Λάκης Λαζόπουλος: «Αφού δεν λείπω εγώ στην τηλεόραση, ούτε και εμένα μου λείπει»

Παίρνει θέση για την αφαίρεση της λέξης «χοντρή» από την Αλκηστη Πρωτοψάλτη στο τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη, ενώ μιλάει και για τα τηλεοπτικά δρώμενα…

Η αφαίρεση της λέξης «χοντρή» από το τραγούδι «Πάμε στον Αδωνη για καφέ» του Κραουνάκη έγινε πρόσφατα πεδίο για αντιπαράθεση. Πώς το είδατε;

Αγαπώ και τον Κραουνάκη αγαπώ και την Αλκηστη. Έχω ζήσει με τον Σταμάτη, έχω ζήσει και με την Αλκηστη πολύ ωραίες στιγμές. Ομως ως δημιουργός χωρίς να θυμώσω με την Αλκηστη, θα σταθώ με το μέρος του Κραουνάκη. Θεωρώ ότι μια ιστορία που έγραψε, που συνδέθηκε με αυτή τη μουσική, ο μόνος και ο πρώτος που μπορεί να έχει λόγο για να αλλάξει κάτι είναι σίγουρα ο Σταμάτης Κραουνάκης.

Σας λείπει η τηλεόραση;

Εφόσον δεν της λείπω, ούτε και εμένα μου λείπει.

Με την άνοδο άλλων μέσων, όπως είναι το διαδίκτυο και τα social media, η τηλεόραση δεν παραμένει το μόνο ισχυρό μέσο, ως προς την επικοινωνία με τον κόσμο. Σωστά;

Δεν παραμένει καθόλου το μόνο ισχυρό μέσο. Είναι το μέσο των μεγάλων ηλικιών, των ανθρώπων που κάθονται σπίτι ή είναι στα νοσοκομεία, συνταξιούχοι και λοιποί. Οι νέοι απομακρύνονται συνεχώς και κατά ορδάς από την τηλεόραση. Και μάλιστα τώρα που θα κοπούν και οι σειρές γιατί δεν θα επιχορηγούνται πλέον από το ΕΚΟΜΕ, δηλαδή από το κράτος θα πέσουμε στα ριάλιτι; Νομίζω ότι σιγά σιγά θα γίνει όπως όλες οι τηλεοράσεις στον κόσμο. Θα έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να γίνει η πρεμιέρα της σειράς σου στο ΗΒΟ, στο Amazon, στο Netflix, παρά να κάνεις μια σειρά σε ένα κανάλι. Αλλά προς το παρόν έχει ισχυρό αντίκρισμα στις ηλικίες που παρακολουθούν. Και δεν είναι ότι παρακολουθούν, έχουν την ατυχία να πιστεύουν και αυτά που ακούν. Γιατί αυτό δεν είναι μόνο το θέμα «παρακολουθώ», είναι με τι μυαλό παρακολουθείς και με ποιες αντιστάσεις παρακολουθείς.

Τι εξακολουθεί να σας κινητοποιεί ως δημιουργό;

Η ανάγκη της δημιουργίας γεννιέται μαζί με κάποιους ανθρώπους. Ούτε ξέρω πού θα με πάει το χέρι μου, ούτε πού θα με πάει το μυαλό μου, ούτε πού θα με πάει η φαντασία μου. Ξέρω ότι έχω αφήσει το μυαλό μου και τις κεραίες μου ανοιχτές να μπορώ να βλέπω όσο το δυνατόν μακρύτερα από την εποχή μου, δηλαδή όπως στη Λάρισα, που από το παράθυρό μου έβλεπα μακριά, πέρα στον ορίζοντα. Δεν μπορείς να δεις λεπτομέρειες αλλά είναι ωραίο να βλέπεις ορίζοντα.

Πηγή: Real