Λούλης - Κολιανδρή: Τα 22 χρόνια γνωριμίας και η ατάκα: «Έχουμε πολλές δυσκολίες και πάνω – κάτω»

Δεκαέξι χρόνια γάμου και 22 χρόνια γνωριμίας δε τα λες και λίγα, παρόλα αυτά το αγαπημένο ζευγάρι είναι πιο ερωτευμένο και πιο ευτυχισμένο από ποτέ!

Ο Χρήστος Λούλης και η Έμιλυ Κολιανδρή ξεκίνησαν την σχέση τους το 2002, ενώ το 2008 αποφάσισαν να ανέβουν τα σκαλιά της εκκλησίας. Το ζευγάρι έχει αποκτήσει δύο παιδιά, τα οποία είναι η απόλυτη προτεραιότητά τους.

Οι δυσκολίες στον γάμο

Ο Χρήστος Λούλης σε συνέντευξη του στο Γρηγόρη Αρναούτογλου είχε μιλήσει για τις δυσκολίες του γάμου.

«Για να ζεις με κάποιον τόσα χρόνια χρειάζεται πολλή δουλειά, υπομονή, αγάπη και να μη νομίζεις ότι τα έχεις όλα έτοιμα και λυμένα. Θα ήθελα να μην τσακωθώ ποτέ με τη γυναίκα μου μπροστά στα παιδιά μου, αλλά δεν τα κατάφερα».

Η Έμιλυ Κολιανδρή στη «Reallife» είχε αναφερθεί επίσης στην κρίση που είχε περάσει ο γάμος τους δηλώνοντας: «Στις μέρες μας είναι πολύ πιο εύκολο να χωρίσεις από το να είσαι με κάποιον γιατί οι μακροχρόνιες σχέσεις, πέρα από σιγουριά, ασφάλεια, συντροφικότητα, θέλουν και πολλή δουλειά. Είναι πολύ πιο εύκολο να τελειώνει κάτι, να προχωράς σε κάτι νέο και η εποχή μας ευνοεί κάτι τέτοιο. Προφανώς για να μένουμε μαζί σε αυτή την ένωση κάτι βρίσκουμε που μας αρέσει».

Το ζευγάρι όλα αυτά τα χρόνια έχει φροντίσει να κρατάει χαμηλούς τόνους στο κομμάτι της προσωπικής του ζωής, ωστόσο έχουν μοιραστεί πολλές φορές στιγμιότυπα από οικογενειακές στιγμές.

Η πατρότητα και η σχέση με τα παιδιά

Οι δύο καταξιωμένοι ηθοποιοί έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και τη Σμαράγδα, που αποτελούν την πηγή της ευτυχίας του.

Μάλιστα, ο Χρήστος Λούλης είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή του για την πατρότητα:

«Για αρκετό καιρό η Έμιλυ κρατήθηκε πίσω, λόγω του ότι τα παιδιά ήταν πολύ μικρά και έπρεπε να είναι με την μαμά τους. Ένιωθα ότι έχασα πολλά και ειδικά όταν βλέπω συμμαθητές των παιδιών μου, που οι γονείς τους κάνουν μια κανονική δουλειά με ένα κανονικό ωράριο, και μετά μέχρι το βράδυ κάνουν πράγματα μαζί με τα παιδιά τους, εγώ δεν τα έζησα όλα αυτά. Δηλαδή τα έχω ζήσει πολύ λίγο και ζηλεύω. Κάποια στιγμή ξυπνάς λες, πως μεγάλωσα έτσι; Επειδή η σχέση με τα παιδιά νιώθω ότι είναι μια συνεχόμενη ερωτική απογοήτευση, με την έννοια ότι στην ερωτική απογοήτευση νιώθουμε ότι ποτέ δεν είμαστε αρκετά καλοί για τον άλλον και πάντα μας διαφεύγει, δεν τον έχουμε όπως θέλουμε και όσο θέλουμε. Αυτό συμβαίνει λοιπόν με τα παιδιά ακόμα και αν ζεις μια κανονική ζωή και έχεις μια κανονική δουλειά».