Μαριάννα Τουμασάτου στο gossip-tv: «Με τον Αλέξανδρο αγαπάμε ο ένας την ψυχή και τη ζωή του άλλου»
Παγκόσμια ημέρα γάμου: Όσα και να γράψει κανείς για αυτό το ζευγάρι, δεν είναι «ικανά» να αποτυπώσουν το μέγεθος της αγάπης τους, η οποία επισφραγίστηκε με τον γάμο τους πριν από 14 χρόνια!
Η Μαριάννα Τουμασάτου και ο Αλέξανδρος Σταύρου αδιαμφισβήτητα είναι ένα από τα πιο αγαπητά και αγαπημένα ζευγάρια της ελληνικής showbiz κι αυτό που σίγουρα κάνει τη διαφορά είναι η χαμηλών τόνων προσωπική τους ζωή μακριά από τα φώτα!
Μεγαλώνουν, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου σφιχτά, την 13χρονη κόρη τους, Χρυσηίδα, έχοντας δημιουργήσει μία υπέροχη οικογένεια, που ήταν το όνειρό τους. Γιατί μακριά από το θεατρικό σανίδι ή τα τηλεοπτικά πλατό, οι δύο καλλιτέχνες παίρνουν ζωή από την οικογενειακή ευτυχία που βιώνουν καθώς είναι και για τους δύο πρώτα και πάνω απ' όλα. Σε πείσμα όσων θέλουν να ευτελίσουν τη σημασία της οικογένειας που είναι το κύταρρο της ελληνικής κοινωνίας, οι δύο ηθοποιοί αποτελούν το λαμπρό παράδειγμα που στέκεται σαν πρότυπο σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς.
Πορεύονται με έρωτα, με σεβασμό ο ένας στο πρόσωπο του άλλου και φυσικά με ριζωμένη στην ψυχή τους την αμέριστη αγάπη για την κόρη τους!
«Το «για πάντα» μέσα σε έναν γάμο γίνεται με κόπο και προσπάθεια, γιατί η αγάπη εξελίσσεται», θα πει μιλώντας στο gossip-tv με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα γάμου.
Σε μια κοινωνία που ο θεσμός του γάμου βάλλεται, αν κανείς αναλογιστεί τα δεκάδες περιστατικά κακοποίησης, ποιο είναι αυτό το συστατικό που μπορεί να κρατήσει τη δύναμη του γάμου στην σωστή της βάση;
«Ο γάμος κατά πρώτον δεν έπρεπε ποτέ να εμπεριέχει τη λέξη βία σε οποιασδήποτε μορφή. Είτε είναι πρακτική, είτε είναι λεκτική. Να μην ξεχνάμε πως λεκτική βία, είναι πολύ δυνατή γιατί έχει σημάδια φανερά. Οπότε νομίζω ότι ο γάμος, σαν γάμος, ανεξάρτητου βίας που αφορά στον άνθρωπο και όχι στο θεσμό νομίζω ότι λίγο επανέρχεται. Οι κακοποιητές δεν περιμένουν μόνο τον γάμο. Οι κακοποιητές υφίστανται σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης και δεν είναι απαραίτητο να είναι παντρεμένο το ζευγάρι που ο άντρας κακοποιεί τη σύντροφό του».
Ισχύει αυτό το «για πάντα» σε έναν γάμο;
«Ναι το έχω δει να γίνεται αν σκεφτείς ότι οι γονείς μου είναι ακόμη μαζί. Το έχω δει και σε άλλους φίλους τους. Το έχω δει σε πολλούς κόσμους να γίνεται. Άρα γίνεται. Όχι εύκολα, όχι ανώδυνα, όχι χάρτινα. Γίνεται με κόπο και προσπάθεια, γιατί η αγάπη εξελίσσεται. Δηλαδή και τα παιδιά μας, που τα αγαπάμε με το μεγαλύτερο βαθμό και δύναμη αγάπης, και υποχωρήσεις κάνουμε για να καταλάβουν έτσι είναι και ο γάμος. Χρειάζεται να αγαπάμε πραγματικά. Μην έχουμε κάνει ένα γάμο γιατί ήταν τότε της μόδας, γιατί παντρεύτηκε η κολλητή μας ή ο κολλητός μας»
Ας μην παντρευόμαστε για τη μέρα του γάμου, να παντρευόμαστε για τη ζωή μας
Πιστεύετε ότι η κόρη σας τώρα που είναι σε μια ηλικία που μπορεί να αντιληφθεί και να καταλάβει την έννοια του γάμου παίρνει πραγματάκια από τη δική σας κοινή συμβίωση;
«Νομίζω ότι όλα τα παιδιά παίρνουν από τη συμβίωση. Απλά θεωρώ ότι τα παιδιά κρατάνε αυτά που τους αρέσουν και αποπέμπουν αυτά που τα θεωρούν για τον δικό τους χαρακτήρα, επιβλαβή».
Ποιος είναι αυτός έτσι ο όρκος που δώσατε μεταξύ σας; Γιατί ο δικός σας έρωτας ήταν και παραμένει δυνατός...
«Έτσι είναι… Ο έρωτας αλλάζει και λίγο τεχνική θα έλεγε κανείς. Δηλαδή ο έρωτας δεν είναι μόνο ένα σχέδιο. Μόνο όταν πρωτοσυναντιέσαι με τον άλλον που τον βλέπεις και νομίζεις ότι μπορείς να πετάξεις προκειμένου να φτάσεις τρία κλάσματα του δευτερολέπτου νωρίτερα κοντά του. Ο έρωτας έχει διάφορες μορφές που τις αναδιοργανώνει και τις αναδιαμορφώνει το ίδιο το ζευγάρι, περνώντας τα χρόνια. Οι άνθρωποι βέβαια έχουμε να πούμε ότι διαφοροποιούμαστε από το παρελθόν μας σαν άνθρωποι. Όταν περνάνε τα χρόνια, δεν μπορούμε να μάθουμε πώς ήμασταν στα 25, στα 30. Το σημαντικό είναι μεγαλώνοντας οι δύο άνθρωποι σε μια σχέση να μην πηγαίνει ο ένας προς τα δεξιά και άλλος προς τα αριστερά είτε γιατί τον πάει εκεί η αντίληψή του, η λογική του, η αίσθηση του. Πολλά ζευγάρια χωρίζουν γι' αυτό. Μεγαλώνοντας και περνώντας τα χρόνια, έχουν αλλάξει προς την αντίθετη πλευρά του άλλου. Οπότε, το χάσμα είναι τεράστιο. Σε αυτό δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να συντηρηθεί ένας γάμος, όσο καλή πρόθεση κι αν έχουν οι άνθρωποι. Αυτό δηλαδή, δεν ευθύνονται οι προθέσεις του γάμου. Ευθύνονται οι καινούργιες φιλοσοφίες που ακολουθεί ο κάθε άνθρωπος. Τώρα να είμαστε τυχεροί να μην πηγαίνουμε ένας στο βορρά και ο άλλος στον νότο».
Πώς είναι να μεγαλώνετε μαζί σαν ζευγάρι;
«Θα ήθελα να πω ότι -τώρα ακούγεται σαν να λιβανίζω και δεν μου αρέσουν αυτά- αλλά ο Αλέξανδρος είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος ας πούμε ακόμη κι όταν ήμουν έγκυος, που η κοιλιά μου είχε γίνει τεράστια και «οικοδομήσιμη», με έβρισκε όμορφη. Και δεν το έλεγε ψέματα. Το έβλεπα στα μάτια. Βλέπουμε ο ένας τον άλλον ερωτεύσιμο, όμορφο, αξιαγάπητο. Νομίζω ότι διατηρήσαμε μία αξιοπρέπεια και έναν σεβασμό, ο έναν προς τον άλλον. Αυτό. Και αποδεχθήκαμε πάντα τις δύσκολες στιγμές μας. Δεν κάναμε ότι περνάμε καλά τις περιόδους που ήμασταν δύσκολα. Δεν είναι όλα πάντα τέλεια και δεν είμαστε πάντα χαρούμενοι απλά όλα τα περνάμε με αγάπη».