Θάνος Τοκάκης: «Μπορεί να έκανα τηλεόραση για τα λεφτά και μόνο... Πάντα θα υπάρχει ένα κόστος»
Ο Θάνος Τοκάκης σε συνέντευξή του μιλάει για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τις προτάσεις που του γίνονται στην τηλεόραση.
Αλήθεια, πόσο μοναχική νιώθει πως είναι η δουλειά του και πώς έχει μάθει να χειρίζεται τις αρνητικές κριτικές ο ηθοποιός; Ο Θάνος Τοκάκης απαντάει σε όλα...
Βίκυ Παπαδοπούλου: Σπάνια εξομολόγηση για τη συμβίωσή της με τον Θάνο Τοκάκη: «Είμαστε οικογένεια»
Σε μια πιο «μοναχική» δουλειά είναι πιο αγχωτικό το στοίχημα;
Φυσικά, γιατί δεν έχω να πιαστώ από πουθενά ή να ρίξω το φταίξιμο. Επίσης είναι μια παράσταση που έβαλα τον θεατή να μπορεί να μου δείξει τη δυσαρέσκειά του. Το σκέφτηκα αργότερα και με ενοχλεί ακόμα, αλλά εγώ είχα ανάγκη να το ξεπεράσω όσο μπορώ. Θαυμάζω αυτά τα συκώτια των ανθρώπων και των ηθοποιών που μπορούν να μην δίνουν σημασία στην αρνητική επιρροή. Εγώ δεν το είχα, το ζω τώρα και προσπαθώ να το ξεπεράσω.
Ήσουν ευάλωτος στις αρνητικές κριτικές;
Ευάλωτος σε οτιδήποτε αρνητικό μπορεί να έρθει από κάποιον. Αυτή η αίσθηση ότι δεν αρέσουμε σε όλους με ταλανίζει πάντα. Στη θεωρία φυσικά μου φαίνεται αστείο, στην πράξη και όταν πας κάτι να μοιραστείς και τρως την απόρριψη δεν είναι κάτι εύκολα διαχειρίσιμο.
Έκανες ένα πολύ μεγάλο μπαμ στα φώτα αυτής της δουλειάς και μετά κάπως σαν να αποτραβήχτηκες.
Εμένα οι πρώτες μου δουλειές ήταν στην τηλεόραση, οπότε ξεκίνησα με αυτήν την έντονη προβολή τού «Πενήντα Πενήντα» και όλο αυτό που έγινε τότε. Δεν ήξερα τι γινόταν, πώς λειτουργεί το όλο πράγμα. Σίγουρα εκεί ψηλάφησα πρώτα τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει, πού μπορώ να βάζω όριο στους δημοσιογράφους, στον εαυτό μου, στους άλλους ανθρώπους, σε όλο αυτό το σύστημα. Σιγά σιγά το έμαθα και το μαθαίνω ακόμα. Έκανα πολύ καιρό να το ξεπεράσω αλλά κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται να κάνω κάτι πέρα από αυτό που αντέχει ο οργανισμός μου μεγαλώνοντας. Μέχρι εκεί μπορώ. Ούτε κρίνω κάποιον που κάνει κάτι άλλο. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, ούτε σε αυτή τη δουλειά ούτε σε αυτή τη ζωή. Ο καθένας ό, τι μπορεί και όσο μπορεί.
Πώς επιβραβεύεις τον εαυτό σου; Πότε ξεκινάς να του πεις ένα μπράβο;
Ωχ, αυτό που λες είναι κάτι που με ταλανίζει πολύ όλα αυτά τα χρόνια, γιατί πιστεύω ότι κάποιες φορές έχω βρει την απάντηση, αλλά τελικά δεν ισχύει ποτέ και πιστεύω τελικά πως τώρα και με αυτό τον μονόλογο κατάλαβα ότι πρέπει να έχεις πίστη σε ένα πολύ δικό σου μονοπάτι και δρόμο. Γιατί ο ετεροπροσδιορισμός μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνος σε σχέση και με αυτό που ζούμε. Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία κάπως επικίνδυνη σε σχέση με το πώς προβάλλεις τον εαυτό σου. Με αυτή την παράσταση έχω βρει αρκετά τη βάση μου και τον τρόπο που θέλω να πορευτώ από δω και πέρα.
Τηλεόραση, ας πούμε, θα ξανάκανες;
Ναι, δεν έχει να κάνει με αυτό. Μπορώ να κάνω οτιδήποτε. Και μπορεί να έκανα και κάτι για τα λεφτά και μόνο. Ούτε το θεωρώ κακό κάποιος να το κάνει. Είτε παίζεις σε ένα θέατρο πενηντάρι που κάνεις ένα μονόλογο είτε κάνεις κάτι πάρα πολύ εμπορικό που θεωρείς ότι ξεπουλάς τον εαυτό σου για κάποια λεφτά, έχει κόστος. Από όλες τις απόψεις. Πάντα θα υπάρχει ένα κόστος. Και αυτό πραγματεύομαι και με την παράσταση. Η παράστασή μου πραγματεύεται την έννοια της ευτυχίας. Δεν υπάρχει ζωή χωρίς πόνο και χωρίς λύπη. Ψάχνουμε με τον δυτικό τρόπο σκέψης να βρούμε την ευτυχία χωρίς πόνο, χωρίς λύπη. Δεν υπάρχει αυτό. Με τον πόνο, τη λύπη, τη χαρά, με όλα αυτά απλά πορευόμαστε, μαζί τους. Τα βάζουμε στις τσέπες μας και προχωράμε. Ό,τι σου δίνει η φύση σ' το παίρνει πίσω. Θα ερωτευτείς παράφορα και παράφορα θα πονέσεις. Νομίζω ότι αυτό είναι το σχήμα της ανθρώπινης ζωής και με ανακουφίζει αυτό.
Πηγή: Αυγή