Καβακιώτης: «Η δυνατότητα ενός ηθοποιού να αντιμετωπίζει το «όχι» είναι βέλος στη φαρέτρα του»

Όλα εκείνα δηλαδή που τον βοηθούν να ανακαλύψει την αλήθεια των χαρακτήρων και να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του. Είναι μάλιστα από τους ανθρώπους που δεν μοιράζουν κούφια λόγια, αλλά κάνουν πράξη όσα υποστηρίζουν. Τα τελευταία 16 χρόνια ο ηθοποιός έχει πολιτογραφηθεί μόνιμος κάτοικου Λονδίνου. Παίζει σε παραστάσεις, συμμετέχει σε ταινίες, όπως λόγου χάρη στο «The double life of George Michael» του 2018, έχει τη δική του δραστήρια θεατρική σχολή, κυνηγά ένα όνειρο που ποτέ δεν φάνηκε άπιαστο στα μάτια του.

Τέτοιες τυχαίες αλλά σημαδιακές συναντήσεις διαμόρφωσαν έναν ανήσυχο, φιλοπερίεργο και μάλλον θαρραλέο καλλιτέχνη, που έχει ταξιδέψει από τη Μόσχα έως τη Νέα Υόρκη και από το Μονπελιέ της Γαλλίας έως το Λος Αντζελες για να σμιλέψει την τέχνη του, να -ερευνήσει και να μάθει. Ναι, ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης μπορεί να συμμετέχει τώρα στην (υπερ)παραγωγή «Βίκινγκ: Βαλχάλα» του Netflix υποδυόμενος τον εξ απορρήτων σύμβουλο του στρατηγού Μανιάκη, όμως είναι, αξίζει και μπορεί ακόμα περισσότερα.

GALA: Πώς ένας Έλληνας ηθοποιός βρίσκεται στο καστ του «Βίκινγκ: Βαλχάλα» του Netflix;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΚΙΩΤΗΣ: Πριν από 16 χρόνια ανέβηκα στο Λονδίνο με σκοπό να σπουδάσω υποκριτική. Ο αδελφός μου ζούσε εκεί και ήταν εκείνος που με πίεζε να πάρω την απόφαση. Σπούδασα λοιπόν στο Royal Central School of Speech & Drama. To ευχάριστο είναι ότι οι δραματικές σχολές στη Μεγάλη Βρετανία στη διάρκεια των διπλωματικών εξετάσεων προσκαλούν ατζέντηδες, casting directors και παραγωγούς για να δουν τους αποφοίτους. Θυμάμαι ότι είχα την τύχη να παίζω τον Σάιλοκ στον «Έμπορο της Βενετίας». Δέχτηκα τότε προτάσεις από κάποιους ατζέντηδες να με εκπροσωπήσουν κι έτσι ξεκίνησα να δικαιώνομαι. Το καλό με αυτή τη συνθήκη είναι ότι ο ηθοποιός δεν χρειάζεται να κάνει κάτι άλλο πέρα από το να παίζει. Μέσω της ατζέντισσας που με εκπροσωπεί τα τελευταία πέντε χρόνια, λοιπόν, ήρθε η οντισιόν για το «Βίκινγκ: Βαλχάλα», έκανα το κάστινγκ και με πήραν. Αυτός είναι ο τρόπος.

G.: Και όταν πήρες αυτή τη δουλειά, τι σκέφτηκες;

Κ.Κ.: Χάρηκα πάρα πολύ. Για μένα είναι ό,τι μεγαλύτερο έχω κάνει έως τώρα. Είχα φοβερό άγχος, όμως όταν άκουσα ότι πήρα τον ρόλο, ανατρίχιασα ολόκληρος. Ήταν η απάντηση στα εκατοντάδες «όχι» που είχα ακούσει τόσα χρόνια. Μου έκανε σαφή τον λόγο για τον οποίο συνέχιζα να προσπαθώ.

G.: Αλήθεια, πώς διαχειρίζεται κανείς την τόσο συχνή απόρριψη;

Κ.Κ.: Από ένα σημείο και μετά γίνεται συνήθεια, δεύτερη φύση. Αλλιώς καταλήγεις στα αντικαθλιπτικά. Η απόρριψη είναι κομμάτι της δουλειάς. Εκείνο που μπορώ και έχω μάθει να κάνω είναι σε κάθε οντισιόν να δίνω όσο καλύτερη εντύπωση γίνεται. Μπορεί να μην ταιριάζεις ή να μην κάνεις για μια δουλειά, αλλά μπορεί να είσαι αυτό που ψάχνουν σε κάποια επόμενη.

G.: Δεν αποθαρρύνθηκες δηλαδή ποτέ;

Κ.Κ.: Στην αρχή αποθαρρύνεσαι, αλλά μετά γίνεται μέρος της ζωής σου. Και προχωράς. Ακόμα και μετά το «Βίκινγκ» είναι σαν μην έχω κάνει τίποτα. Κάθε φορά ξεκινάς από το μηδέν. Οι απορρίψεις που έχω δεχτεί είναι πολύ πιο ηχηρές από τις δουλειές που έχω κλείσει, αλλά από εκεί αντλώ δύναμη για να συνεχίζω.

G.: Θυμάσαι κάποιον ρόλο που ήθελες πολύ αλλά δεν τον πήρες;

Κ.Κ.: Πολλούς. Για παράδειγμα, είχα φτάσει στο τελευταίο στάδιο των οντισιόν για μια ταινία του Τζέιμς Μποντ και για μια σειρά του Γκάι Ρίτσι. Σφίγγεις όμως τα δόντια και το αφήνεις πίσω σου. Αυτό είναι, αν θες, κι ένα από τα βέλη που πρέπει να έχει στη φαρέτρα του ο ηθοποιός: η δυνατότητα να αντιμετωπίζει το «όχι».

Πηγή: Gala