Άννα Ζηρδέλη: Η υποκριτική, η συνεργασία με τη Ζαρίφη και η σκληρή δουλειά

Η ηθοποιός, δημοσιογράφος και παρουσιάστρια μιλά για τις εύκολες και τις δύσκολες συνεργασίες της εξομολογείται πόσο δύσκολο ήταν για εκείνη το περασμένο καλοκαίρι και παραμένει συνεπής στην εσωτερική δύναμη και στην αστείρευτη θετική της ενέργεια.

Τι απολαμβάνεις περισσότερο στην εκπομπή;

Την ξεγνοιασιά! Υπάρχει το άγχος του live, αλλά μόνο αυτό. Από τα παιδιά στο μοντάζ μέχρι ολόκληρη την ομάδα είμαστε πολύ καλά. Απολαμβάνω τόσο πολύ τον νέο τηλεοπτικό ρόλο μου, που φέτος συνδυάζω όλες τις αγάπες μου μαζί: δημοσιογραφία και υποκριτική. Το απολαμβάνω αυτό που γίνεται, γιατί δεν είναι δεδομένο

Με την Κατερίνα Ζαρίφη γνωριζόσασταν πριν συνεργαστείτε;

Γνωριζόμασταν εξ όψεως και λόγω του κοινού μας φίλου Δημήτρη Σταματίου, του γνωστού make up artist. Την είχα συναντήσει σε καλέσματα και φυσικά τη γνώριζα από τον χώρο. Δεν είχε τεθεί ποτέ θέμα να συνεργαστούμε, αν και εγώ το ήθελα πολύ. Πιστεύω πως αυτή η συνεργασία γέννησε μια νέα φιλία. Ειδικά όταν άκουσα γι' αυτή την εκπομπή, δεν σου κρύβω πως ψιλο-αυτοπροτάθηκα. Πήρα τηλέφωνο τον Νίκο Κοκλώνη και του είπα: «Νίκο, αν ψάχνεις συνεργάτες γι' αυτή την εκπομπή, με ενδιαφέρει πολύ» και εκείνος μου απάντησε: «Νόμιζα πως έχεις κλείσει. Κλείσε τώρα το τηλέφωνο να το δω». Έπειτα μου τηλεφώνησαν και μου έγινε η πρόταση. Μετά βέβαια, όταν άκουσα τι ήθελαν από εμένα, δεν ήμουν τόσο σίγουρη αν θα μπορούσα να το υποστηρίξω. Μου πήρε δύο ημέρες να το σκεφτώ. Βέβαια, δεν είχα κλείσει και κάτι άλλο και θα ήμουν εκτός τηλεόρασης

Ηταν εύκολη διαδρομή μέχρι εδώ;

Η σκληρή δουλειά φέρνει πράγματα, αλλά θέλει σίγουρα κι έναν ακόμη βασικό παράγοντα που ονομάζεται τύχη. Αν δεν δουλέψεις κάποια στιγμή το σύστημα θα σε ξεβράσει. Εχω δουλέψει πολύ. Ξυπνούσα 3 το πρωί να πάω σε θέμα ή μπορεί να καθόμουν επτά ώρες έξω-από ένα στούντιο για να περιμένω έναν σελέμπριτι. Βέβαια, αυτή είναι και η μαγεία της δουλειάς. Όποιος δεν έχει δουλέψει σε αυτό που λέμε εμείς «πεζοδρόμιο» δεν μπορεί να κατανοήσει τη δυσκολία της δουλειάς. Γελούσα όταν άκουγα: «Πάρ' τον τηλέφωνο να του κάνεις ένα πέσιμο». Δεν είναι όλα στημένα

«Μπράβο» έχεις ακούσει;

Ακούς το μπράβο, αλλά κρατά μια στιγμή. Είναι παροδικό. Την επόμενη στιγμή πρέπει να αποδείξεις πάλι ποιος είσαι.

Πηγή Real