Νίκη και Όλγα Σκιαδαρέση: Έχουμε κουραστεί να μας ρωτάνε αν παίζεις σαν τη μαμά σου ή τον μπαμπά σου

Μαμά την Μπέσσυ Μάλφα, μπαμπάς ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης. Εμπόδιο ή ώθηση;

Νίκη: Στον χώρο αυτό σίγουρα ήταν μια ώθηση. Πατούσαν κλικ σε ένα βίντεο να δουν τη σχέση που έχουν οι Σκιαδαρέσες μαζί τους. Στο θέατρο νομίζω ότι πάντα ήταν και πάντα θα είναι εμπόδιο. Και σίγουρα οι προτάσεις είναι λιγότερες γιατί μας αναγνωρίζουν μονίμως σαν τις κόρες τους και ψάχνουν πώς μπορούν να μας χρησιμοποιήσουν. Είμαστε, δηλαδή, ενδεχομένως και προϊόντα ενός άλλου προϊόντος.

Ολγα: Εχει και τα καλά του, αλλά νομίζω τα κακά είναι περισσότερα. Έχουμε κουραστεί να μας ρωτάνε αν παίζεις σαν τη μαμά σου ή τον μπαμπά σου. Να δίνουμε μια συνέντευξη για μια παράσταση και να κρατάνε μόνο την ερώτηση για τους γονείς μας. Μια προκατάληψη από συναδέλφους ότι εμείς έχουμε μανιέρα από τους γονείς μας.

Απομακρύνεστε από την υποκριτική;

Νίκη: Εγώ απομακρύνομαι. Είναι ένας πολύ δύσκολος χώρος. Δεν θεωρώ ότι είναι δυσκολότερος από τη μουσική, αλλά στη μουσική επειδή είναι κάτι δικό μου και είμαι και αφεντικό κάνω τα πράγματα όπως τα θέλω και πολλές φορές είναι πιο εύκολο. Έχεις περισσότερη ελευθερία έκφρασης. Στον χώρο του θεάτρου είναι πολύ πιο δύσκολα. Συνήθως είσαι ένα εκτελεστικό όργανο και οι δουλειές που θα ήθελα να συμμετέχω είτε δεν θα με πάρουνε ποτέ είτε θα φτάσω στα γεράματα για να τις κάνω. Είναι χαμένος χρόνος. Δεν θα χαρώ αυτό που θέλω να χαρώ στον χώρο αυτό. Μου αρέσει, όμως, το θέατρο. Και η σκηνοθεσία.

Ολγα: Δεν μπορώ να φανταστώ να μην κάνω θέατρο. Είναι πολύ δύσκολες οι συνθήκες και πολλές φορές ευνουχιστικές και απογοητευτικές. Θα ήθελα να μου δοθεί ευκαιρία να το κάνω με δικούς μου όρους. Μια δικιά μας παράσταση με συντελεστές που θα συμφωνούμε όλοι. Αν μπορούσε να γίνει έτσι, θα ήταν ιδανικά. Ενδεχομένως να μην μπορεί να γίνει ακόμα. Προσπαθώ να βρίσκω δουλειές στις οποίες τουλάχιστον μου φαίνονται καλά παιδιά οι συνεργάτες και το οικονομικό να είναι ok. Γιατί θέλω πολύ να παίζω. Όταν δεν παίζω, στεναχωριέμαι. Ιδανικά θέλω να φτάσω σε ένα σημείο που να μπορώ να το ελέγχω, να κάνω μόνο δικές μου δουλειές που με καλύπτουν απόλυτα.