Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν «έφυγε» ποτέ! Η ζωή και το έργο ενός μεγάλου Έλληνα!

Τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στο μεγαλείο της κληρονομιάς που αφήνει πίσω του ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μίκης όλων μας που ταξίδεψε την Ελλάδα στα πέρατα της γης με τη μουσική του. Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε τη δική του σελίδα στην Ελληνική ιστορία και όλοι είμαστε περήφανοι που έχουμε την τύχη να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας -και βάλε- με τις δημιουργίες του.

Ας δούμε όμως τη διαδρομή 96 χρόνων του Μίκη Θεοδωράκη η οποία έμελλε να έχει οπλλές δυσκολίες, προβλήματα, ακόμα και βασανισμούς, είχε όμως και πολλή μουσική, πολύ τραγούδι και αγώνες που δικαιώθηκαν...

99 χρόνια πριν...

Από μικρός είχε λατρεία για τη μουσική και έτσι δεν φάνηκε καθόλου περίεργο σε όσους τον γνώριζαν όταν σε ηλικία μόλις 17 ετών έδωσε την πρώτη του συναυλία, στην Τρίπολη. Το έργο του, το ονόμασε «Κασσιανή» και μέσα από αυτό έστελνε τα πρώτα του μηνύματα, λαμβάνοντας μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Και επειδή το αγωνιστικό πνεύμα το είχε από μικρός, στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου του 1943 συνελήφθη για πρώτη φορά και βασανίστηκε από τους Ιταλούς. Όμως, δεν καταλάβαινε από αυτά ο Μίκης. Με πυγμή, θάρρος και επιμονή κατάφερε να επιστρέψει στην Αθήνα για να ξεκινήσει τον αγώνα του.

Τα βασανιστήρια, η απόπειρα αυτοκτονίας και ο αγώνας

Ο Μίκης Θεοδωράκης εκείνη την εποχή οργανώθηκε στον ΕΛΑΣ, εκτελώντας χρέη διαφωτιστή στον Πέμπτο τομέα της ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων-ήταν οργάνωση νέων που ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στις 23 Φεβρουαρίου 1943 και ήταν μέλος του ΕΑΜ). Αγωνίστηκε και σαν διμοιρίτης τής Μεταξωτής διμοιρίας του 1ου τάγματος της Νέας Σμύρνης κατά τα Δεκεμβριανά. Παράλληλα όμως δεν ξεχνούσε τη μεγάλη του αγάπη για τη μουσική, συνεχίζοντας τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών.

Τον Ιούλιο του 1947 συλλαμβάνεται όμως και εξορίζεται στην Ικαρία. Οι σύντροφοί του τον ορίζουν κομματικό υπεύθυνο στο χωριό εξορίας και λίγο καιρό μετά κάνει ανεπιτυχή προσπάθεια μαζί με τους υπόλοιπους να αποδράσουν.

Προσπαθεί να συμμετάσχει στις ένοπλες ομάδες του Δημοκρατικού Στρατού Αθηνών (στρατός προσκείμενος στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, κατά τη διάρκεια του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου 1946–1949) και επειδή καταδιώκεται, βρίσκει καταφύγιο στο πατρικό του μιας και ξαφνικά αρρωσταίνει με πλευρίτιδα. Όταν γίνεται καλά, τον στέλνουν εξόριστο στη Μακρόνησο όπου και βασανίζεται μέχρι παράλυσης.
Ο πατέρας του και ο θείος του ως ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι προσπαθούν να τον σώσουν και τα καταφέρνουν. Ο Μίκης Θεοδωράκης απολύεται ως ανάπηρος.

Το 1950 αποπειράται να αυτοκτονήσει λόγω των συνεχών προκλήσεων που αντιμετώπιζε, όμως γλύτωσε τον κίνδυνο και το 1951 απολύεται οριστικά από τον στρατό. Το 1954 μεταναστεύει με κρατική υποτροφία στο Παρίσι όπου εγγράφεται στο Ωδείο (γαλλική ονομασία Conservatoire) και σπουδάζει με τον Ολιβιέ Μεσιάν

Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. Το 1963, εκλέγεται πρόεδρος της "Νεολαίας Λαμπράκη", μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Λίγο καιρό μετά εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ ενώ έναν χρόνο αργότερα έρχεται η διεθνής αναγνώριση του έργου του με τη σύνθεση της μουσικής για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, Αλέξης Ζορμπάς.

