Νίκος Αναδιώτης: «Η ζωή μου άλλαξε ριζικά όταν έγινα πατέρας»
Εκτός από το ταλέντο του, διακρίνεται για την πίστη, τη φιλοπατρία του και την προσήλωσή του στον ιερό θεσμό της οικογένειας... Μέσα από τους ρόλους στο θέατρο και στην τηλεόραση έχει κερδίσει την αγάπη του κοινού, ενώ ως υποψήφιος ευρωβουλευτής είναι αποφασισμένος να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του προκειμένου να φέρει μιαπραγματική αλλαγή στο πολιτικό γίγνεσθαι. Ο λόγος για τον Νίκο Αναδιώτη που προέβη σε μια εξομολόγηση ψυχής στο Λοιπόν.
Τι είναι αυτό που σας οδηγεί πολύ συχνά στο Άγιο Όρος;
Επισκέπτομαι συχνά το Περιβόλι της Παναγιάς μας, είναι δύσκολο να εκφράσεις τα συναισθήματα που σε πλημμυρίζουν στο μέρος αυτό που περπάτησαν αμέτρητοι άγιοι. Νιώθω πως είναι το πιο οικείο μέρος, έπειτα από το σπίτι μου.
Αναδιώτης: Είναι περίοδος νηστείας... θα με πειράξει η αποχή από την ερωτική πράξη;
-Στην κοινή σας διαδρομή με τη σύζυγό σας Βασιλική Σταματοπούλου, αντιμετωπίσατε ποτέ κάποια κρίση και αν ναι, πως την ξεπεράσατε;
Οποιοσδήποτε διαφορές με τη σύζυγό μου προσπαθούμε να τις ξεπεράσουμε έχοντας υπομονή και φυσικά με αλληλοκατανόηση. Δεν σημαίνει ότι είναι πάντα εύκολο, αλλά αν υπάρχει καλή διάθεση... Και εννοείται ότι σε πιο σοβαρά ζητήματα κουβεντιάζουμε και συμβουλευόμαστε τον πνευματικό μας!
-θα θέλατε στο μέλλον να μεγαλώσετε και άλλο την οικογένειά σας;
Όσα μας χαρίσει ο θεός!
-Τα παιδιά σας πόσο σας άλλαξαν ως άνθρωπο;
Η ζωή μου άλλαξε ριζικά όταν ήρθαν τα παιδιά. Δεν άλλαξε με ψυχαναγκαστικό τρόπο, νιώθω είμαστε έτσι πλασμένοι ώστε, όταν έρχονται τα παιδιά, να γεννιέται στην καρδιά σου η επιθυμία να αλλάξεις τη ζωή σου, είναι σαν η πυξίδα να δείχνει έναν άλλον βορρά και να θες να πορευθείς αλλιώς.
Υπάρχει μία γλύκα στη γονεϊκότητα που δεν μπορώ να εξηγήσω. Ο άνθρωπος μαλακώνει, καλυτερεύει, ωριμάζει. Βλέπω συχνά νέους ανθρώπους που προβληματίζονται με τη γονεϊκότητα, την βλέπουν μόνο ως ευθύνη - και ασφαλώς
είναι και τεράστια ευθύνη - αλλά είναι ταυτόχρονα και ένας μικρός παράδεισος, και εύχομαι σε κάθε νέο να τον ζήσει. Δεν βοηθούμε μόνο εμείς τα παιδιά μας, και αυτά βοηθούν εμάς και μάλιστα με τρόπους που δεν φανταζόμαστε.
Αναδιώτης: «Δεν µπορώ να διανοηθώ ότι στερούµε από παιδιά το δικαίωµα να πουν "µαµά" ή "µπαµπά''»