Δημήτρης Αλεξανδρής: «Δεν μπορώ να την εξηγήσω την επιτυχία»

Τι κρατάς από εκείνη την εποχή με την τεράστια επιτυχία του «Λόγω τιμής»;

Ηταν πολύ διαφορετική η τηλεόραση τότε. Ήταν η αρχή της άνθησης της ιδιωτικής τηλεόρασης. Η Μιρέλλα ήταν και είναι μια σεναριογράφος, μια συνεργάτης στην οποία πολύ μεγάλη μερίδα τεχνικών και ηθοποιών χρωστάει πολύ μεγάλη χάρη που έχει υπάρξει. Και δεν ξέρω αν υπάρχει και στην Ευρώπη και στον κόσμο άλλη σεναριογράφος που να έχει τόσες πολλές επιτυχίες - πάντως συχνό δεν είναι. Έχοντας υπάρξει σε αρκετές δουλειές της, μπορώ να πω πια ότι για μένα δεν είναι απλώς συνεργάτης αλλά συγγενής. Είναι πολύ μεγάλη τιμή και χαρά να δουλεύεις μαζί της γιατί είναι ένας άνθρωπος που αγκαλιάζει όλη τη δουλειά, θέλει να προσέχει τα πάντα και θέλει να είναι καλά όλοι σε όλα τα επίπεδα.

Δημήτρης Αλεξανδρής: Η αγωνία για τα παιδιά του, η σύμπνοια με τη γυναίκα του & η... πεθερά του!

Αυτή πιστεύεις ότι ήταν και η αιτία της επιτυχίας;

Δεν μπορώ να την εξηγήσω την επιτυχία. Την πρώτη φορά αυτή η δουλειά είχε τα ίδια στοιχεία ή ανάλογα με το δεύτερο «Λόγω τιμής» που κάναμε, αλλά το δεύτερο δεν πήγε τόσο καλά. Παρ’ όλα αυτά, ήμασταν οι ίδιοι συνεργάτες. Τριάντα χρόνια μεγαλύτεροι βέβαια (γέλια). Πιθανόν κι αυτό να είναι μια αιτία. Αλλά εγώ δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς πώς γίνεται κάτι επιτυχία. Μπορώ να πω ότι αυτή η δουλειά είχε ηθοποιούς και σεναριογράφο και σκηνοθέτη εκείνη τη χρονική περίοδο που ήθελαν να πουν τα πράγματα διαφορετικά. Μιλήσαμε σεναριακά και υποκριτικά για νέους ανθρώπους, αλλά στην ψυχή όλων των ηλικιών με μια ειλικρίνεια και αλήθεια που εκείνη την περίοδο δεν συνηθιζόταν. Επίσης, αυτό που δημιουργήθηκε πίσω από τις κάμερες ήταν κάτι πραγματικά εξαιρετικά σπάνιο.

Σας έκανε και πλούσιους;

Οικονομικά όχι (γέλια). Ήμασταν 25-26 χρόνων τότε και φαίνονταν πολλά, αλλά δεν ήταν.

Ηταν κάπως δαιμονοποιημένη η τηλεόραση μέχρι τότε;

Εγώ ξεκίνησα πιο πολύ από το σινεμά. Ήταν πολύ υποτιμητικό για τους ανθρώπους του σινεμά να κάνεις τηλεόραση. Το σινεμά ήταν πάντα σε πολύ μεγάλη κόντρα με την τηλεόραση, και ειδικά τότε με την ιδιωτική τηλεόραση. Τώρα πολλοί άνθρωποι του σινεμά έχουν μπει στην τηλεόραση. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως. Εδώ ο Τζορτζ Κλούνεϊ, μετά τη μεγάλη επιτυχία που έκανε «Στην Εντατική», έχει πει ότι στις πρώτες του ταινίες είχε δεχτεί τρομερό μπούλινγκ από ανθρώπους του σινεμά.

Υπάρχουν στο μυαλό σου θεατρικοί και τηλεοπτικοί ηθοποιοί;

Αυτά είναι ετικέτες που δεν με αφορούν. Ποιος είναι θεατρικός και ποιος τηλεοπτικός; Οι περισσότερες δουλειές που έχω κάνει είναι στο θέατρο. Άρα τι είμαι; Έχω κάνει πολύ λίγο τηλεόραση. Απλώς η τηλεόραση σε κάνει γνωστό αν είσαι τυχερός και οι δουλειές που κάνεις έχουν επιτυχία. Το ότι υπάρχουν κάποια κανάλια, κάποιες παραγωγές που θέλουν να στηρίξουν την επόμενη δουλειά που κάνουν με κάποιον αναγνωρίσιμο από τον κόσμο ή αποδεδειγμένα αγαπητό, αυτό μπορώ να το καταλάβω. Το ότι αποφασίζει κάποιος θεατρικός παραγωγός να κάνει μια δουλειά και διαλέγει κάποιον που έχει περισσότερο κοινό γι’ αυτή τη δουλειά είναι κάτι άλλο.

Τελικά είναι σκληρό το επάγγελμα του ηθοποιού;

Είναι πολύ σκληρό επάγγελμα. Είναι μια δουλειά που πρακτικά μπαίνεις σε μια διαδικασία να αλλάζεις περιβάλλοντα κάθε έξι μήνες. Κανένας δεν σου λέει ότι τους επόμενους έξι μήνες θα είναι το ίδιο καλά με τους προηγούμενους και επαγγελματικά και πνευματικά και καλλιτεχνικά. Από κει και πέρα, τα χρόνια περνάνε, οι αντοχές αλλάζουν, τα θέλω αλλάζουν.

Πηγή Αυγή

Αλεξανδρής: Οι σκέψεις να αποσυρθεί, το όνειρο αν κερδίσει το τζόκερ και τα δύο επώνυμα αδέλφια του!

Δημήτρης Αλεξανδρής για Προξενιό της Ιουλίας: «Θα συμβούν πολλά... Όπως μπλέκονται τα πράγματα...»

Αλεξανδρής για remake του «Λόγω Τιμής»: «Δεν πήγε καθόλου καλά... Είναι από αυτά που μας ξάφνιασαν»