Τον Απρίλιο του 1967 περνάει ξανά στην παρανομία αφού αντιστέκεται στη δικτατορία του Παπαδόπουλου. Έναν μήνα μετά γίνεται πρόεδρος της ΠΑΜ, της πρώτης αντιστασιακής οργάνωσης κατά της Δικτατορίας. Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου συλλαμβάνεται και φυλακίζεται ακόμα και στην απομόνωση.
Πάει στις φυλακές Αβέρωφ και ο ίδιος κάνει απεργία πείνας μέχρι που οδηγείται εξαντλημένος στο νοσοκομείο. Αποφυλακίζεται αλλά τον θέτουν σε κατ' οίκον περιορισμό, όχι στην Αθήνα αλλά σε ένα χωριό στην Αρκαδία μαζί με την οικογένειά του.

Όλο αυτό το διάστημα, και παρά τα προβλήματα, ο Μίκης Θεοδωράκης δημιουργεί και μάλιστα καταφέρνει να συγκρατεί τη φήμη του στο εξωτερικό καθώς η Μαρία Φαραντούρη και η Μελίνα Μερκούρη φροντίζουν να κάνουν γνωστά τα έργα του εκτός Ελλάδος.

Στα τέλη της δεκαετίας του '60 η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται. Σημαντικές προσωπικότητες του εξωτερικού όπως ο Άρθουρ Μίλερ, ο Λώρενς Ολίβιε και ο Υβ Μοντάν ζητούν την απελευθέρωσή του. Τελικά, μετά από πολλές πιέσεις αποφυλακίζεται και φεύγει για το Παρίσι.

Συνεχίζει την αντίστασή του κατά της Δικτατορίας. Με την πτώση της Δικτατορίας επιστρέφει στην Ελλάδα κάνει συναυλίες ενώ από το 1981 έως το 1986 και από το 1989 έως το 1992 είναι ενεργός στο πολιτικό σκηνικό της χώρας ως βουλευτής και αργότερα (1990 έως 1992) χρίζεται υπουργός Επικρατείας απ' όπου και παραιτείται.

Για τη δράση του με το κίνημα «Πολιτισμός της Ειρήνης» που έχει ιδρύσει ο ίδιος και με το οποίο δίνει διαλέξεις και κάνει συναυλίες απ' άκρη σ' άκρη σε όλη την Ελλάδα, το 1983 τού απονέμεται το βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.

Υπέρμαχος της Ειρήνης παγκοσμίως, ο Μίκης Θεοδωράκης έκανε ό,τι μπορούσε για να περάσει το δικό του μήνυμα ειρήνης και ομόνοιας μεταξύ των λαών σε όλο τον κόσμο διοργανώνοντας συνέδρια και συναυλίες γι' αυτόν τον σκοπό.

Μόνο το 1990 έδωσε 36 συναυλίες σε όλη την Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας ενώ τα επόμενα χρόνια έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να βοηθήσει σε θέματα περιβάλλοντος (ηλιακή ενέργεια) πολεμώντας συγχρόνως τον αναλφαβητισμό, τα ναρκωτικά, την πυρηνική ενέργεια κ.α.

Ζητούσε επίμονα επίσης σε κάθε δράση του να συσφίγγονται οι σχέσεις μεταξύ χωρών που έχουν άσχημο παρελθόν όπως για την Ελλάδα και την Τουρκία ή την Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Για όλα αυτά και για άλλα πολλά που ακολούθησαν, το 2000 ήταν -δικαίως- υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Δύο χρόνια μετά παρουσιάστηκε η όπερά του Λυσιστράτη, που φυσικά ήταν ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη.

Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, όμως έναν χρόνο μετά παραιτείται.

Ο έρωτας με τη Μυρτώ, η Μαργαρίτα η... Μαργαρώ και ο Γιώργος

Ο Μίκης Θεοδωράκης γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε τη μετέπειτα σύζυγό του Μυρτώ Αλτίνογλου πριν ακόμα υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, σε χρόνια δύσκολα για τον ίδιο. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαργαρίτα και τον Γιώργο.

Για τον Μίκη Θεοδωράκη, η Μυρτώ δεν υπήρξε μόνο η σύζυγός του. Υπήρξε η μάνατζέρ του αλλά και η γυναίκα που τον στήριξε σε κάθε του βήμα, μικρό ή μεγάλο ενώ είχε αναλάβει και τα οικονομικά του.

Τα τελευταία χρόνια η Μυρτώ Θεοδωράκη αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και δεν κάνει δημόσιες εμφανίσεις.

Είναι πλέον 97 ετών και στάθηκε στο πλευρό του συζύγου της μέχρι την τελευταία του πνοή. Μάλιστα, λίγες μέρες πριν φύγει από τη ζωή ο Μίκης Θεοδωράκης, στενός φίλος της οικογένειας, είχε απαθανατίσει το ζευγάρι και το στιγμιότυπο είχε κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Δείτε την παρακάτω: