Λάκης Λαζόπουλος: Η περηφάνια για τον Λάνθιμο, η αναβίωση των 10 Μικρών Μήτσων και η ζωγραφική

Συνειδητοποιημένος ως προς τις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος στη ζωή του, κατεβάζει ταχύτητα, επιλέγει τις παρέες του και νιώθει ευγνώμων για τους φίλους του...

Έχετε συνεργαστεί με τον Γιώργο Λάνθιμο. Είδατε το «Poor things»; Σας άρεσε; Περιμένατε την εξέλιξή του;

Ο Γιώργος Λάνθιμος είναι ένα φοβερό παιδί, ένας παγκόσμιας κλάσης σκηνοθέτης τον ξέρω από τα παιδικά του χρόνια, χαίρομαι που έχουμε βρεθεί και συνεργαστεί. Τον καμαρώνω, η ταινία του είναι ένα αριστούργημα και αξίζει ό,τι καλύτερο. Πάντα συγκινούμαι και χαίρομαι με την κάθε του επιτυχία. Πιστεύω ότι ο Γιώργος είναι ένας άνθρωπος εσωτερικός με αληθινό βάθος με αληθινή ποιότητα, με αληθινό όραμα. Ένας πραγματικά ωραίος Έλληνας δημιουργός.

Θα αναβιώνατε τους «Δέκα μικρούς Μήτσους»;

Θα μπορούσα μόνο να έκανα ένα μοντάζ από τους παλιούς «Δέκα μικρούς Μήτσους» μιλώντας ή βάζοντας διάφορες ιστορίες και παρασκήνια, αλλά, εν πάση περιπτώσει, υπάρχει μια πολύ σημαντική πρόταση που δεν μπορώ να την πω, αλλά, όταν θα είμαι έτοιμος και ξέρω ότι θα πραγματοποιηθεί αυτό που έχω στο μυαλό μου, θα το ανακοινώσω. Πάντως δεν θα μπορούσα να τους ξανακάνω για πολλά επεισόδια, λόγω πάρα-πάρα-πάρα πολλής κούρασης. Αυτά γίνονται σε άλλες ηλικίες με άλλες αντοχές.

Το 2021 συστηθήκατε για πρώτη φορά μέσα από τη ζωγραφική. Παραμένει η σχέση σας ζωντανή; Εξακολουθείτε να ζωγραφίζετε;

Ναι, εξακολουθώ να ζωγραφίζω, θέλω να ζωγραφίζω και θέλω σιγά-σιγά να γράφω και να ζωγραφίζω μόνο. Θα δούμε πόσο είναι αυτό το σιγά-σιγά, αλλά πάντως στο μυαλό μου έχει κλειδώσει αυτό και η ικανοποίηση που παίρνω όταν είμαι μόνος μου με τις μπογιές μου, με τα μολύβια μου και τα χαρτιά μου. Από μικρό παιδί, γεννήθηκα σαν με μια μυρωδιά –πώς να το πω- χαρτιού στη μύτη μου. Ήθελα να έχω ένα χαρτί δίπλα μου για να γράφω. Η μητέρα μου λέει ότι μου έδιναν κάθε μέρα μια εφημερίδα και την κομμάτιαζα σε χιλιάδες κομματάκια και το βράδυ έπαιρναν τα κομματάκια και μου έδιναν την επόμενη εφημερίδα της ημέρας. Φαίνεται ότι από εκεί κουβαλάω τη μυρωδιά του χαρτιού.

Πηγή: Real