Ψαρράς: Η συμβουλή του Τζορτζ Κλούνεϊ, η γνωριμία με τη Στριπ & τα τρυφερά λόγια για τη σύζυγό του

Ο αγαπημένος Έλληνας ηθοποιός θυμήθηκε τα χρόνια που είχε φύγει με διπλή υποτροφία για τις Ηνωμένες Πολιτείες, τονίζοντας ότι έφυγε για να ξανασπουδάσει το αντικείμενό του.

Αναφερόμενος στην προσωπική του ζωή, ο Νίκος Ψαρράς παραδέχτηκε: «Δεν ξέρω αν υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας αλλά όταν είδα τη γυναίκα μου, σκόνταψε, γέλασα, κοκκίνησε στο Εθνικό Θέατρο και η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν “θα μπορούσε να είναι η μητέρα του παιδιού μου;”. Ενώ ήμουν κατά του γάμου, δεν το σκεφτόμουν καν. Η γυναίκα μου είναι ντροπαλή και μου αρέσει πολύ. Δεν πρέπει να είμαστε 100% ίδιοι με τον άνθρωπό μας. Είμαι εξωστρεφής, αυτά που σκέφτομαι τα λέω. Η γυναίκα μου έχει φοβερό χιούμορ, έχει μια τρέλα που δεν ήξερα όταν την πρωτοείδα. Έχει ταλέντα, είναι φιλόλογος, σκηνοθετεί, έχει δουλέψει στη Γερμανία, της αρέσει πολύ το γράψιμο και αυτή την περίοδο δουλεύει πάνω σε κάτι δικό της. Πρέπει να τον θαυμάζεις τον σύντροφό σου. Αν δεν υπάρχει θαυμασμός και μόνο γκρίνια…».

Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας: «Δεν ξέρω τι γίνεται στα 7 χρόνια φαγούρας, εμείς ούτε καν τα καταλάβαμε. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει συνταγή για έναν επιτυχημένο γάμο. Σε πολύ κοντινούς μου ανθρώπους έχω δει κοντά στα 50 να παθαίνουν μια τρέλα, ότι “τελειώνουν” και να θέλουν την επιβεβαίωση».

Επίσης ο Νίκος Ψαρράς, τόνισε: «Είμαι 52 και δεν έχω τις αντοχές που είχα στα 45. Είναι η διαφορά τόσο μεγάλη στις αντοχές σου και στις ψυχικές, που και το σώμα σου δεν σε ακολουθεί. Αρχίζεις και τρομάζεις, αρχίζεις και αποχαιρετάς γνωστούς σου και δεν είναι ευχάριστο αυτό».

«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που οι γονείς μου ήταν μαζί από παιδιά, πολύ αγαπημένοι. Τον έχασα πέρυσι τον Φλεβάρη τον πατέρα μου. Ήταν μαζί περίπου 70 χρόνια κι αυτό μας σόκαρε όλους. Τα παιδικά μας χρόνια μας συντροφεύουν εφ’ όρου ζωής. Τα θυμάμαι με μεγάλη γλύκα και τα ξαναζώ με τον γιο μου. Είναι φοβερό αυτό που μας έχουν κάνει οι γονείς μου. Κάνεις καρμπόν αυτά που σου έχουν κάνει. Εκφράσεις, τραγούδια. Αν είναι ωραία τα παιδικά χρόνια καλώς κάνουμε και τα επαναλαμβάνουμε...»

Ο ηθοποιός επεσήμανε για τον γιο του, Πάνο: «Ένα παιδί τρομάζει. Βλέπω τον γιο μου και με τη γυναίκα μου λέω “δεν θέλω να φάω πχ αυτό” και μας λέει “μην φωνάζετε, μην χωρίσετε”. Και του λέμε ότι ούτε τσακωνόμαστε, ούτε χωρίζουμε, συζητάμε. Αλλά δεν ξέρει ο Πάνος τι σημαίνει φασαρίες. Από τον τρόμο του ή επειδή έχει συμμαθητές χωρισμένων γονιών, ορφανά, τρομάζει. Τα παιδιά θέλουν να νιώθουν ασφαλή».

