Νίκος Ζεγκίνογλου: Το όνειρο να γίνει Ίκαρος, η απογοήτευση & η συνεργασία με τον Βασίλη Κεκάτο

«Για να υποδυθείς έναν φασίστα δεν χρειάζεται να κυνηγάς Πακιστανούς στα στενά. Είναι υποδόρια η διαδικασία», χαμογελά, και συνεχίζει: «Κάποτε ήθελα να γίνω Ίκαρος, αλλά μετά τη θητεία μου κατάλαβα πως ο στρατός είναι μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Σαν να κάνεις προπόνηση για να βγεις έξω χωρίς ρομαντισμούς και να μπορέσεις να επιβιώσεις. Είχα μεγάλη ελπίδα για τη γενιά μου, αλλά εκεί μέσα με απογοήτευσε πάρα πολύ».

Αν και κατεξοχήν κινηματογραφικός ηθοποιός που δεν πολυσυμπαθεί το θέατρο, βλέπει απενοχοποιημένα τηλεόραση. «Την έχω παρέα, σαν τις γιαγιάδες, πάντα ανοιχτή. Στην καραντίνα έβλεπα πάρα πολύ reality. Μπορεί να καθαρίζω φασολάκια και να ακούω τηλεόραση. Ναι, μαγειρεύω πολύ. Σήμερα έχω τραπέζι στους φίλους μου, στην παρέα της “Απόστασης”. Θα φτιάξω μπέργκερ, αντρικό φαγητό!», αστειεύεται.

Για τον Ζεγκίνογλου όλα άλλαξαν το 2018, στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας. «Εκεί γνώρισα τον Βασίλη (σ.σ. Κεκάτο). Και μετά, μου πρότεινε να παίξω στο “Η απόσταση ανάμεσα στον ουρανό κι εμάς” που κατέκτησε τον Χρυσό Φοίνικα στο 72ο Φεστιβάλ των Καννών».

Πώς είναι όμως να συνεργάζεσαι με ένα βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα σκηνοθέτη; «Δεν έχει αλλάξει κάτι. Είχα αναγνωρίσει την αξία του πολύ πριν, όλα πάνω του έδειχναν έναν άνθρωπο που κάποια στιγμή θα βραβευόταν. Γιατί δουλεύει πάρα πολύ με προσήλωση και πάθος. Αναζητά πάντα το τέλειο. Αυτή η αυστηρότητα μου δημιουργεί ασφάλεια. Ξέρω ότι δεν θα με αφήσει να κολυμπήσω μόνος μου και ό,τι βγει».

Πηγή: Gala