Συγκινεί ο Λάκης Λαζόπουλος: «Η απώλεια της Τασούλας μού στέρησε το κομμάτι της εμπιστοσύνης»

Ο μεγάλος καλλιτέχνης μιλάει επίσης για το πώς αφουγκράζεται πλέον τη νέα γενιά ενώ γυρνώντας τον χρόνο πίσω αποκαλύπτει τι θα άλλαζε στη μακρά διαδρομή του...

Πώς χειρίζεστε τις απώλειες; Η απώλεια της Τασούλας ποιο κομμάτι του εαυτού σας σάς στέρησε;

Η απώλεια της Τασούλας μού στέρησε το κομμάτι της εμπιστοσύνης. Ήξερα ότι είχα έναν άνθρωπο που μπορώ να εμπιστευτώ τα πάντα, ήξερα ότι αυτό θα έμενε στην ίδια, ήξερα ότι θα ακούσω τη γνώμη της δεν σημαίνει ότι πάντα την ακολουθούσα, αλλά πάντα την άκουγα. Και βέβαια η Τασούλα είναι όλες μου οι αναμνήσεις, τα νεανικά μου χρόνια, είναι το μεγάλο καρδιοχτύπι που έζησα όταν την πρωτοερωτεύτηκα. Αυτό δεν ξεχνιέται ποτέ.

Σας ενδιέφερε πάντα η νέα γενιά, και στους «Μήτσους» πιάνατε τον παλμό. Εξακολουθεί να σας ενδιαφέρει πώς βλέπουν οι νέοι τα πράγματα; Υπάρχει κάτι που σας εντυπωσιάζει στους νέους;

Ναι, πάντα με ενδιαφέρει να βλέπω πώς σκέφτονται οι νέοι άνθρωποι, αλλά τα τελευταία 7-8 χρόνια δεν συχνάζω σε κλαμπ, οπότε έχω χάσει τη μαγεία, να το πω έτσι, ή τη ζωντάνια αυτής της εποχής. Αγαπώ πάντα τους νέους αγαπώ τις φάτσες τους αγαπώ τον τρόπο που αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο και σε αυτή τη γενιά αναγνωρίζω ότι είναι πολύ πιο ακομπλεξάριστοι και πολύ πιο έτοιμοι για μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους...

Αν γυρίζατε τον χρόνο πίσω, θα κάνατε κάτι διαφορετικά;

Στο ότι έτρεχα με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Και δεν το λέω ως δικαιολογία. Όταν ένας τρέχει με πολύ μεγάλη ταχύτητα σε μεγάλο ανοιχτό δρόμο, θα χάσει πολλές λεπτομέρειες από αυτές που υπάρχουν δίπλα του. Αλλά πάντα έχω στο κεφάλι μου τον στόχο, εκεί που θέλω να φτάσω. Δεν μπορώ να πω ότι απολάμβανα πάντα τη διαδρομή, ούτε και πρόσεχα ιδιαίτερα στη διαδρομή τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου και βρισκόμουν με συνεπιβάτες που δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα. Οπότε, αν είχα μικρότερη ταχύτητα στην κίνησή μου, σίγουρα θα είχα αντιληφθεί περισσότερα πράγματα, αλλά πιστεύω ότι και το να δεις ξεκάθαρα το άσχημο και φρικτό πρόσωπο μερικών ανθρώπων δίπλα σου με τον καιρό είναι ένα δώρο και αυτό. Ο Θεός -και τον ευχαριστώ για αυτό- μου έκανε δώρο και τους φίλους μου και τους εχθρούς μου. Οπτικά τους ξέρω ή και, αν δεν τους ξέρω, τους ξεχωρίζω.

Πηγή: Real