Θοδωρής Ρωμανίδης: Η μάχη με το Πάρκινσον και η εξομολόγηση: «Το αντιμετωπίζω με σθένος»

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης ο οποίος προσφάτως είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση με τον ρόλο που είχε αναλάβει τηλεοπτικά μέσα από τον Έρωτα Φυγά, μίλησε σε συνέντευξή του για τα πρώτα χρόνια της ζωής του αλλά, για την ασθένειά του αλλά και για τον τρόπο που την αντιμετωπίζει...

Γεννηθήκατε και ζήσατε τα παιδικά σας χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Τι αναμνήσεις έχετε;

Οι αναμνήσεις είναι ανάκατες. Και καλές, αλλά και κακές. Ειδικά τα καλοκαίρια, που πηγαίναμε να περάσουμε στο νησί (Πριγκηπόννησα), τα περίμενα πώς και πώς. Δεν μπαίναμε σπίτι καθόλου. ;Oλη μέρα θάλασσα και παιχνίδι, και τα βράδια κινηματογράφος. Και κακές, όμως, διότι, όπως και να το κάνουμε, πάντα κάποιος φανατικός μάς χαλούσε τη διάθεση. Μόλις καταλάβαιναν ότι είμαστε Ρωμιοί, είχαμε θεματάκια. Τέλος πάντων. Τελείωσαν αυτά τώρα. Δεν έμειναν παρά ελαχιστότατοι Έλληνες εκεί, και έτσι ησύχασαν που μας έδιωξαν από τη μάνα γη μας.

Το 1974, λόγω του Κυπριακού, ήρθατε στην Ελλάδα. Τι θυμάστε από εκείνες τις στιγμές;

Θυμάμαι ότι είχαμε έρθει με τη συγχωρεμένη τη μανούλα μου διακοπές χωρίς να γνωρίζουμε τι γίνεται και βρεθήκαμε ξαφνικά από τα σύνορα και μετά, όπως κατεβαίναμε για Αθήνα με το πούλμαν, να ανεβαίνουν προς τα σύνορα τανκς, τεθωρακισμένα, φορτηγά γεμάτα φαντάρους. Εκείνη την εποχή ο αδελφός μου, που είναι μεγαλύτερος, έπρεπε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία στην Τουρκία. Καταλαβαίνετε ότι, μόλις μάθαμε τα γενόμενα, η μητέρα μας κόντεψε να τρελαθεί από την αγωνία της και ήταν κομβική η στιγμή που πήρε την απόφαση και ήρθαμε πλέον Ελλάδα, Αθήνα. Εδώ ήταν ήδη η αδελφή της, που είχε απελαθεί το 1964, και έτσι δεν ήρθαμε στο άγνωστο. Είχαμε κάπου να ακουμπήσουμε.

Για να αλλάξουμε κλίμα, έχετε αποκαλύψει δημόσια ότι έχετε διαγνωσθεί με Πάρκινσον. Πώς το αντιμετωπίζετε; Τι μηνύματα θα θέλατε να δώσετε στον κόσμο που αντιμετωπίζει την ίδια ασθένεια;

Ναι, βέβαια, έχω μιλήσει. Το αντιμετωπίζω με σθένος, με ηρεμία, όπως της πρέπει αυτής της ασθένειας. Αυτό που έχω να τους πω είναι να βρουν έναν γιατρό που να τους εμπνέει εμπιστοσύνη και να πορευθούν μαζί του αυτή την ανηφόρα. Αλλά πάντα με ψυχραιμία και θάρρος.

Πηγή: Espresso