Γιώργος Κωνσταντίνου: «Εχω συνεργαστεί με ηθοποιούς που δεν φαντάζεστε τον βεντετισμό τους...»

Υπάρχει καχυποψία ανάμεσα στις γενιές;

Γ. Κ.: «Με τον Αποστόλη, καθόλου. Αλλά έχω γνωρίσει νέους που δυστυχώς δεν είναι έτσι. Έχουν κάνει λίγη τηλεόραση και νομίζουν ότι έχουν γίνει κάποιοι, οπότε είναι λίγο συγκροτημένοι απέναντι σου. Εδώ μπήκα και βρήκα μια χύμα κατάσταση, με δύο νέα παιδιά να ρίχνουν καλάθια στα σκουπίδια και αγαλλίασε η ψυχή μου. Είπα “εδώ είμαστε”. Σύμπτωση, βρε Απόστολε, που βρεθήκαμε έτσι... Ειδικά η δική μου η γενιά ήταν λίγο διατακτική απέναντι στους νέους. Εγώ τους αγαπούσα πάντα και όταν είχα τη δυνατότητα τους βοηθούσα. Έχουν βγει από εμένα άνθρωποι. Δεν έβαλα ποτέ τρικλοποδιά».

A. Τ.: «Εγώ την έχω νιώσει την αμφισβήτηση, όχι μόνο από τις παλαιότερες γενιές αλλά μου αρέσει πάντα να διαψεύδω, διά της σιωπής, διά της απόδειξής και του αποτελέσματος γιατί έχω μάθει ότι όποιος λέει πολλά ξέρει λίγα και οποίος λέει λίγα ξέρει πολλά. Ημουν πάντα ένα σφουγγάρι. Καθόμουν σε μια γωνιά και ρουφούσα από όλες τις συνεργασίες, καλές και κακές Γιατί σου δημιουργούν μια πανοπλία για το πώς μπορεί να αντεπεξέλθεις στα πράγματα. Είχα μάθει από τον πατέρα μου το χιούμορ, το μεγαλύτερο όπλο που μπορεί να έχεις στη ζωή σου. Εμαθα να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Γιατί τι νόημα έχει να δείχνω έναν ψεύτικο άνθρωπο. Θέλω να είμαστε αληθινοί, να μπαίνουμε στο ζουμί, χωρίς αναλύσει και δηθενιές».

Γ. Κ.: «Εχω συνεργαστεί με ηθοποιούς που δεν φαντάζεστε τον βεντετισμό και τον τρόπο που σου φέρονται. Είναι θέμα χαρακτήρα. Στην επιτυχία θα ήταν αλλιώς, αλλά εγώ που τους είδα σε αποτυχία, βγήκαν οι χαρακτήρες τους. Tους έφταιγαν όλοι, πλην του εαυτού τους. Τώρα θα μου πείτε γιατί έπαιζα μαζί τους. Δεν τους ήξερα - επιπλέον δεν μπορείς να λες συνέχεια “όχι”. Η δουλειά μας είναι και επιβίωση».

A. Τ.: «Ούτε μπορείς να ακούς τι λέει το σινάφι. Εγώ συνεργάστηκα με ανθρώπους που μου τους έλεγαν περίεργους και ήταν μια χαρά. Είναι και θέμα στιγμής».
Γ. Κ.: «Για τον Αποστόλη δεν είχα ακούσει τίποτα, αλλά δεν πήγε το μυαλό μου στο κακό. Ήταν τόσος ο ενθουσιασμός μου που θα συνεργαστώ με έναν νέο άνθρωπο».
A. Τ.: «Αναρωτιόμασταν με τον Κώστα τι τύπος είναι ο Κωνσταντίνου. Δεν είχαμε ακούσει κάτι. Οπότε είπαμε πάμε να παίξουμε μπάλα και όπως πάει. Είμαι όμως θετικός απέναντι στα πράγματα. Συχνά το θέατρο έχει ένα σκοτάδι και χωρίς λόγο. Και ο Γιώργος που έχει τόσα χρόνια στο θέατρο έχει μόνο φως, και αυτό λέει πολλά για την ποιότητα και τη σταθερότητα σε έναν χώρο που μπορεί να σε φθείρει»

Πηγή Το Βήμα