Γιάννης Κουκουράκης: «Έχω παλέψει με τον δαίμονα τού να με αγαπήσω και να με αποδεχθώ όπως είμαι»
Ο Γιάννης Κουκουράκης, με αφορμή την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί, με τίτλο «Demons», μιλάει για τους δικούς του δαίμονες...
Η παράσταση ανεβαίνει στο Θέατρο Τζένη Καρέζη και πρόκειται για ένα έργο του σουηδού συγγραφέα Λαρς Νορέν, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη.
Αγνώριστος ο Γιάννης Κουκουράκης - Η έξοδος με γυαλιά και η αλλαγή στην εικόνα του
Στο έργο «Demons» παρουσιάζεται η άγρια νύχτα δύο ζευγαριών (παίζουν ακόμη ο Ιωάννης Παπαζήσης, η Ιωάννα Παππά και η Μαρίζα Ττιάρη). Καθώς οι χαρακτήρες αρχίζουν να προβάλλουν τις απογοητεύσεις τους για τη ζωή τους, δοκιμάζοντας σταδιακά όλο και πιο σουρεαλιστικά και μοχθηρά κοινωνικά παιχνίδια, το δυαδικό σύνδρομο εξάρτησης - μίσους έρχεται στο φως με έναν σκληρό ρεαλισμό, πολλές φορές ακόμη και με ένα πικρό χιούμορ χωρίς αναισθητικό...
Εσείς μεγαλώνοντας πιστεύετε περισσότερο στο «μαζί» ή τελικά ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει μόνος του;
«Το “σωστό” μαζί είναι πάντα γλυκό. Πρακτικά, βέβαια, ο καθένας μόνος του παλεύει με τους δαίμονές του και ας περιβάλλεται από ανθρώπους γύρω του. Είναι πολύ φιλοσοφική συζήτηση αυτή. Γενικά πιστεύω στο “μαζί” και στις ανθρώπινες σχέσεις».
Μιλώντας για «δαίμονες», ποιοι είναι οι δικοί σας;
«Έχω παλέψει με τον δαίμονα τού να με αγαπήσω και να με αποδεχθώ όπως είμαι. Είχα την τύχη από αρκετά νωρίς να το πετύχω και να συμφιλιωθώ με αυτό που φέρω, ό,τι κι αν είναι, όπως και αν είναι. Δεν έρχεται εύκολα αυτό, θέλει αγώνα μεγάλο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν το καταφέρνουν ποτέ και τρώγονται μέσα τους ως το τέλος. Αυτό είναι μια κόλαση. Είναι πολύ ωραίο να καταφέρεις να πεις στον εαυτό σου: “Φίλε μου, μαζί θα πορευτούμε έτσι κι αλλιώς, οπότε δεν γινόμαστε φίλοι να τελειώνουμε;”».
Την ίδια στιγμή πρωταγωνιστείτε στο «Grand Hotel». Την αγαπάτε την τηλεόραση;
«Δεν την αγαπώ απλά, τη λατρεύω. Δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά. Θέλει πολύ μεγάλο δόσιμο και αφοσίωση. Είναι ένας άλλος τρόπος υποκριτικής και σκέψης».
Έχετε παίξει πολύ επιτυχημένα σε κωμωδία στο θέατρο, σε επιθεώρηση, μοιάζει γενικά να «παίζετε;» με την εικόνα σας. Φοβηθήκατε την τυποποίηση σε ρόλους ζεν πρεμιέ στις αρχές της καριέρας σας εξαιτίας του φιζίκ σας;
«Μικρότερος ναι, το φοβόμουν. Και μάλιστα πολύ. Και αυτός είναι ο λόγος που από πολύ νωρίς έλεγα “όχι” σε ανάλογες προτάσεις, με το ρίσκο βέβαια να μην έχω δουλειά - όπως και έγινε. Προτιμούσα να κάνω κάτι άλλο, όπως το να είμαι σερβιτόρος. Είχα πει στον εαυτό μου ότι εάν είναι να παραμείνω σε αυτόν τον χώρο, θέλω να είμαι με δικούς μου όρους και όχι με άλλων».
Πηγή: BHMAgazino
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=M3BarllASZJ5HLTHQruTAQ)
.jpg)
