Παύλος Κοντογιαννίδης: Θυμάται την πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας του: «Το λέω και συγκινούμαι»

Ο αγαπημένος ηθοποιός και τραγουδιστής γύρισε τον χρόνο πίσω και αναφέρθηκε τόσο στις επιτυχημένες στιγμές της καριέρας του όσο και στις πιο δύσκολες, όταν έχασε τη μητέρα του...

- Οι guest εμφανίσεις που έχετε κάνει στα σίριαλ έχουν αφήσει εποχή, όπως ο «Τζακ» στους «Απαράδεκτους»…

Εγώ έγινα σταρ από τους γκεστ σταρ! (Γέλια). Δεν με ενδιέφερε απαραίτητα να έχω βασικό ρόλο για να παίξω σε μια σειρά. Μου άρεσε που έβαζα το δικό μου στίγμα σε μια δουλειά. Θα σου πω μια ιστορία. Πάω σε ένα αστυνομικό τμήμα για μια διεκπεραίωση και η γυναίκα αξιωματικός υπηρεσίας που ήταν εκεί μου λέει: «Παύλο μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;». Λέω βεβαίως. «Βλέπω πολλά σίριαλ, μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατί από όλα αυτά τα σίριαλ ξεχωρίζω ελάχιστους; Λέω… «Τι να σας πω» και συνεχίζει «Χθες που παίχτηκε η επανάληψη από τους “Απαράδεκτους” το πιστεύετε ότι ακόμα και ο γιος μου που είναι οχτώ χρονών μου είπε “αυτός ο Τζακ είναι άλλο πράγμα”»! Εδώ μου είπαν φοιτητές που σπουδάζουν στην Αγγλία ότι κάθε Σαββατοκύριακο μαζεύονται και πριν ξεκινήσουν το πάρτι τους βλέπουν το επεισόδιο με τον Τζακ και τους φτιάχνει η διάθεση. Έχει αφήσει ιστορία αυτός ο ρόλος. Αλλά και άλλες σειρές που έχω κάνει guest εμφανίσεις έχουν αφήσει ιστορία… τι να πρωτοθυμηθώ, «Δύο ξένοι», «Δις εξαμαρτείν», «Τρεις Χάριτες» και άλλα πολλά! Και να σου αναφέρω αγαπητέ Παναγιώτη ότι είμαι ο πρώτος και ο τελευταίος που πήρε βραβείο ερμηνείας στην καθημερινή σειρά «Βέρα στο δεξί» και την επόμενη τελείωσε ο ρόλος, μην πω κόπηκε και παρεξηγηθώ από το σίριαλ!

- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην καριέρα σας που θυμάστε;

Δούλευα στο «Δελφινάριο» και μου τηλεφώνησε ο αδερφός μου. Μου λέει: «Η μάνα μας δεν είναι καλά, την προλαβαίνεις δεν την προλαβαίνεις». Παίρνω άδεια από τον Μαροσούλη, ήταν Κυριακή με διπλή παράσταση. «Πάω να κηδέψω τη μάνα μου» του λέω και επιστρέφω στην παράσταση. Έφυγα το πρωί και είχα επιστροφή με πτήση το απόγευμα για να προλάβω την απογευματινή παράσταση. Πήγα Θεσσαλονίκη, έφτασα μετά στη Βέροια έγινε η κηδεία και πάω στο αεροδρόμιο για την επιστροφή. Για κακή μου τύχη είχε καθυστέρηση η πτήση δυόμισι ώρες όμως. Ενημερώνω το θέατρο, ότι δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Η παράσταση ήταν στις εξίμισι και φτάνω με τα ταξί καθυστερημένα στο θέατρο στις επτάμισι. Κοιτάζω από το πλάι της εισόδου και βλέπω μέσα στο θέατρο κόσμο. Ρωτάω τα κορίτσια στο ταμείο «τι γίνεται;». Η παραγωγή εξήγησε στο κοινό ότι λόγω προσωπικού μου προβλήματος δεν θα γίνει η παράσταση και όποιος ήθελε μπορούσε να πάρει πίσω τα χρήματά του. Σύσσωμοι όλοι οι θεατές συμφώνησαν να με περιμένουν και να δουν την βραδινή παράσταση. Στο λέω και συγκινούμαι. Βγήκα στη βραδινή παράσταση και ήταν από κάτω 1.200 άτομα. Μεγάλη λύτρωση για εμένα εκείνη τη μέρα που είχα τον πόνο μου για τον χαμό της μητέρας μου.

Πηγή: Λοιπόν