Χριστοδούλου: «Μετά την παράσταση πήγα στο νοσοκομείο, άνοιξα την πόρτα & είδα το κρεβάτι του άδειο»
Από την πρώτη φορά που πάτησε το πόδι του στο σανίδι, ο Γιώργος Χριστοδούλου εντυπωσίασε με τις ερμηνείες του, όπως και με τις συνεντεύξεις που παραχωρεί σπάνια.
Ο ηθοποιός μίλησε για τον τραγικό θάνατο του πατέρα του, καθώς και για το κίνημα #metoo και τις καταγγελίες που έγιναν σε βάρος πολλών ηθοποιών. Θα γίνει το θέατρο πιο δυνατό μέσα από αυτό το κίνημα ή οι κατηγορούμενοι θα επιστρέψουν σε βάθος χρόνου πάνω στο σανίδι;
Χάσατε ποτέ κάποιον δικό σας και ταυτόχρονα έπρεπε να ανεβείτε στο σανίδι;
Βεβαίως, θυμάμαι στο δάσος του Ζωγράφου είχα οργανώσει και συμμετείχα στην παράσταση «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι». Το διάστημα εκείνο μπήκε στο νοσοκομείο να χειρουργηθεί ο πατέρας μου. Όταν βγήκε από το χειρουργείο, μάλλον από λάθος των γιατρών, αντί να τον βάλουν λίγες μέρες στην εντατική και να τον κρατήσουν διασωληνωμένο ώστε να ανακτήσει τις δυνάμεις του, τον άφησαν στο δωμάτιο. Όταν λοιπόν πήγα να τον δω, έβηξε κι έμεινε εκεί επιτόπου φυτό. Ήταν εγκεφαλικό νεκρός κι εγώ κάθε βράδυ τελειώνοντας την παράσταση πήγαινα να τον δω. Δε μου μίλαγε, δεν αντιδρούσε, απλά του χάιδευα το κεφάλι. Ένα Σάββατο, μετά την παράσταση πήγα στο νοσοκομείο, άνοιξα την πόρτα και είδα το κρεβάτι του άδειο. Το σοκ ήταν τεράστιο. Είχε φύγει ο πατέρας μου. Ήταν ένα μεγάλο χαστούκι.
Δηλαδή έμεινε φυτό από ιατρικό λάθος;
Ναι, έτσι πιστεύω. Αν τον βοηθούσαν στην εντατική, θα ήταν πολύ καλά.
Ξεπερνιέται η απώλεια αυτή;
Όσο περνούν τα χρόνια δυσκολεύει η κατάσταση. Κι αυτό γιατί εγώ είχα πολύ καλές αναμνήσεις από τους γονείς μου, ήταν υπέροχοι άνθρωποι. Πάντα έρχονται στιγμές που μου λείπουν.
Το θέατρο πιστεύετε θα βγει πιο δυνατό μετά το metoo;
Το θέατρο είναι ο χώρος που πρέπει να το σεβαστείς για να σε σέβεται. Κακοποιητικές συμπεριφορές υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα. Όλα εξαρτώνται από τις δικές μας συμπεριφορές. Ό,τι θερίζεις, σπέρνεις. Τόσο απλά.
Τα όσα ακούστηκαν για εσάς δεν ήταν σοκ;
Πριν μερικά χρόνια έκανα μια θεατρική παράσταση σε ένα έργο του Γιώργου Θεοδωσιάδη. Το όνομα του έργου; «ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ. ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ. ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ».
Πιστεύετε ο κόσμος μπορεί να ξεχάσει τα όσα συνέβησαν με τους καταγγελλόμενους και να τους ξαναδούμε να επιστρέφουν στο θέατρο και στην τηλεόραση;
Όλα στη ζωή τα διαμορφώνει ο χρόνος. Αυτός είναι ο δικαστής μας και ο κατήγορος.
Πηγή: Λοιπόν