Σόφη Αλεξάνδρου: «Ήρθα αντιμέτωπη με τον καρκίνο και τον νίκησα»

Η Σόφη Αλεξάνδρου είχε ως πρότυπο και μέντορα τον πατέρα της και ακολούθησε τα χνάρια του κι έγινε τραγουδίστρια.

Αρχικά ανέφερε στη Σάσα Σταμάτη και την εφημερίδα ON Time: «Αυτή την περίοδο ετοιμάζω ένα καινούριο τραγούδι σε μουσική ενός από τους μεγαλύτερους μουσικούς του Ισραήλ, του Ντορόν Μασιάχ, και τους στίχους τούς υπογράφω εγώ. Συνεχίζω να τραγουδώ για τη μνήμη του πατέρα μου, γιατί έτσι ζει ο πατέρας μου μέσα από τη φωνή μου. Νιώθω περήφανη που είμαι η κόρη του Λάκη Αλεξάνδρου».

Και πρόσθεσε: «Έχω δουλέψει με τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Λευτέρη Πανταζή, τη Λίτσα Διαμάντη, τον Δημήτρη Κοντολάζο, τον Ζαφείρη Μελά, την Άντζελα Δημητρίου, τον Γιώργο Αλκαίο. Έχω κάνει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με τον Στέλιο και τον Άγγελο Διονυσίου συμμετέχοντας στις συναυλίες-αφιέρωμα στον αείμνηστο Στράτο Διονυσίου. Έχω τραγουδήσει μπροστά σε 20.000 θεατές στο φεστιβάλ του Ελμπασάν της Αλβανίας. Τα τελευταία δέκα χρόνια πηγαινοέρχομαι στο Ισραήλ και τα τελευταία τέσσερα χρόνια συνεργάζομαι με τον κορυφαίο λαϊκό-δημοτικό τραγουδιστή Μάκη Χριστοδουλόπουλο».

Από τι ηλικία τραγουδάς;

Τραγουδάω από τότε που γεννήθηκα. Από μωρό φορώντας πάνες με είχε ο πατέρας μου στο γραφείο του κι έγραφε τραγούδια με την κιθάρα του, στο στούντιο με έπαιρνε μαζί του στις ηχογραφήσεις των τραγουδιών του. Στα νυχτερινά κέντρα επίσης, μαζί με τη μαμά, επίσης, παντού. Φυσικό επόμενο ήταν να επηρεαστώ και να ακολουθήσω τα βήματα του πατέρα μου. Είναι η πιο μεγάλη τιμή στην καριέρα μου να τραγουδάω δίπλα σε ένα θρύλο.

Έχεις περάσει δυσκολίες στη ζωή σου;

Είχα ένα πολύ σοβαρό θέμα με την υγεία μου. Ήρθα αντιμέτωπη με τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και τον νίκησα. Ό,τι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατή. Κινδύνεψε η ζωή μου. Αλλά με τη βοήθεια του Θεού και της επιστήμης και συγκεκριμένα του γιατρού μου, έγινα καλά.

Ο πατέρας σου πέθανε από καρδιά. Ζούσε μόνος του…

Μια μέρα με κάλεσε μια φίλη του και μου είπε τα άσχημα μαντάτα. Φυσικά και είχαμε επικοινωνία με τον πατέρα μου. Πήγα στο σπίτι του. Δεν το άντεξα. Ακόμη και σήμερα δεν έχω αποδεχτεί ότι «έφυγε». Δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι ζει. Ότι είναι κάπου στο εξωτερικό και δουλεύει…