Δήμας: Μιλάει με τρυφερότητα για τη Σκαφίδα & το παιδί τους: «Η Αφροδίτη με ξαναέκανε να χαμογελάσω»

«Μεγάλωσα με τη γιαγιά Ελένη από εννέα μηνών μέχρι έξι χρονών στη Χειμάρρα και τότε με πήραν οι γονείς μου στα Τίρανα» είπε αρχικά ο Ολυμπιονίκης της άρσης βαρών και συνέχισε: «Η Χειμάρρα, είναι το κάστρο του Ελληνισμού. Το 1947 δεν ψήφισαν όταν ήρθε η στιγμή να ψηφίσουν για τον Χότζα τότε σαν πρώτη κυβέρνηση μετά τον πόλεμο και μπήκε από κάθε οικογένεια ένας άντρας στη φυλακή. Δύσκολες καταστάσεις, μας άλλαξαν μέσα σε μία μέρα ιθαγένεια, όλα έγιναν αλβανικά, ακόμα και τα ελληνικά σχολεία. Χωρίς επιλογή.

Οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας μιλούσαν μόνο ελληνικά και αυτό μας κράτησε, όμως μετά που μπήκε και η τηλεόραση, αρχές 80-81 που πιάναμε μόνο ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2 και μας κράτησαν ζωντανούς. Και πολλοί που ήρθαν για να αλλάξουν τα πράγματα, Αλβανοί, έμαθαν ελληνικά καλύτερα και από εμάς. Εγώ ζούσα στα Τίραννα, πήγαινα τα καλοκαίρια στη Χειμάρρα και γυρνούσα με… proficiency στα Τίρανα αλλά μέχρι να ξαναπάει καλοκαίρι μιλούσα μόνο Αλβανικά. Ο κόσμος τυραννήθηκε πολύ. Σκότωσαν κόσμο, φυλάκισαν κόσμο και εκφόβισαν κόσμο. Έζησαν με όλο αυτό περίπου 40-45 χρόνια, τόσο κράτησε η δικτατορία του Χότζα. Δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Τους απαγόρευαν να λένε ότι είναι Έλληνες, να κάνουν τον σταυρό τους, τους απαγόρευαν να μιλάνε ελληνικά. Αν μιλούσε ελληνικά έμπαινε φυλακή, δεν υπήρχε περίπτωση».

Στη συνέχεια ο κορυφαίος αθλητής της Άρσης βαρών μίλησε για την προσωπική του ζωή και για το πέμπτο παιδί που περιμένει με την Αφροδίτη Σκαφίδα.

«Περιμένουμε παιδί με την Αφροδίτη, η ζωή συνεχίζεται χωρίς να ξεχνάμε» είπε μεταξύ άλλων ο Πύρρος Δήμας. Δείτε το βίντεο παρακάτω:

Αναφερόμενος στη σύντροφό του, ο Πύρρος Δήμας παραδέχτηκε ότι εκείνη ήταν που τον βοήθησε να βγει από το πένθος που βίωνε μετά τον θάνατο της γυναίκας του. «Η Αφροδίτη με ξαναέκανε να χαμογελάσω» παραδέχτηκε ο ίδιος.

O Πύρρος Δήμας πρόσθεσε μιλώντας για εκείνη: «Είναι ένας άνθρωπος πολύ ζεστός, πολύ γλυκός, έχει πολλή αγάπη μέσα της και έτσι τη γνώρισα, έτσι είναι και χαίρομαι πολύ... Δεν είναι εύκολο να βρεις έναν άνθρωπο να τον καταλαβαίνεις και να σε καταλαβαίνει. Προχωρήσαμε στη ζωή μας. Δεν το περίμενα, έλεγα ''δεν υπάρχει περίπτωση να βρω έναν άνθρωπο να με καταλάβει. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις τον άνθρωπό σου. Είχα απογοητευτεί.

Ήρθε σε μία στιγμή πολύ δύσκολη για μένα, είχα χάσει τη μάνα μου. Την Αφροδίτη την ήξερα ως αθλήτρια, περνούσα από μπροστά της για να δω τον κουμπάρο μου που είναι προπονητής σε άλμα εις μήκος. Την έβλεπα αλλά δεν την έβλεπα. Δεν τα είπαμε ποτέ, δεν είχαμε χαιρετηθεί ποτέ και γνωριστήκαμε πολύ αργότερα. Καμία φορά εκεί που δεν το περιμένεις... Δεν ήταν μόνο ότι βρεθήκαμε. Από την πρώτη στιγμή, με την πρώτη ματιά... Κάπως έτσι...»