Θεοδωρόπουλος: «Πάντα ξεκινάω από τα έργα που θέλω να ανεβάσω, όχι από το ποιους ηθοποιούς θέλω»

Αλλάζει και η ταυτότητά του;

«Ο Μίλτος είναι ο συνεχιστής και το πρόγραμμα του ανήκει. Συμβουλεύεται την Κοραλία (σ.σ.: Σωτηριάδου, τη μητέρα του), όπως έκανα κι εγώ. Οσο για μένα, λέω τη γνώμη μου, αλλά ως εκεί. Η ταυτότητα του θεάτρου πρέπει να αλλάζει μέσα στη διαδρομή του χρόνου. Από τη στιγμή που έβαλα στη θέση μου έναν άνθρωπο που εμπιστεύομαι, τον γιο μου, δεν μπορεί να θες να το κάνει όπως εσύ. Είναι οικογενειακή υπόθεση το Θέατρο του Νέου Κόσμου και χαίρομαι πολύ που ο Μίλτος συνεχίζει. Σημασία έχει να μπορεί να γίνεται δουλειά. Στη «Γέρμα», εγώ επέλεξα άλλον χώρο, μια πιο μεγάλη σκηνή – το Πόρτα».

Θέλετε να σχολιάσετε το Φεστιβάλ, το περασμένο καλοκαίρι;

«Οχι. Είμαι πλέον θεατής. Εχω την πολυτέλεια να μην έχω πικρίες. Αφοσιώθηκα, κουράστηκα πολύ, δούλευα 18 ώρες, ακόμα και στον ύπνο μου. Ηταν μια ωραία εμπειρία. Δεν ήθελα να συνεχίσω, δεν θα άντεχα. Αν κάτι δεν μου άρεσε ήταν η κατάργηση του Λυκείου Επιδαύρου και μαζί η έννοια της συνέχειας. Αυτό είναι μια κατάρα. Αν διαφωνείς, δεν το κλείνεις, το αλλάζεις, το αναπροσαρμόζεις. Ενας πρύτανης δεν κλείνει ένα Πανεπιστήμιο επειδή ο προηγούμενος δεν ήταν καλός πρύτανης».

Το θέατρό σας έβγαλε πολλούς νέους ηθοποιούς που ο χρόνος επιβεβαίωσε την αξία τους. Τώρα δεν συμβαίνει το ίδιο…

«Ολο αυτό είχε να κάνει και με το γεγονός ότι ήμουν δάσκαλος στη Δραματική του Εθνικού κι είχα μια σφαιρική γνώμη για τα παιδιά, τον χαρακτήρα τους. Εβλεπα ποιοι μού ταίριαζαν. Δημιουργήθηκαν έτσι αυτές οι σχέσεις. Το θεωρώ απώλεια που δεν είμαι πια, σε συνάρτηση με αυτή μου τη λειτουργία. Ενα δεύτερο στοιχείο είναι η ρεπερτοριακή συνέπεια των έργων που κάνω. Γιατί πάντα ξεκινάω από τα έργα που θέλω να ανεβάσω, όχι από το ποιους ηθοποιούς θέλω να έχω. Και τώρα όλο αυτό συνεχίζεται».

Πηγή Βήμα