Θάνος Κιούσης: Η... κινηματογραφική στιγμή της γνωριμίας του με τη σύζυγό του & τα παιδιά τους

Στις δύσκολες στιγμές επιστρατεύει το χιούμορ του, αν και πλέον δεν είναι πάντα αποτελεσματικό. Ως πατέρας ο Θάνος Κιούσης πιστεύει στη δύναμη του διαλόγου και προσπαθεί να διδάξει στα παιδιά του να εκφράζονται ελεύθερα, χωρίς να ντρέπονται.

■ Έχετε δύο αγόρια. Στις αταξίες τους πώς αντιδράτε;

Προσπαθώ και έχω βρει τον τρόπο να μη νευριάζω ή να φωνάζω. Δείχνω ότι στενοχωριέμαι και το συζητώ μαζί τους. Μπαίνει πού και πού μια ενδεικτική τιμωρία, αλλά η συζήτηση τα λύνει όλα. Βέβαια, όταν είμαι πολύ κουρασμένος ή έχω τα νεύρα μου από την καθημερινότητα, έχω πιάσει τον εαυτό μου να φωνάζει πολύ αυστηρά. Επειδή μεγάλωσα και εγώ με την παντόφλα και τη βίτσα, είναι πράγματα που δεν θα τα εφάρμοζα επουδενί.

■ Εσείς ή η σύζυγός σας βάζετε τα όρια στα παιδιά σας;

Παίζουμε τον άχαρο ρόλο του «κακού» εναλλάξ για να μην έχει κανείς μας παράπονο και τα παιδιά να μην κάνουν διακρίσεις. Λίγο παραπάνω, ένα τσικ, η σύζυγος έχει μια αυστηρότητα, μιας και εγώ, επειδή τους κάνω συνέχεια πλάκες εκτονώνω μια κατάσταση πιο επιφανειακά και χαλαρά, ενώ η Ιωάννα είναι πιο αποτελεσματική.

■ Μια στιγμή αρκεί για να κάνεις μια ευτυχισμένη οικογένεια; Αναφέρομαι στη στιγμή που πιάσατε το χέρι της γυναίκας σας πάνω στη σκηνή και έγινε αιτία να γνωριστείτε.

Μπορεί να φαντάζει κινηματογραφικό «παγωμένο» στιγμιότυπο, με την κάμερα να στριφογυρίζει γύρω μας και εμείς να στεκόμαστε ακίνητοι την ώρα που την πρωτοείδα στη σκηνή, της έπιασα το χέρι και κάποιος αποθανάτισε τη στιγμή εκείνη σε φωτογραφία, αλλά η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι με τον άνθρωπο αυτόν θα κάνεις μια ευτυχισμένη οικογένεια και θέλεις να πορευτείς μαζί του ήρθε πολύ αργότερα. Πάντως, είναι πανέμορφο το ότι έχουμε μια φωτογραφία την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν οι ματιές μας και της έπιασα το χέρι.

■ Όταν θέλετε να πείτε κάτι δύσκολο στην Ιωάννα, το κάνετε με χιούμορ ή το αντίθετο;

Ξεκινώ με χιούμορ και, αν δεν δω αποτελέσματα, αρχίζω και σοβαρεύω. Τακτική η οποία, πλέον, δεν πιάνει πάντα, αλλά μπορώ να βολιδοσκοπήσω το αποτέλεσμα, να ρίξω άδεια να δω αν θα πιάσω γεμάτα, που λένε.

■ Συζητήθηκε πολύ το γεγονός πως υποδεχόσασταν τα παιδιά σας στο σχολικό ντυμένος με αστείες στολές, θέλοντας να κάνετε όλα τα παιδιά να χαμογελάσουν. Τι σας είπαν τα παιδιά σας γι' αυτή την πρωτοβουλία;

Με ρώτησαν μια ημέρα «μπαμπά, γιατί ντύθηκες βάτραχος για να μας πάρεις από το σχολικό;». Και τους απάντησα ότι «έτσι ένιωθα, ήθελα να σας κάνω έκπληξη και πίστευα ότι θα σας άρεσε». Δεν θέλω να ντρέπονται στη ζωή τους. Αντιθέτως να εκφράζονται όπως αυτά επιθυμούν. Νομίζουν, πλέον, ότι είναι κάτι φυσιολογικό για τον μπαμπά να ντύνεται ό,τι να 'ναι και να βγαίνει από το σπίτι. Μου προτείνουν τι να ντυθώ και παίρνουν και παραγγελιές από τους συμμαθητές τους. Έχω μεγάλη απορία όταν μεγαλώσουν και θα τα βλέπουν όλα αυτά τι θα λένε.

■ Ο χρόνος με τα παιδιά σας είναι αρκετός;

Ευτυχώς έχουμε μία ή δύο φορές γυρίσματα μέσα στην εβδομάδα και εκείνες τις ημέρες δεν τα βλέπω καθόλου γιατί φεύγουν πολύ νωρίς για το σχολείο και, όταν γυρίζω, έχουν πια κοιμηθεί. Παρ' όλα αυτά, όλες τις υπόλοιπες ημέρες παίζουμε συνέχεια. Πάμε κούνιες παίρνουμε ποδήλατα, πατίνια, διαβάζουμε παραμύθια, δεν τα χορταίνω. Επίσης ζωγραφίζουμε και παίρνουμε το ινδικό τρίκυκλο, ένα tuk-tuk όπως λέγεται, πηγαίνουμε στον φούρνο, αγοράζουμε κουλούρια και πάμε στο Ελληνικό και χαζεύουμε με τις ώρες τις μπουλντόζες και τους εκσκαφείς.

Πηγή: Real