Αλμπάνης: Το δημόσιο «ευχαριστώ» στην Μελέτη και η «άγρια» δοκιμασία: «Κλείνεσαι στον εαυτό σου»

Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε για την καριέρα του, τα γυρίσματα του «Maestro», αλλά και την προσωπική του ζωή.

Η εξομολόγηση στην Ελεονώρα Μελέτη

«Με την Ελεονώρα βρεθήκαμε το καλοκαίρι στην Πάρο και ήθελα να της πω κάτι το οποίο δεν της το είπα, γιατί είναι από αυτά τα οποία σκέφτομαι ότι έχουν μεγαλύτερη αξία να τα λες δημόσια. Είμαι σε αυτήν τη δουλειά 22 χρόνια και στην πιο δύσκολη ίσως τηλεοπτική μου στιγμή, που εγώ επέλεξα να βγω να μιλήσω για ένα ζήτημα προσωπικό, το έκανα στη δική σου εκπομπή και δεν το μετάνιωσα στιγμή.

Και θέλω να σου πω ότι δεν το μετάνιωσα γιατί στάθηκες απέναντί μου με πολλή αξιοπρέπεια, πολλή ανθρωπιά, ενώ θα μπορούσες να το εκμεταλλευτείς με κάθε τρόπο, μπορούσες να ‘κιτρινίσεις’ την εκπομπή, να την κάνεις φτηνή, να λειτουργήσεις προς όφελος της τηλεθέασης, και εσύ ήσουν απέναντί μου άνθρωπος. Για μένα είσαι υπόδειγμα δημοσιογράφου, σε ευχαριστώ πάρα πολύ, θα είμαι αιώνια διαθέσιμος και ευγνώμων για σένα».

Αφού η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια τον ευχαρίστησε, μίλησαν για την καριέρα του.

«Είμαι καλά, είμαι αρκούντος κουρασμένος αλλά πολύ ευτυχής γιατί κάνω τη δουλειά που αγαπώ, έρχονται συνέχεια πολύ ωραίες συνεργασίες, δημιουργικές, συναντιέμαι με ανθρώπους που θαυμάζω και εκτιμώ πολύ. Είναι ακόμη σε εξέλιξη τα γυρίσματα για το ‘Maestro’, μια σειρά που δεν έχει ολοκληρωθεί. (…) Περιμένουμε τα σενάρια από τον Χριστόφορο, λογικά από τον Μάρτη θα ξαναμπούμε σε παραγωγή και είμαστε σε αγωνία. Έχω ξεκινήσει γυρίσματα για άλλη μια σειρά που λέγεται ‘Μαύροι Πίνακες’ και στο θέατρο έχει μείνει μια παράσταση στην Αθήνα, το ‘Κάποιος να με προσέχει’».

Όπως λέει ο ίδιος, με αφορμή και τη θεατρική παράσταση:

«Πολλοί άνθρωποι, ειδικά της γενιάς της σύγχρονης, γυρνάμε στο σπίτι με ένα αίσθημα τρομερής αυτάρκειας, ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας, και γυρνάμε το βράδυ και ξαπλώνουμε σε ένα κρεβάτι και βλέπουμε ένα ταβάνι το οποίο ούτε σε χαϊδεύει, ούτε σου γλυκομιλά, ούτε σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτό για το οποίο πασχίζεις έχει κάποια αξία. Οπότε ό,τι και να κάνουμε με τις δουλειές μας, τα τρεχάματά μας, μόνο αν γυρίζουμε στο σπίτι το βράδυ και υπάρχει κάποιος εκεί να μας περιμένει, αποκτά αξία και νόημα.

Είμαι σε καλό δρόμο, επειδή και εγώ μεγαλώνω και ωριμάζω, κάπως τα τοποθετώ καλύτερα και δε θέλω να επαναλαμβάνω τα λάθη κι ούτε θέλω να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους σαν να είναι κλώνοι των προηγούμενων.

