O Γιάννης Βογιατζής στο gossip-tv: «Η Μαίρη ήταν γεμάτη αγάπη - Περιμένω την απώλεια τη δική μου»

Η μεγάλη κυρία του κινηματογράφου και του θεάτρου έφυγε από τη ζωή μετά από ολιγοήμερη μάχη που έδινε για τη ζωή της ύστερα από σοβαρό ατύχημα που είχε την Κυριακή 1/10 μέσα στο σπίτι της όταν έπεσε από τις σκάλες. Η Μαίρη Χρονοπούλου διακομίσθηκε στον Ευαγγελισμό όπου και μπήκε αμέσως στην εντατική καθώς η κατάστασή της κρίθηκε σοβαρή.

Η 90χρονη ηθοποιός είχε περάσει πολλές σοβαρές περιπέτειες με την υγεία της. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο είχε καταφέρει να σταθεί και πάλι στα πόδια της μετά από το σοβαρό τροχαίο ατύχημα που την είχε καθηλώσει σε αναπηρικό αμαξίδιο.

O Γιάννης Βογιατζής μίλησε για τη Μαίρη Χρονοπούλου αποκλειστικά στο gossip-tv.

Μιλήστε μας για την κυρία Μαίρη Χρονοπούλου. Τι θυμάστε από εκείνη;

Τη Μαίρη Χρονοπούλου την γνώρισα σε δουλειές που κάναμε και στο θέατρο και στο κινηματογράφο. Θαύμαζα πάντοτε την επίδοσή της, όχι μόνο την ερμηνευτική, αλλά και το ότι πάντοτε ήταν έτοιμη. Δεν έκανε ποτέ stop, να μην θυμάται τα λόγια της, να κάνει λάθη.

Ήταν τέλειος και εξαιρετικός επαγγελματίας. Πολύ μορφωμένο και νουνεχές άτομο με το οποίο μπορούσες να μιλήσεις πολύ σοβαρά. Αν σου συνέβαινε κάποιο γεγονός ιδιωτικό ή και τεχνικό, πήγαινες κατευθείαν στη Μαίρη.

Ήταν ένα είδος, ας πούμε, πως το λέμε, το καλό πνεύμα, απολύτως δοτική. Δεν ήταν ψεύτικα δοτική. Συνέπασχε μαζί σου, σε έπαιρνα από το χέρι. Έπαιρνε τους νέους ηθοποιούς, τους έδινε τα πάντα.

Η Μαίρη ήταν γεμάτη αγάπη και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ο χαρακτήρας της. Ήταν τόσο δοτική στους νέους που μου έκανε εντύπωση, γιατί δεν το έβλεπα συχνά αυτό.

Ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος, αυτό ξέρω από τη Μαίρη, σαν χαρακτήρα, σαν άνθρωπο. Σαν επίδοση με τη δουλειά της, ήταν μια σπουδαία κυρία του θεάτρου. Ήταν μια αρχοντιά, μια ομορφιά, μια αξιοπρέπεια και μια παρουσία έντονη. Την ήθελε ο φακός, την ήθελε και η σκηνή. Αλλά είχε και σωστή παιδεία, κανονική. Οι ερμηνείες της κάτι άφηναν. Ήταν πολύ μορφωμένη κοπέλα, πολύ σωστή. Είναι μια μεγάλη απώλεια για τον θέατρο και τον κινηματογράφο.

Θυμάστε πότε συναντηθήκατε για τελευταία φορά;

Όχι δεν θυμάμαι, έμαθα μονάχα πως είχε χτυπήσει. Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί την αγαπούσαν πολύ οι σκηνοθέτες και όλοι οι συνάδελφοι.

Νιώθετε πως η "οικογένεια" αυτή με τα σπουδαία πρόσωπα του θεάματος έχει μικρύνει πολύ;

Μα είναι φυσικό. Προϊόντος του χρόνου έχουμε κάθε τόσο απώλειες και ενώ περιμένω συνεχώς την απώλεια τη δική μου, διότι κρούω την πόρτα του παραδείσου ή της κολάσεως, και δεν μου ανοίγει καμία από τις δύο. Εδώ είμαι και ανυπομονώ!