«Χείμαρρος» ο Λιδάκης: «Τη δουλειά δεν την αγάπησα όσο ήθελα. Δεν μπορούσα να αλλάξω την ψυχή μου»

Καλεσμένος στην εκπομπή Στούντιο 4 ο τραγουδιστής αναφέρθηκε στην ενασχόλησή του με τη μουσική και τον λόγο για τον οποίο δεν αγάπησε, όπως λέει, τόσο πολύ αυτή τη δουλειά.

Συγκινημένη η Ζαμπέτογλου: «Μαζεύω τα κομμάτια μου για να το πω αυτό χωρίς να κλάψω»

«Όντως ισχύει, ίσως και να μην αγάπησα και πολύ αυτό το επάγγελμα, του τραγουδιστή. Δεν ζούσα για αυτό το επάγγελμα. Δεν άφησα ποτέ τον Λιδάκη να μου κάτσει στον σβέρκο γιατί ερχόταν ο Μανώλης και μου έλεγε “εγώ πού είμαι;”.
Ό,τι έγινε στη ζωή μου έγινε κατά τύχη. Κατά τύχη γεννήθηκα, ήμουν απρογραμμάτιστος. Όμως για κάποιον λόγο έπρεπε να έρθω. Ήταν ιατρικοί λόγοι. Ούτε τραγουδιστής είχα σκεφτεί να γίνω. Όταν ακούσω κλασική μουσική για παράδειγμα μετά δεν μπορώ να ακούσω τίποτα. Λένε ότι η τζαζ είναι η μουσική των μουσικών. Για μένα δεν ισχύει. Η κλασική μουσική και μετά όλα τα άλλα»

«Τη δουλειά δεν την αγάπησα όσο ήθελα γιατί δεν μπορούσα να επιστρέφω τα όποια συναισθήματα δεχόμουν. Δεν το λέει κανένας, θα το πω εγώ. Μη νομίζετε ότι ηθοποιοί και τραγουδιστές είναι τα καλύτερα παιδιά! Χαμός γίνεται παντού.
Εγώ δεν μπορούσα να αλλάξω τον εαυτό μου και την ψυχή μου, να γίνω κάποιος άλλος για να έχω κερδίσει κάποια πράγματα περισσότερα, υλικά αγαθά.
Όταν είσαι νούμερο ένα, πρέπει να είσαι πολύ άρρωστος για να θες να είσαι μονίμως στην κορυφή. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος γιατί η Ελλάδα έχει τραγουδιστές για μια χώρα 100 εκατομμυρίων.

Μπορεί να κερδίσεις ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και να είναι η καταστροφή σου.
Παίζει και το DNA ρόλο. Ο πατέρας μου έτσι ήταν. Ήταν κύριος. Όλοι του οι φίλοι ήταν πλούσιοι».

«Κάποτε πήρα κάποιον που μου είπε ότι είναι όνειρό του να τραγουδήσουμε μαζί. Κάθε μέρα είχε και ένα πρόβλημα ειδικά όταν τραγουδάγαμε ντουέτο. Εγώ έφτασα να τραβάω το μικρόφωνο για να μην τον σκεπάζω και είπε ότι τραβούσα το δικό του μικρόφωνο. Αποφάσισα ότι εγώ δεν θα παίξω μπάλα σε αυτό το γήπεδο», είπε ανάμεσα σε άλλα.

Λιδάκης για Νταλάρα: «Δε γουστάρω ανθρώπους που η ματαιοδοξία τους τρυπάει τα ταβάνια»

Ναταλία Γερμανού: «Όταν πέθανε ο πατέρας μου, ανάμεσα στα τηλεγραφήματα που έλαβα, έλαβα και...»