Απριλίου στο Παναθηναϊκό Στάδιο ανάμεσα σε άλλους ηθοποιούς και τραγουδιστές.
Το 1969 ταξίδεψε στην Αμερική, αφού είχε υπογράψει συμβόλαιο, για την πραγματοποίηση διεθνούς καριέρας, την οποία αρνήθηκε την τελευταία στιγμή. Εκεί ηχογράφησε έναν 45άρη δίσκο με δύο αμερικανικά τραγούδια. Στις αρχές της δεκαετίας του '70, μετά τον χωρισμό της, αναγκάστηκε να μπει στο λαϊκό τραγούδι για οικονομικούς λόγους. Το 1971 συναντά τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος της κλείνει συμβόλαιο στην Minos όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας λαϊκά. Το 1977 πήρε μέρος για τελευταία φορά σε φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας βραβείο ερμηνείας με το τραγούδι "Να μ' αγαπάς" του Γιώργου Μανίκα. Το 1981 αποκτά τον πρώτο και τελευταίο της χρυσό δίσκο με τίτλο "τις ώρες που σε θέλω", έπειτα από 50.000 πωλήσεις. Στα χρόνια του ’80, η πορεία της Τζένης Βάνου, που στις δυο προηγούμενες δεκαετίες στέφθηκε από τεράστιες επιτυχίες, άρχισε να γνωρίζει μια κάμψη…
Ευδιάκριτη ήταν πλέον κάποια φθορά στη φωνή της, που εμφανίσθηκε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80. Παρόλα αυτά η τραγουδίστρια συνέχισε να δίνει το παρών με μια σειρά δίσκων, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές. Τελευταία δισκογραφική δουλεία το 1998.
Υπήρξε βασική ερμηνεύτρια και «μούσα» πολλών συνθετών. Ερμήνευσε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Τόλη Βοσκόπουλου, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη της Νινής Ζαχά, του Γιώργου Μανίκα, του Γιώργου Κατσαρού, του Χρήστου Νικολόπουλου, του Γιώργου Κριμιζάκη, του Αλέξη Παπαδημητρίου κ.α
Για τη δουλειά της βραβεύτηκε στην Ισπανία, την Πολωνία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής της βρισκόταν μακριά από τη δισκογραφία, τραγουδώντας μονο ζωντανά σε κέντρα διασκεδάσεων, όπου την καλούσαν. Όμως 4 χρόνια πριν τον θάνατό της εγκατέλειψε πλήρως το τραγούδι, αφιερώνοντας τον εαυτό της στον εγγονό της. Τον Αύγουστο του 2013 έκανε επέμβαση στον λαιμό για να της αφαιρεθεί όγκος. Στις αρχές του 2014 αντιμετώπισε πάλι σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας μεταστάσεων του καρκίνου. Στις 5 Φεβρουαρίου 2014 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Μεταξά, στον Πειραιά, όπου νοσηλευόταν.