Μπάρμπα: Η μητέρα μου έχει άνοια, βλέπω αυτή την Ηπειρώτισσα να φέρεται σαν μωρό και με συγκλονίζει

Καλεσμένη στο πλατό της εκπομπής Mega Καλημέρα, η ηθοποιός εξομολογήθηκε πως αυτό που την συγκλονίσει βαθιά και έχει αλλάξει ριζικά την κοσμοθεωρία της είναι το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει η μητέρα της, η οποία πάσχει από άνοια.

«Βλέπω αυτή τη δωρική γυναίκα, την Ηπειρώτισσα, να φέρεται σαν μωρό και αυτό με συγκλονίζει. Μου κόβει την ψυχή. Όταν ήμουν στο νοσοκομείο άκουγα τις κραυγές των ανθρώπων κι έκλαιγα. Έβλεπα την μανούλα μου και έλεγα «που θα πάει, μπορείς να αφήσεις έναν άνθρωπο να πάει στο ίδρυμα;». Όλοι βλέπουμε το τώρα, είμαστε θεές, είμαστε υπέροχοι. Δεν είναι έτσι. Υπάρχει το αύριο και είναι σκληρό».

Η Βάνα Μπάρμπα έκανε την αυτοκριτική της, αναφέροντας πως στο παρελθόν υπήρξε αλαζονική.

«Για ότι έκανα δεν μετανιώνω, γιατί είχαμε μία αθωότητα. Από την ομορφιά έκανα καριέρα, δεν είπα ποτέ ότι ήμουν η Σάρα Μπερνάρ. Αυτή, όμως, η ομορφιά μου είχε και μία ηθική. Τα παιδιά του σήμερα πρέπει να μάθουν να λένε όχι. Έχω αποδείξει πως έχω ξεπεράσει το κομμάτι το υλιστικό, μπαίνω σε έναν κύκλο ζωής που θέλω να είμαι χρήσιμη στην πατρίδα μου. Σκέφτομαι ότι δεν είμαι εγώ, να παίξω, να πρωταγωνιστήσω, είναι οι άλλοι».

«Την έπαρση την είχα. Δεν έβλεπα τους άλλους, ήμουν arrogant, ήμουν αγενής με τους ανθρώπους. Αυτά είναι ο χρόνος και η νεότητα. Εάν δεν είσαι νέος και δεν σπάσεις αυγά… Απλά είχα την τόλμη και ήμουν ο εαυτός μου. Επιθετική πολλές φορές, πάντα ήμουν όμως πολεμίστρια. Έχω πληγώσει κόσμο άθελά μου, χωρίς δόλο. Είμαι πολύ σκληρή, έχω το ηπειρώτικο της μητέρας μου».

Η Βάνα Μπάρμπα αναφέρθηκε στο restart που έκανε στη ζωή της, λέγοντας χαρακτηριστικά πως μέσα από τον πόνο μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι στη ζωή μας.

«Νομίζω ότι ο καθένας μας προσπαθεί να είναι ένας μικρός ήρωας στη ζωή του, να προσπαθούμε να αντέξουμε και να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι στην εξέλιξή μας. Ξαναβγαίνω στο φως σιγά σιγά. Πέρασα ένα κομμάτι πολύ δύσκολο που με έκανε πιο ανθρώπινη. Κατάλαβα πως η αρχή είναι να ξεπερνάς το εγώ. Το εγώ όταν βγαίνει πάρα πολύ δεν σε αφήνει να δεις τους άλλους».

«Δεν φοβάμαι. Όταν ξεπερνάς τον φόβο μπορείς να δεις το φως. Εάν δεν δεις πάτο δεν μπορείς να ξανασηκωθείς. Έχουμε μάθει πως μόνο η χαρά είναι τα υλικά πράγματα και η καταξίωση. Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα γίνονται μέσα από τον πόνο. Σημειολογικά, ο πόνος μας κάνει καλύτερους. Κατάλαβα πως είσαι πάντα μόνος. Έχασα κομμάτια αθώα, πολύ σημαντικά, έχασα την εμπιστοσύνη μου στον άνθρωπο».