Η Σίσσυ Τουμάση για τον ρόλο της στο Προξενιό της Ιουλίας: «λειτουργεί αυτοκαταστροφικά»

Από την άλλη μεριά, αυτή η «τύχη» μάλλον οφείλεται περισσότερο στο ταλέντο της, το οποίο έχει ήδη αναγνωριστεί από εκείνους που γνωρίζουν καλύτερα, με μια υποψηφιότητα για το θεατρικό βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» το 2018 για την παράσταση «Αγριόπαπια» και τη βράβευσή της για την Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Δράμας, το 2019, για την ταινία «Το βάρος της θάλασσας».

Εκείνη όμως δεν κομπάζει για τις επιτυχίες ή τις επιβραβεύσεις της γιατί προτιμάει να σπαταλάει την ενέργειά της στον επόμενο ρόλο της. Όπως η Φιλιώ στη νέα μεγαλεπήβολη παραγωγή του ALPHA «Το προξενιό της Ιουλίας».

GALA: Ποια είναι η Φιλιώ;

ΣΙΣΣΥ ΤΟΥΜΑΣΗ: Είναι ένα κορίτσι που θέλει όσο τίποτα στον κόσμο να παντρευτεί τον παιδικό της έρωτα. Πιστεύει ότι ο γάμος αυτός θα την κάνει ευτυχισμένη και λειτουργεί αυτοκαταστροφικά. Κατευθύνεται και χειραγωγείται από τη μητέρα της όσον αφορά πς επιθυμίες της, αλλά και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη ζωή.

G.: Υπάρχουν στοιχεία στον χαρακτήρα της που σου αρέσουν ή όχι;

Σ.Τ.: Ως ηθοποιός δεν μπορώ να κρίνω τον χαρακτήρα ενός ρόλου ή τη συμπεριφορά του. Προσπαθώ να τον κατανοήσω, να τον αγκαλιάσω και να τον ερμηνεύσω. Και φυσικά να κάνω τον θεατή να τον καταλάβει και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Πιστεύω πως αν το κάναμε και στη ζωή μας αυτό, δηλαδή αν προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε, αντί να κρίνουμε αν μας αρέσει κάποιος ή όχι, θα ήμασταν μια κοινωνία περισσότερο συμπεριληπτική και αλληλέγγυα και όχι τόσο απάνθρωπη. Η Φιλιώ βλέπει τον κόσμο με τα μάτια ενός παιδιού. Ενός παιδιού που μεγαλώνει στον Θεσσαλικό κάμπο στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Προσπαθεί πολύ να είναι σωστή. Και καμιά φορά το να προσπαθείς πολύ μπορεί να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα.

G.: Κλισέ, αλλά θα το ρωτήσω: γιατί έγινες ηθοποιός;

Σ.Τ.: Οπως οι περισσότεροι, το δοκίμασα, το σπούδασα και μου άρεσε. Την αγαπώ πολύ την τέχνη μας, είναι για μένα στήριγμα και τρόπος ζωής. Κλισέ και η απάντησή μου, αλλά η δουλειά μου είναι το σπίτι της ψυχής μου. Επίσης, αγαπώ τα κλισέ.

G.: Είχες, όμως, ποτέ plan Β;

Σ.Τ.: Δεν πιστεύω σε plan Β όσον αφορά την τέχνη. Plan Β έχει κάποιος που δεν είναι και τόσο σίγουρος ότι θέλει να ακολουθήσει αυτό τον δρόμο. Εγώ δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάποια άλλη δουλειά. Κι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντέξει κανείς τη διαρκή ανασφάλεια και την απόρριψη που έχει η διαδρομή ενός ηθοποιού. Η τέχνη είναι ένα είδος ακροβασίας χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Όταν αγαπώ κάτι, δίνομαι απόλυτα σε αυτό χωρίς εναλλακτικό σχέδιο. Όταν δεν έχεις εναλλακτικές, τότε είναι που προσπαθείς με όλη σου τη δύναμη. Γιατί η μόνη επιλογή που έχεις είναι να πετύχεις σε αυτό που κάνεις.

Πηγή: GALA