Βίκυ Παπαδοπούλου:«Οι σχέσεις είναι δύσκολες γιατί υπάρχει πολύς φόβος, μεγάλη συναισθηματική πίεση»

Πόση ασυνενοησία υπάρχει τη σήμερον ημέρα μεταξύ των ανθρώπων και πώς η ίδια αντιμετωπίζει σε προσωπικό επίπεδο τα προβλήματα επικοινωνίας που παρουσιάζονται με τους άλλους; Η Βίκυ Παπαδοπούλου απαντά σε όλα...

Πόσο δύσκολες έχουν γίνει στις ημέρες μας οι ανθρώπινες σχέσεις;

Είναι δύσκολες βέβαια, και αυτό παρουσιάζεται στη θεατρική παράσταση που παίζω φέτος το «Closer». Πρόκειται για ένα έργο του Πάτρικ Μάρμπερ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αγιοπετρίτη Μπογδάνου στο «Θέατρο Νέου Κόσμου». Είναι ένα κοινωνικό δράμα με στοιχεία θρίλερ και κωμωδίας. Τέσσερις άνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους και μιλούν για τον έρωτα, για τις ανασφάλειες που έχει ο καθένας για την ταυτότητά του. Το τι είμαστε και τι θέλουμε να δείχνουμε. Μιλά για το τι θέλουμε τελικά από τις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον έργο και εκεί βλέπουμε τη δυσκολία των σχέσεων που συνήθως ξεκινά από εμάς τους ίδιους. Εγώ είμαι και μιας παλαιότερης γενιάς, δεν είμαι παιδί του Instagram και του Tinder. Φαντάζομαι ότι αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο, γιατί αποκτάς μια σχέση από απόσταση και δεν βρίσκεσαι ποτέ. Μπορεί να μιλάς τρεις μήνες με κάποιον και να μην έχεις έρθει σε επαφή, να τον αγγίξεις να τον μυρίσεις. Οι προσδοκίες σου μεγαλώνουν και όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο, επειδή έχεις φτιάξει κάτι στο κεφάλι σου, το πιθανότερο είναι να απογοητευτείς. Δεν είναι ότι σιγά-σιγά μπαίνεις σε μια διαδικασία και ερωτεύεσαι. Οι σχέσεις είναι δύσκολες γιατί υπάρχει πολύς φόβος, μεγάλη συναισθηματική πίεση και με όλα αυτά που περνάμε. Δεν είμαστε ανοιχτοί, κλεινόμαστε λόγω των φόβων μας και του εγωισμού μας. Υπάρχει δυσκολία στο άνοιγμα και στην επικοινωνία. Βέβαια, με κάποιο τρόπο τελικά συμβαίνουν τα πράγματα. Αν είναι να τον βρεις θα τον βρεις τον άνθρωπό σου.

Γενικότερα παρατηρούμε ασυνεννοησία, ακόμα και τις φιλικές σχέσεις.

Στις φιλικές μου σχέσεις εγώ δεν το βιώνω. Τους φίλους μου τους έχω πάρα πολλά χρόνια, έχουμε περάσει από 40 κύματα. Δεν είναι εύκολο να αντεπεξέρχεσαι στα ζητούμενα και να μπορείς να είσαι ισορροπημένος μέσα σου, για να μπορείς να επικοινωνήσεις αυτά που θέλεις. Πρέπει μονίμως να κάνεις δουλειά με τον εαυτό σου ή με έναν ειδικό. Είναι μια δύσκολη πίστα όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Δεν είναι εύκολο να τα διαχειριστείς. Προσωπικά, πολλές φορές όση δουλειά και να προσπαθώ να κάνω με τον εαυτό μου, η αλήθεια είναι ότι νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ και πιέζομαι και κλαίω πιο συχνά από ποτέ. Δεν μου είναι εύκολο να διαχειρίζομαι όλες αυτές τις πληροφορίες που παίρνουμε καθημερινά, τη βία, την αδιαφορία, την γκρίνια. Όταν βάλλεσαι καθημερινά από τέτοια πράγματα, δεν είναι εύκολο να είσαι ανοιχτός για να έρθεις σε επαφή με τον άλλο άνθρωπο. Χρειάζεται να θυμόμαστε για ποιον λόγο είμαστε εδώ, σε αυτόν τον κόσμο, για να συνδεθούμε και να συμπορευτούμε με τους ανθρώπους και όχι να κλειστούμε στον εαυτό μας και να περάσουμε τη ζωή μας μόνοι μας μαγκούφηδες και γκρινιάρηδες. Ο σκοπός μας είναι να βοηθάμε ο ένας τον άλλο, να υπάρχουμε ο ένας για τον άλλο. Να συνδεθούμε όσο πιο πολύ γίνεται, για να γίνει η ζωή πιο ευχάριστη και πιο εύκολη. Έχουμε μια μορφή επικοινωνίας απόλυτη, μπορείς να δεις τον άλλο και να είναι μιλιά μακριά, αλλά τελικά δεν μένει τίποτα παραπάνω από μια εικόνα. Ξεχνάμε και τον εαυτό μας μέσα σε αυτό και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια εικόνα. Αλλά είναι αυτή η πραγματική μας εικόνα; Η εικόνα που θέλουμε να βγάζουμε προς τα έξω εξαιτίας των κοινωνικών πρέπει και της νόρμας ή τελικά αυτό είμαστε; Κάπως χάνεται η ταυτότητα μέσα σε αυτό. Έτσι νιώθω. Στην παράσταση παίζω μαζί με τον Μιχάλη Λεβεντογιάννη, τον Σπύρο Σταμούλη και τη Ναταλία Σουίφτ. Είμαστε μια ωραία παρέα, με τη Ναταλία και τον Σπύρο, συνεργαστήκαμε στη σειρά «Αυτή η νύχτα μένει».

Πηγή: Real