Γιάννης Δαλιανίδης: Ο «μαέστρος» του ελληνικού κινηματογράφου & της τηλεόρασης & η σπουδαία ζωή!

Η κληρονομιά του περιλαμβάνει πάνω από 60 ταινίες και πολλές τηλεοπτικές σειρές που άφησαν το στίγμα τους στη λαϊκή κουλτούρα. Απεβίωσε στις 16 Οκτωβρίου 2010, σε ηλικία 87 ετών, αφήνοντας πίσω του έργα που αγαπήθηκαν από πολλές γενιές.

Τζόυς Ευείδη: «Ο Δαλιανίδης ήταν πολύ απαιτητικός στη δουλειά, ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ»

Τα πρώτα βήματα και το ταξίδι στη Βιέννη

Ο Δαλιανίδης μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη με θετούς γονείς, τον Ναούμ Δαλιανίδη και την Ολυμπία Κύρου-Δαλιανίδη, καθώς οι βιολογικοί του γονείς, που είχαν έρθει από τη Γεωργία, τον έδωσαν για υιοθεσία. Η καλλιτεχνική του φύση φάνηκε από μικρή ηλικία, με τον ίδιο να ονειρεύεται τη Βιέννη ως τον τόπο όπου θα μπορούσε να υλοποιήσει τις φιλοδοξίες του.

Στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, βρέθηκε να εργάζεται στη Βιέννη ως χορευτής και τραγουδιστής. Ωστόσο, η σύλληψή του από τους Ναζί και η κράτησή του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αναγκαστικά διέκοψαν τα καλλιτεχνικά του σχέδια. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, η αγάπη του για την τέχνη τον οδήγησε στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε να εργάζεται σε βαριετέ και επιθεωρήσεις, ενώ παράλληλα συμμετείχε ως κομπάρσος σε ταινίες.

Η συνεργασία με τη Φίνος Φιλμ και η απογείωση

Το μεγάλο άλμα στην καριέρα του ήρθε το 1961, όταν ξεκίνησε η συνεργασία του με τη θρυλική Φίνος Φιλμ. Η πρώτη του ταινία με την εταιρεία, «Ο Κατήφορος», σημείωσε τεράστια επιτυχία, ανοίγοντας τον δρόμο για δεκάδες ακόμα ταινίες που έμειναν στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Δαλιανίδης αποδείχθηκε δεξιοτέχνης στη δημιουργία εμπορικών ταινιών που μιλούσαν για τις ανησυχίες και τα όνειρα της νεολαίας της εποχής.

Η δεκαετία του '60 και του '70 ήταν οι «χρυσές» εποχές για τον Δαλιανίδη, με κλασικές ταινίες όπως το «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Κάτι να καίει», «Οι θαλασσιές οι χάντρες» και «Γοργόνες και μάγκες». Οι μουσικές κωμωδίες του, που συνδύαζαν χιούμορ, τραγούδι και χορό, καθιέρωσαν τον Δαλιανίδη ως τον σκηνοθέτη που έφερε τις νεανικές ανησυχίες στη μεγάλη οθόνη.

Οι κοινωνικές ταινίες και το καλλιτεχνικό βάθος

Παρά την εμπορική του επιτυχία, ο Δαλιανίδης δεν περιορίστηκε μόνο σε ανάλαφρες κωμωδίες και μουσικά φιλμ. Δημιούργησε και ταινίες με κοινωνικό περιεχόμενο, που άγγιζαν ευαίσθητα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας, όπως το «Νόμος 4000», «Ίλιγγος», «Το ανθρωπάκι» και «Ιστορία μιας ζωής». Οι ταινίες αυτές απέδειξαν ότι ο Δαλιανίδης μπορούσε να συνδυάσει την ψυχαγωγία με την κριτική ματιά στα προβλήματα της εποχής του.

Η επιτυχία στην τηλεόραση

Ο Δαλιανίδης δεν περιορίστηκε στον κινηματογράφο, αλλά από τη δεκαετία του 1970 ασχολήθηκε και με την τηλεόραση. Οι τηλεοπτικές του σειρές έγιναν τεράστιες επιτυχίες και παραμένουν αξέχαστες μέχρι σήμερα. Η σειρά «Λούνα Παρκ», που ξεκίνησε το 1974, είναι μια από τις πιο δημοφιλείς ελληνικές σειρές όλων των εποχών, ενώ ακολούθησαν άλλες εξίσου επιτυχημένες όπως το «Ρετιρέ» και οι «Μικρομεσαίοι». Οι κωμικές και κοινωνικές αυτές σειρές κατέκτησαν το κοινό και ενίσχυσαν το όνομα του Δαλιανίδη ως ενός από τους σπουδαιότερους δημιουργούς της εποχής.

Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και η αναγνώριση

Το 2002, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ο Γιάννης Δαλιανίδης τιμήθηκε για τη συνολική προσφορά του στον ελληνικό κινηματογράφο. Η βράβευσή του ήρθε ως επιστέγασμα μιας καριέρας που είχε προσφέρει αμέτρητες στιγμές διασκέδασης αλλά και προβληματισμού στο κοινό.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης έφυγε από τη ζωή στις 16 Οκτωβρίου 2010, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια πολιτιστική κληρονομιά. Οι ταινίες του παραμένουν αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κουλτούρας, ενώ οι σειρές του συνεχίζουν να προβάλλονται και να αγαπιούνται από νέες γενιές.

Διαβάστε επίσης:

Έλντα Πανοπούλου: «Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να υπάρξει κάποια συνέχεια του ''Ρετιρέ''»

Happy Day: Ματθίλδη Μαγγίρα: «Ο Γιάννης Διαλανίδης όταν με γνώρισε ήθελε να με υιοθετήσει»

Ούτε ο Δαλιανίδης, ο Φώσκολος και ο Αγγελόπουλος γλίτωσαν από το στόμα της Σώκου