Αιμίλιος Χειλάκης: «Δεν έχω προσεγγίσει ποτέ το θέατρο ψυχαναλυτικά»

Οι δύο ηθοποιοί μίλησαν για την παράσταση αλλά και κατά πόσο έχουν προσεγγίσει το θέατρο ψυχαναλυτικά.

Αιμίλιος Χειλάκης: Η συγκινητική εξομολόγηση για την σύζυγό του - «Στην Αθηνά αγαπάω πιο πολύ...»

Κατά πόσα η συνεχής μεταμόρφωση ενός ηθοποιού, λόγω των ρόλων που υποδύεται, μπορεί να λογαριαστεί ως ένα στοιχείο ανασταλτικό προκειμένου να γνωρίσει ο ίδιος βαθύτερα τον εαυτό του ως άνθρωπο;

Αιμίλιος Χειλάκης: Δεν έχω προσεγγίσει ποτέ το θέατρο ψυχαναλυτικά. Μπορεί κάποιος να ψυχαναλυθεί βλέποντας θέατρο, δεν ψυχαναλύεται όμως ο καλλιτέχνης όταν κάνει θέατρο. Πρόκειται για μια άλλη διαδικασία. Αυτό που κάνουμε οι καλλιτέχνες το κάνουμε με τεχνικούς όρους. Παίρνουμε ένα έργο, το διαβάζουμε, αν καταλαβαίνουμε κάτι για εμάς, το καταλαβαίνουμε ως αναγνώστες, δεν είμαστε ακόμη οι καλλιτέχνες που θα το ενσαρκώσουν. Αναγνωρίζουμε αυτό που θέλει να πει το έργο, όταν ξεκινάει η μαγειρική, δηλαδή οι δοσολογίες. Τόσο αλάτι, τόσο πιπέρι, τόσο λάδι, τόσο κοτόπουλο, τόση μανέστρα, για να γίνει μια ωραία κοτόσουπα. Αν ως καλλιτέχνης απολαμβάνω την κοτόσουπα την ώρα που τη φτιάχνω, τόσο λιγότερο θα την απολαύσει ο άνθρωπος που θα τη φάει στο τέλος, δηλαδή ο θεατής. Δεν κάνουμε αυτή τη δουλειά προκειμένου να απολαύσουμε εμείς οι ίδιοι κάτι. Την κάνουμε για να μιλήσουμε μέσα από τεράστιους μύθους, μέσα από τεράστιες ιστορίες για την πολιτεία μας, για το τι πιστεύουμε γενικότερα εμείς σήμερα. Στην τέχνη δεν υπάρχει κάτι που να προτρέπει ή να αποτρέπει. Υπάρχει μόνο αυτό που έχεις την ανάγκη να πεις και χρησιμοποιείς τα μέσα που έχεις αποκτήσει για να το πεις. Ιστορίες λέμε, δεν κάνουμε τίποτε περισσότερο.

Ο Χειλάκης σκηνοθετεί με τον Δούνια τον «Κατά Φαντασίαν Ασθενή» & πρωταγωνιστεί με Μαξίμου & Αλικάκη

Επομένως, για να εξειδικεύσουμε τα πράγματα, τι είναι αυτό που θέλετε να πείτε ανεβάζοντας τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου;

Αιμίλιος Χειλάκης.: Δεν ήταν ότι με ενδιέφερε να κάνω τον Αργκάν στο ομώνυμο έργο. Με ενδιέφερε και με ενδιαφέρει να μιλήσω γι’ αυτό που έλεγε, κατά τη γνώμη μου, ο Μολιέρος, ότι στην Εποχή του Διαφωτισμού η νέα θρησκεία, η επιστήμη, έκανε ακριβώς τα ίδια που έκανε και η Εκκλησία. Διέθετε και αυτή ψεύτες, κομπογιανίτες και υποκριτές. Το να πιστεύεις σε κάτι είναι τελείως διαφορετικό από τη διαχείριση της πίστης σου αυτής από τους «εντολοδόχους» « του Θεού. Ο Μολιέρος με το έργο του καταγγέλλει τον ερχομό ενός νέου ανθρώπου στην Ευρώπη, του αστού, που θα μετέλθει τα ίδια κόλπα με τους ευγενείς. Ορμάει πάνω στους παπάδες και στους γιατρούς για να τους κατασπαράξει με το να αναδεικνύει τη γελοιότητά τους. Μετά από 500 χρόνια Διαφωτισμού θα έλεγε κανείς πως συνεχίζουμε να διαφωτιζόμαστε, χωρίς να έχουμε αφήσει πίσω μας εντελώς την περίοδο του Μεσαίωνα.

Αθηνά Μαξίμου.: Φοβάμαι πως ο Μεσαίωνας δεν τελείωσε ποτέ και πως όσα γίνονται δεν είναι παρά απέλπιδες προσπάθειες εξόδου από αυτόν τον Μεσαίωνα..., είπαν στο ένθετο της εφημερίδας Τα Νέα, Πρόσωπα.

Διαβάστε επίσης:

Αθηνά Μαξίμου: Λύγισε στην Ελένη: «Τίποτα δεν είναι αυτονόητο»

Χειλάκης για Δημήτρη Φιλιππίδη: «Θα αποδείξει την σπουδαιότητά του. Έχει θάρρος... χωρίς θράσος»

Αιμίλιος Χειλάκης: «Έχουμε ένα μικρό σπιτάκι στα Κύθηρα και το λέω “Μέγαρο Μαξίμου”»

Χειλάκης για την περιπέτεια υγείας του – «Μπήκα με χαμόγελο στο χειρουργείο & οι άλλοι κλαίγανε...»