«Έχω ανάγκη τους ανθρώπους»

«Είναι πολύ άγριο να περνάς μια τέτοια δοκιμασία και να είσαι μόνος σου, από επιλογή κιόλας, γιατί πιστεύεις από τη μία ότι μπορείς να τα καταφέρεις μόνος σου και από την άλλη θεωρείς ότι οι άλλοι ενδεχομένως να μην έχουν αυτό που χρειάζεται για να διαχειριστούν μια τόσο δύσκολη κατάσταση και κλείνεσαι στον εαυτό σου».

Όπως εξομολογείται ο ίδιος:

«Έχω συνειδητοποιήσει ότι έχω πολύ μεγάλη ανάγκη τους ανθρώπους, είναι το Α και το Ω, δεν μπορώ να ζω μόνος μου και δε θέλω να γεράσω μόνος μου. Δεν έχει νόημα να ζεις μόνος σου, δεν είναι ωραίο πράγμα η μοναξιά, πρέπει να μοιράζεσαι. Εγώ αν δεν μοιράζομαι είναι σαν να μην έχω κάνει τίποτα. Θα ήθελα να έχω πάρα πολλά λεφτά να κερνάω τους φίλους μου κάθε βράδυ, αυτό μου δίνει χαρά. Αλλά οι φίλοι και οι γνωστοί δεν μπορούν αν είναι κάθε μέρα στο σπίτι».

Για τη συντροφικότητα & την προοπτική οικογένειας

«Όλα είναι στο πρόγραμμα, έχω σταματήσει να λέω ‘όχι΄, ‘δεν’ και ‘μη’ γιατί η ζωή μού έχει βγάλει την γλώσσα πολλές φορές οπότε είμαι πολύ ανοιχτός σε οποιοδήποτε σενάριο. Πολλές φορές, ειδικά στα νιάτα μου, πίστεψα ότι η δουλειά που κάνω είναι πολύ σημαντική, πιο σημαντική από την ίδια μου τη ζωή, και δεν είναι. Όλο αυτό, πάρα πολύ όμορφο, πάρα πολύ λαμπερό αλλά δεν είναι ούτε το Α ούτε το Ω. Αλλού είναι η ουσία, οι αξίες».

Σχετικά με το επάγγελμά του και την αλληλεπίδραση που έχει με τον κόσμο, λέει:

«Ο κόσμος δεν οφείλει να καταλαβαίνει τη φύση της δουλειάς μας ούτε οφείλει να την γνωρίζει. Όταν σε κατηγορούν για κάτι για το οποίο δεν έχεις εσύ τον έλεγχο, νομίζω ότι το να απαντήσεις πολύ ανθρώπινα και πολύ ήρεμα και να εξηγήσεις στον άλλον ότι έτσι είναι η δουλειά και τη δουλειά μου δεν την ορίζω εγώ και έχω μια δέσμευση απέναντι στον συνεργάτη μου, οπότε μην απαιτείς από εμένα κάτι το οποίο και εσύ δε θα μπορούσες να το κάνεις»

Για τα social media

«Ο κόσμος πάντα είχε άποψη. Αυτό το οποίο εμείς, όσο μεγαλώναμε το διαδίκτυο, είναι ότι θεωρούσαμε πως οτιδήποτε γράφεται εκεί, μένει για πάντα και έχει και μια αξία. Το διαδίκτυο όμως είναι μια μετεξέλιξη της κοινωνίας, όπως είχαν γνώμη στην πλατεία, την ίδια γνώμη έχουν και στο διαδίκτυο. Παλιά, μας απασχολούσε πολύ η γνώμη ανθρώπων που δεν γνωρίζαμε; Ο κόσμος θα πει έτσι και αλλιώς. Πια, στα 40 μου, δε με νοιάζει. Προσέχω, δεν είμαι προκλητικός για την πρόκληση. Πάντα υπάρχει μια σκέψη πίσω από αυτό που θα πω και κάτι που θα κάνω.

Όπως λέει ο ίδιος:

«Σέβομαι πάρα πολύ τους ανθρώπους που πιστεύουν, δε με νοιάζει πού πιστεύουν αλλά το ότι έχουν αφήσει στο μέσα τους έναν χώρο για το πνεύμα τους, έχει πολύ μεγάλη αξία. Η ψυχή μας, η καρδιά μας είναι όλα πνεύμα, οπότε ας τα τροφοδοτούμε με κάτι».