«Είδα κάποια πλάνα από την Πρόβα νυφικού, το 1995, έχουν περάσει 29 χρόνια από τότε. Και μου έκανε εντύπωση το πόσο απλός ήμουν, πόσο δεν έπαιζα και αυτό μου άρεσε πολύ. Μετά από 30 χρόνια με κοιτάω και λέω “τα λες απλά ρε Νίκο, μπράβο”. Όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι σου λένε ότι ό,τι έχεις διαβάσει το αφήνεις στην άκρη. Στόχος μας είναι να είμαστε άμεσοι, ειλικρινείς, τι δημιουργείται μέσα μας και να απαντάμε. Δεν έχω καμία λαχτάρα να παίξω κάτι. Οι ρόλοι είναι μια αφορμή να κάνεις ωραίες συναντήσεις. Είναι πιο σημαντικό με ποιους θα παίξω παρά ο ίδιος ο ρόλος. Θυμάμαι τον Μαρκουλάκη να με παίρνει για μια παράσταση και του λέω “θες να κάνω τον διάολο; Τον τυφλό; Εγώ τι θα κάνω;” και μου λέει “Τον Ιβάν. Ξαναδιάβασε το κείμενο από την οπτική του Ιβάν”. Και το διάβασα, είχε απόλυτο δίκιο και παίξαμε δύο χρόνια φουλ και ήταν από τις πιο ωραίες συναντήσεις με ρόλους.

Όταν ξεκίνησα τη δουλειά το 1995 ήμασταν όλοι σούζα στο θίασο, ήταν κάτι που μας μάθαιναν στη σχολή. Ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής θα ήταν οι επικεφαλής. Ο κάθε πρωταγωνιστής είχε τα δικά του χούγια. Υπάρχουν άπειρες ιστορίες για ανθρώπους που έχουν πεθάνει και ήταν κακοποιητικοί. Με το πέρασμα του χρόνου βλέπεις ότι δεν τα σηκώνει πλέον αυτά. Πιο πολύ μιλάμε για ομαδικές δουλειές».

Ο Νίκος Ψαρράς μίλησε και για τις κακοποιητικές συμπεριφορές στον χώρο του θεάτρου:

«Κακοποιητικές συμπεριφορές υπάρχουν παντού. Πιο πολύ λυπάμαι μια ταμία που την κακοποιεί ο προϊστάμενός της και δεν μπορεί να μιλήσει γιατί θα βρεθεί άνεργη. Εμείς έχουμε μεγαλύτερη άνεση στα Μέσα. Για χρόνια οι δημοσιογράφοι με ρωτούσαν “μα τι γίνεται στο θέατρο;” και τους έλεγα “γιατί, στη δημοσιογραφία τι γίνεται; Γιατί δεν μιλάτε;”.

Οι άνθρωποι πλέον είναι πιο προσεκτικοί. Μιλάμε για έργα που γράφτηκαν το ’70 που ο άντρας δέρνει τη γυναίκα και πρέπει να προσέξεις πώς θα το πλασάρεις. Δεν πρέπει να λογοκρίνουμε γιατί είναι η Τέχνη μιας εποχής. Ο Τσέχωφ έλεγε ''γράφω για αλογοκλέφτες, δεν κλέβω άλογα''. Νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι πια πιο ήσυχοι, υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός και για να είναι κάποιος δημιουργικός στη δουλειά του πρέπει να αισθάνεται ασφάλεια. Η βία έχει πολλές μορφές. Υπάρχει βιασμός ψυχής, πολλά πράγματα που μπορείς να παίξεις με τον άλλον αν θέλεις».

Επίσης, ο Νίκος Ψαρράς μίλησε για την επαφή που είχε με σπουδαίους Χολιγουντιανούς σταρ τον καιρό που βρισκόταν στην Αμερική. Μάλιστα αναφέρθηκε στη γνωριμία που είχε με τον Τζωρτζ Κλούνεϊ και τη συμβουλή που του έδωσε όταν έμαθε ότι ο Νίκος Ψαρράς είχε τη δυνατότητα να παίξει στην Επίδαυρο. Δείτε τι είπε: