Γαλάνη: «Eφαγα ξύλο. Yπήρξαν γύρω μου άνθρωποι που μου τραβήξανε το χαλάκι μόλις άρχισε να ίπταται»»

Πόσο σκούρα αλήθεια τα βρήκαν στον καλλιτεχνικό χώρο και ποια καβάλησε το καλάμι; Υπάρχουν φιλίες μεταξύ καλλιτεχνών και πόσο ανταγωνιστικοί είναι μεταξύ τους; Οι δύο τραγουδίστριες απαντούν σε όλα...

Ως γυναίκες έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες στη δουλειά;

Γαλάνη: Ζούμε σε μια κοινωνία, στην Ελλάδα ειδικά, που είναι πράγματι μια ψευδοπατριαρχική κοινωνία. Έτσι την ονομάζω. Γιατί καμώνονται κάποιοι. Σαφώς υπάρχουν κατά καιρούς διάφορα θέματα. Εγώ δεν στάθηκα εκεί. Σίγουρα είναι λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα όταν είσαι γυναίκα. Αλλά δεν κωλώνω. Δεν κώλωσα ποτέ.

Βουλγαράκη: Εγώ το αγνόησα. Όχι γιατί δεν υπάρχει. Μάλλον λόγω χαρακτήρα. Επειδή δεν κάνω τέτοιους διαχωρισμούς στο κεφάλι μου, δεν τους παρατηρώ κιόλας. Και κάποιος να με σνόμπαρε ως γυναίκα μάλλον δεν έδωσα καμία σημασία. Έχω και μια μάνα τόσο δυναμική, πιο δυνατή από κάθε άνδρα που ξέρω. Έτσι με έμαθε. Η μάνα μου όταν μπαίνει σε έναν χώρο, στέκονται όλοι σούζα.

Γαλάνη: Ετσι ήταν και η δική μου μάνα και για αυτό δεν το έχω νιώσει ποτέ όλο αυτό. Να και άλλο κοινό (γέλια).

Δήμητρα, με τόσες συνεργασίες και επιτυχίες ένιωσες ποτέ να καβαλάς το καλάμι που λέμε;

Γαλάνη: Η εποχή που έγιναν όλα αυτά και η σχέση μας με τους δασκάλους αυτούς δεν επέτρεψαν κάτι τέτοιο. Γιατί ήταν καθαρά σχέση μαθητή δασκάλου. Διότι με αυτούς τους ανθρώπους κάθε σταγόνα της αύρας τους είχε νόημα. Έτσι έμαθα. Έμαθα να βλέπω ανθρώπους που θαυμάζω την προσωπικότητά τους, την παιδεία τους και το παρελθόν τους, να παίρνω από αυτούς και να γεμίζω καινούργια πράγματα. Και αυτά έμεναν στο μυαλό. Και ξαφνικά γινόντουσαν και ιστορία με έναν περίεργο τρόπο. Έτσι έγινε και με τον Τσιτσάνη, ξαφνικά. Με φώναξε να πω ένα τραγούδι και μετά έγραψε τραγούδια για μένα, και συνειδητοποιώ ξαφνικά πως είμαι η μοναδική της γενιάς μου που έχω πει πρώτη εκτέλεση Τσιτσάνη. Γίνεσαι ξαφνικά κομμάτι της Ιστορίας χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι. Κοίτα, μια μικρή υπεροψία σε σχέση με το πώς ζεις μπορεί και να εμφανίστηκε. Ήμουν πολύ νέα και είχα χρήματα σε σχέση με τους συμμαθητές και τους φίλους μου. Φαντάσου στα 18 είχα γίνει ήδη γνωστή. Λίγο εκεί κλονίζεσαι. Τρως μετά διάφορα στη μάπα, τα τρίβεις στη μούρη σου και καταλαβαίνεις. Από τα λάθη καταλαβαίνουμε. Από αυτή την άποψη, ναι. Αλλά έφαγα ξύλο. Και υπήρξαν, βέβαια, και γύρω μου άνθρωποι που μου τραβήξανε το χαλάκι μόλις άρχισε να ίπταται.

Φιλίες από τον χώρο αυτόν έχετε; Μουσικές συγγένειες;

Γαλάνη: Εχω σχέσεις αιώνιες και ιερές. Έτσι τις νιώθω. Συνήθως με συναδέλφισσες. Δούλεψα περισσότερο με γυναίκες παρά με άνδρες πάνω στη σκηνή

Ανταγωνισμό δεν έχετε βιώσει;

Γαλάνη: Κατ’ αρχάς, έχε υπ’ όψιν σου ότι οι άνδρες είναι πολύ πιο ανταγωνιστικοί από εμάς. Γενικά πιο ανταγωνιστικοί. Το ’χουν στο αίμα τους. Οι γυναίκες δεν τραβάνε κανένα ζόρι. Ειδικά στη δουλειά, ποτέ!

Πηγή: Αυγή