Παπαγεωργίου: «Υπάρχουν καλλιτέχνες που πέφτουν σε «κυνήγι» που δεν έχει τέλος»

Την τηλεόραση δεν την κυνηγάω. Μου αρέσει, ειδικά αν βρεθώ σε ένα καλό περιβάλλον, ευχαριστιέμαι τη διαδικασία και το αποτέλεσμα, αλλά δεν είναι κάτι που καίγομαι να κάνω συνέχεια. Τα τελευταία χρόνια έκανα πιο συχνά τηλεόραση, γιατί το ένα έφερε το άλλο και γιατί είναι μια εποχή που γυρίζονται πολλές σειρές. Παλαιότερα δεν έκανα καθόλου, την απέφευγα γιατί φοβόμουν την έκθεση που δίνει. Τώρα έχω ωριμάσει μέσα μου, γι’ αυτό και αντιμετωπίζω την όποια αναγνωρισιμότητα με έναν πιο χαλαρό τρόπο - δεν νιώθω να με πνίγει στην καθημερινότητά μου το να με αναγνωρίζουν στον δρόμο ή να θέλουν να βγουν μια φωτογραφία μαζί μου. Το νιώθω όλο αυτό ως ένα κομμάτι της δουλειάς μου, πολύ ok.

Γιώργος Παπαγεωργίου: Αυτή είναι η πιο ωραία στιγμή της ημέρας με την κόρη του

Η καρδιά σου πού ακουμπάει περισσότερο; Γιατί ασχολείσαι με πολλά πράγματα, γράφεις, σκηνοθετείς, παίζεις στο θέατρο, κι αυτή η τριπλέτα ισχύει και στη μουσική.

Η ανάγκη ουσιαστικά είναι μία. Να πω μια ιστορία. Όσον αφορά την καρδιά που λες, με πάει στο να πω την ιστορία με τον δικό μου τρόπο, εκεί ακουμπάει. Χωρίς να σημαίνει ότι ο δικός μου τρόπος είναι κάτι φοβερό και τρομερό. Είναι απλά η προσωπική μου έκφραση. Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να σου πω πως όλα όσα κάνω έχουν κομμάτια της ψυχής μου μέσα. Όμως πάντα υπάρχουν δουλειές που νιώθω πως με αφορούν πάρα πολύ.

Νομίζω ότι περιγράφεις το πώς κάποια στιγμή η τέχνη γίνεται και επάγγελμα.

Το δύσκολο σε αυτό που λες είναι το πώς γίνεται η διαχείριση μιας επιτυχίας, όταν έρθει κάποια στιγμή στην καριέρα σου. Το πώς μετά από μια επιτυχία μπορείς να μείνεις προσηλωμένος στην αρχική σου επιθυμία να λες ιστορίες με τον δικό σου τρόπο.

Είναι κάτι που έχεις βιώσει;

Για να είμαι ειλικρινής, είναι κάτι που ένιωσα μετά την παράσταση «Αρίστος», που ήταν η πρώτη μου σκηνοθεσία. Μετά την αποδοχή που είχε, ένιωσα πως μου ήταν δύσκολο να παραμείνω σε έναν δικό μου πυρήνα. Θέλει μια προσοχή. Αν ο στόχος αλλάξει και γίνει το να δημιουργήσεις μια παρόμοια επιτυχία, το παιχνίδι έχει χαθεί. Είναι λάθος κίνητρο αυτό για μένα. Το κίνητρο πρέπει να είναι καλλιτεχνικό - όπως το ορίζει ο καθένας. Εγώ καίγομαι να πω κάποιες ιστορίες, του Αρίστου, της Γιαννούλας της κουλουρούς - είμαι πολύ περήφανος για την παράσταση της Γιαννούλας. Επίσης, όσο ανοίγει το κοινό και γίνεται πιο ευρύ, είναι σχεδόν αδύνατο να μπορείς να ικανοποιήσεις την όρεξή του. Οπότε, είναι σημαντικό να παραμένεις προσηλωμένος στην πρώτη σου ενόρμηση για να φτιάξεις κάτι, είτε μια παράσταση είτε ένα τραγούδι, κι από εκεί και πέρα, αν έρθει μια επόμενη επιτυχία, καλώς. Αν δεν έρθει, πάλι καλώς. Διότι υπάρχουν καλλιτέχνες που πέφτουν σε κατάθλιψη, σε ένα ακόρεσιο κυνήγι μιας επιβεβαίωσης, καλλιτεχνικής ή οικονομικής, που δεν έχει τέλος. Είναι ένα κυνήγι αδρεναλίνης στην ουσία, που δεν σταματά ποτέ και είναι μάταιο. Όταν μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις συνταγούλα, παρατηρώ πως σπάνια πετυχαίνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο

Πηγή Hello

Μιχαλάκη: Η πιο τρυφερή φώτο του Γιώργου Παπαγεωργίου με την κόρη τους να αγναντεύουν τη θάλασσα

Παπαγεωργίου: Η έξοδος με τον σύντροφό της & το ενδεχόμενο ενός γάμου - «Φοβάμαι το μάτι…»

Δανάη Μιχαλάκη – Γιώργος Παπαγεωργίου: Βαφτίζουν την κόρη τους! Το όνομα – έκπληξη