Αποκλειστικό: H Ντίνα Νικολάου ποζάρει με τους γιους της που θα μπορούσαν να είναι και φωτομοντέλα

Η σπουδαία σεφ περιτριγυρισμένη από όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα, φίλους και δημοσιογράφους μίλησε για το νέο αυτό εγχείρημα και, ανάμεσα σε άλλα, αποκάλυψε πως πρόκειται για «Ένα βιβλίο καρδιάς και έχει μέσα την εμπειρία 30 χρόνων».

To Dina’s bakery κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας και η αγαπημένη σεφ, πρέσβειρα της ελληνικής γαστρονομίας στο εξωτερικό, μοιράζεται μαζί τις καλύτερες και πιο πετυχημένες συνταγές της. Μέσα από αυτό το βιβλίο, θα περιγράφει όλα της τα ταξίδια: στο Παρίσι, στην Αθήνα, στην Κυρτώνη, σε επαγγελματικές κουζίνες, σε τηλεοπτικά πλατό, σε ατελείωτα οικογενειακά τραπέζια. Η γευστική μνήμη μεταμορφώνει κάθε πιάτο, χαρίζοντας στα φαγητά βαθιά νοστιμιά.

Κάθε φαγητό έχει τη δική του ιστορία, κάθε πιάτο έχει το δικό του αποτύπωμα. Αλλά όλες οι συνταγές έχουν ένα κοινό συστατικό: ένα αρχέγονο υλικό για το οποίο όλοι έχουμε τις περισσότερες αναμνήσεις και ιστορίες να διηγηθούμε. Το αλεύρι, τα ψωμάκια ζυμωμένα με αγάπη, πίτες με απλά υλικά, κέικ, ζυμαράκια, ζυμώματα, φουσκώματα, ενέργεια, αγάπη και, φυσικά, γνώση!

Από την σημαντική στιγμή δεν θα μπορούσε να λείπει ο σύζυγός της Κωνσταντίνος Γρηγοριάδης με τον οποίο έχουν αποκτήσει δυο γιους, τον Στέλιο, και τον Γιώργο. Τα αγόρια γεννήθηκαν στο Παρίσι και σε ηλικία 8 και 9 ετών αντίστοιχα επέστρεψαν οικογενειακώς στην Ελλάδα όπου συνέχισαν την εκπαίδευσή τους σε γαλλόφωνο σχολείο.

Ο Στέλιος σπούδασε νομική, οικονομικά και ψυχολογία στο Παρίσι. Ο Γιώργος σπούδασε αρχιτεκτονική, επίσης, στο Παρίσι. Οι δυο τους θα μπορούσαν άνετα να ήταν δίδυμα αδέλφια και όπως θα δείτε στην παρακάτω Gallery ίσως θα έπρεπε να είχαν ασχοληθεί και με το μόντελινγκ.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 5 PHOTOS

Η ίδια είχε μιλήσει στο περιοδικό People για την οικογένειά της.
«Ήθελα τα παιδιά μου να είναι χαρούμενα και ισορροπημένα, αλλά για μένα απαραίτητη προϋπόθεση για να έχεις ισορροπημένα παιδιά είναι να είσαι ισορροπημένος γονιός. Ό,τι θυσίες και να κάνεις για τα παιδιά σου, αν εκείνα αισθάνονται ότι υποφέρεις, μεγαλώνουν με πίκρα, απωθημένα και ενοχές. Αυτό που τους έλεγα όταν ήταν μικρά ήταν: “Παιδιά, κάνω μια δουλειά που απαιτεί φυσική παρουσία, μια δουλειά που μου αρέσει και με ολοκληρώνει, αλλά η καρδιά μου είναι συνέχεια σε εσάς”. Αυτό τους ήταν αρκετό, ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι είχαν πρόβλημα με τη δουλειά μου».