Θανάσης Βισκαδουράκης: «Ήμουν νοικοκύρης, δεν ανοίχτηκα ποτέ οικονομικά, γιατί φοβόμουν»

Ήρθατε αντιμέτωπος με κακοποιητικές συμπεριφορές;

Κάποτε οι κακοποιητικές συμπεριφορές θεωρούνταν αυτονόητες. Είμαι σκληραγωγημένος λόγω των χρόνων που έζησα στο ορφανοτροφείο. Κοντράρομαι με την αδικία, δεν είμαι διαχειρίσιμος, ούτε προβλέψιμος. Έχω χάσει δουλειά για να προστατέψω συναδέλφους, μόνο και μόνο για να είμαι εγώ έντιμος με τον εαυτό μου. Ότι δεν συμπορεύτηκα με το ψέμα και την αδικία.

Πριν λίγο καιρό, οι γονείς της γυναίκας σας βίωσαν μια πολύ μεγάλη καταστροφή με τις πλημμύρες, αφού καταστράφηκε το σπίτι τους στο χωριό τους, στην Καρδίτσα. Φαντάζομαι πρέπει να ήταν ένα πολύ ισχυρό σοκ και για εσάς…

Οι πλημμύρες δεν έσβησαν τα σπίτια, τα χωράφια, τα ζώα, την καθημερινότητα. Έσβησαν από τον χάρτη της Ελλάδας το χωριό Βλοχός. Η Κατερίνα, ο πεθερός μου, η πεθερά μου κλαίνε καθημερινά όλο και περισσότερο. Τα πεθερικά μου αντιλαμβάνονται ότι δεν θα γυρίσουν ποτέ εκεί που μεγάλωσαν, εκεί ερωτεύτηκαν, εκεί που παντρεύτηκαν, εκεί που κλέφτηκαν, εκεί και που απέκτησαν τις τρεις υπέροχες κόρες τους, την Κατερίνα, την Έλλη, τη Μελίνα. Εκεί που είναι οι τάφοι των γιαγιάδων, των παππούδων και των φίλων. Προσεύχομαι καθημερινά γι’ αυτούς, να τους δίνει ο Θεός δύναμη, γιατί μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους, θα κλαίνε συνεχώς. Αγαπούν τον τόπο και τη γη τους. Αγαπούν το χωριό, είναι χαραγμένο μέσα τους βαθιά στην ψυχή τους.

Καταφέρατε να αποκτήσετε κομπόδεμα δουλεύοντας στις «χρυσές» εποχές της τηλεόρασης;

Όχι, ακόμη στο ενοίκιο μένω. Προσωπικά δεν έζησα καμία χρυσή εποχή, πάντα δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο ύπνος για εμένα ήταν πάντα λίγος. Ήμουν όμως νοικοκύρης, δεν ανοίχτηκα ποτέ οικονομικά, γιατί φοβόμουν. Χαλούσα λιγότερα από αυτά που εισέπραττα. Δεν ζήτησα ποτέ δανεικά και αγαπώ πολύ τη λέξη αποταμίευση. Επειδή δεν ξεχνώ ότι ξεκίνησα τη ζωή μου στην Αθήνα στα 18 χωρίς κουζίνα, πλυντήριο, τηλεόραση, ντουλάπες και κοιμόμουν σε ένα ράντζο θαλάσσης.

Πηγή Λοιπόν