Λεβεντογιάννης: Η προηγούμενη δουλειά σε πολυεθνική, η ηλικία & η παραδοχή: «Ημουν πολύ ντροπαλός»

Αν και μόλις 37 ετών, ο ηθοποιός έχει καταφέρει να κατακτήσει τις δικές του «κορυφές» επαγγελματικά, γνωρίζοντας την απόλυτη αναγνώριση για το ταμπεραμέντο του και το ταλέντο του από τον απλό κόσμο.

Ο Μιχάλης Λεβεντογιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε στον Βοτανικό, έχει ζήσει όλη του τη ζωή στο ευρύτερο κέντρο της πρωτεύουσας. Προτού ασχοληθεί συστηματικά με την υποκριτική εργαζόταν σε μια πολυεθνική εταιρεία, στον τομέα της επικοινωνίας. «Δεν συμβιβαζόμουν όμως με εκείνη τη ρουτίνα, κάτι με χάλαγε και ήταν έντονο». Άραγε συμβιβάζεται εσχάτως με τα πολύωρα γυρίσματα, τη συνεχή εγρήγορση; «Ναι, γιατί ακόμα και μέσα στην κούραση υπάρχει η χαρά, η χαρά να αφοσιώνεσαι σε αυτό που επιθυμείς. Αν κάνεις κάτι που δεν επιθυμείς, δυστυχείς» είπε με σιγουριά στο ΒΗΜΑGAZINO.

«Η υποκριτική με βοήθησε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση ως άνθρωπος εν γένει. Ήμουν ντροπαλός, πάρα πολύ ντροπαλός, ακόμη και σε κοινωνικό επίπεδο, ντροπαλός σε βαθμό ακατανόητο, σε βαθμό παρεξήγησης. Αναφέρομαι σε ένα φοβερό άγχος που συνδεόταν με την έκθεση, με την ίδια την έκθεση στους άλλους ανθρώπους, όχι στο κοινό. Το δεύτερο ήρθε αργότερα, αλλά ευτυχώς συντέλεσε μέσα μου ώστε να λυθεί το πρώτο. Στο θέατρο, σε κάποιες παραστάσεις που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ, μία στο Ακροπόλ και μία στο Ηρώδειο, βίωσα κάποιες συγκλονιστικές εμπειρίες που με ταρακούνησαν κυριολεκτικά και σιγά-σιγά κατάφερα να ξεφορτωθώ το τρομακτικό άγχος της έκθεσης. Δεν είναι σχήμα λόγου. Το θυμάμαι σαν τώρα, μπροστά σε ένα μικρόφωνο, ολομόναχος επί σκηνής, από το πολύ άγχος, παραδόξως, να έχουν οξυνθεί τόσο πολύ οι αισθήσεις μου, με αποτέλεσμα να αφουγκράζομαι και τον παραμικρό ήχο, ακόμα και τις ανάσες των θεατών» τόνισε.

«Ακόμα και την εξάντληση, τη σωματική εξάντληση, κατόρθωσα να τη στρέψω δημιουργικά υπέρ μου στο μεταξύ. Συνειδητοποιώντας ότι η εξάντληση έριχνε τα κρατήματά μου, τις ποικίλες άμυνές μου, τη μετέτρεψα σε σύμμαχό μου, σύμμαχο της αντίληψής μου σχετικά με το τι μπορώ να κάνω, πιο σωστά, πιο άρτια, την ώρα που το κάνω, την ώρα που παίζω. Η αντίληψη, μιας φυσικής ροής των πραγμάτων είναι το άλφα και το ωμέγα στο επάγγελμά μας. Με τα χρόνια, πιστεύω, την ακονίζω όλο και περισσότερο».