Αλιάγας: «Μου αρέσει η φωτογραφία που χαράζει διαδρομή μεταξύ του φαινομένου και του λανθάνοντος»

Σε πρόσφατη συνέντευξή του εξήγησε πώς ήρθε η φωτογραφία στη ζωή του

Nίκος Αλιάγας – Νάνα Μούσχουρη: Η φωτό που έβγαλαν μετά την τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας

«Σαν ανησυχία απέναντι στο ακαταμάχητο πέρασμα του χρόνου, σαν αντίσταση στο «τα πάντα ρει». Ο χρόνος δεν φεύγει, εμείς είμαστε αυτοί που τον διασκορπίζουμε, επειδή πιστεύουμε ότι μας ανήκει. Προσπαθούμε να τον ξεχάσουμε, να τον κρύψουμε, να τον μεταμορφώσουμε. Μάταια! Μακάριοι όσοι τον υποδέχονται χωρίς να τον φοβούνται, η φωτογραφία ίσως με βοηθά στην αποδοχή του. Δεν φωτογραφίζω ανθρώπους για να βρω άρον-άρον απαντήσεις, αλλά για να αισθανθώ τις σιωπές και τις περιπλανήσεις της ύπαρξής μας. Λατρεύω μια εικόνα όταν δεν είναι σκλάβα της εποχής της, όταν καταφέρνει να παρακάμψει τη φθαρτή ουσία της για να αγγίξει το ανέκφραστο, το διαχρονικό.

Οι φωτογραφίες του Κουντέλκα ή της Σαμπίν Βάις αγγίζουν αυτό το μυστήριο. Η Σαμπίν πριν πεθάνει μου έλεγε: «Δεν είμαι καλλιτέχνης, προσπάθησα απλώς να δώσω μια μαρτυρία». Οι άνθρωποι που δεν αναζητούν το φως και αποδέχονται τον χρόνο με εμπνέουν, αυτούς φωτογραφίζω ακατάπαυστα. Μου αρέσει η φωτογραφία που ξεφεύγει από το χρονολογικό πλαίσιο, αυτή που χαράζει μια διαδρομή μεταξύ του φαινομένου και του λανθάνοντος. Σαν ένα παρελθόν που δεν έχει αποκαλύψει ακόμα όλα του τα μυστικά. Ο Eντγκάρ Μορέν λέει πως «ό,τι φωτίζει μένει πάντα στη σκιά». Είναι αυτή η σκιά, τόσο ζωντανή και τόσο εύθραυστη που με ελκύει, η απειροελάχιστη προβολή του εαυτού μας, η εικόνα που αναπτύσσεται στο σκοτεινό δωμάτιο του μυαλού μας, συχνά εν αγνοία μας. Δεν ξέρω πώς, μια λάμψη επιλέγει το στρατόπεδό της. Αν είναι αντικατοπτρισμός ή το θαύμα της ύπαρξης, η φωτογραφία εμπεριέχει κάτι ιερό. Ο φακός καταγράφει και απλώς ακολουθώ την περίεργη διαίσθηση που με καθοδηγεί.

Ακόμη και πριν αντιληφθώ ξεκάθαρα τα περιγράμματα του κάδρου, προβάλλεται μπροστά μια επείγουσα ανάγκη, μια στιγμή που διαρκεί μιαν αιωνιότητα ή ένα καρδιοχτύπι. Νιώθω αυτό που νομίζω ότι αναγνωρίζω σαν μακρινή ηχώ, μια ανάμνηση, έναν προγονικό κρίκο που με συνδέει με την ανθρώπινη αλυσίδα της ύπαρξης. Κρατώντας την αναπνοή μου, ψάχνω σε αυτόν τον χρονότοπο κάτι που με προσκαλεί και που με ξεπερνά. Εισπράττω το φως που μου προσφέρει κάθε στιγμή. Στο φωτογραφικό μου όνειρο, ό,τι πεθαίνει ξαναγεννιέται, όλα είναι δρόμος, κίνηση, αμφιβολία και προσευχή. Δεν μπορώ να συλλάβω μια εικόνα, όσο κοινότοπη και αν είναι, χωρίς την ιερότητά της. Υπάρχει κάτι πολύτιμο και εύθραυστο σε μια αιωνόβια ελιά, στα ηλιοκαμένα χέρια ενός ψαρά, στο ρυτιδιασμένο πρόσωπο ενός βοσκού, κάτι κρυφό που με συνδέει με τον ίδιο μου τον εαυτό. Γιατί από εκεί προέρχομαι»

Πηγή Τα Νέα

"Βon voyage" - Καρέ καρέ η είσοδος της Ολυμπιακής Φλόγας στο Καλλιμάρμαρο (Exclusive video)

Νίκος Αλιάγας: Στην Ελλάδα για την τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας - Το gossip-tv στο στάδιο

Νίκος Αλιάγας: Απόπειρα ληστείας στο σπίτι του παρουσιαστή - Οι πέντε συλλήψεις και η καταδίωξη