Λαζόπουλος: Το βιβλίο για τη γυναίκα του, Τασούλα που «έφυγε» από καρκίνο & η νέα σειρά του στο Mega
Ο Λάκης Λαζόπουλος ετοιμάζει δυναμική επιστροφή στην τηλεόραση, όχι μόνο όμως με το Αλ Τσαντίρι Νιουζ αλλά και με μία νέα σειρά που γράφει και που κάνει πολλές αποκαλύψεις γι' αυτήν...
Ο γνωστός καλλιτέχνης μιλάει και για το νέο βιβλίο που γράφει ενώ σχολιάζει τις νέες προσωπικότητες που επηρεάζουν τον κόσμο...
Λαζόπουλος για Μαρινέλλα: «Όλοι καταλάβαμε ότι κάτι συνέβαινε – Ευχόμαστε να το ξεπεράσει»
Από την τελευταία φορά που ήσασταν ενεργός στην τηλεόραση έχουν συμβεί και σε δικό σας, προσωπικό επίπεδο σημαντικά και δύσκολα γεγονότα: ζήσατε απώλειες, περιπέτειες με την υγεία σας. Αυτά θα τα μοιραστείτε με κάποιον τρόπο με τον κόσμο;
«Έγραψα το βιβλίο “Αλλες Γυναίκες Φοράνε τα Φουστάνια σου” για τη γυναίκα μου, την Τασούλα, για την πάλη της με τον καρκίνο και τον θάνατό της, όπου νομίζω ότι μίλησα για πολλά προσωπικά πράγματα. Γράφω τώρα ένα άλλο βιβλίο με μερικές ιστορίες που τις θυμάμαι και μερικά πράγματα παντελώς άγνωστα για εμένα και αποφάσισα να τα μοιραστώ γιατί νομίζω ότι και μία ιστορία να εξηγήσεις, οι άνθρωποι καταλαβαίνουν τι έχει συμβεί στη ζωή ενός ανθρώπου. Το κάνω αυτό γιατί αισθάνομαι ότι αν δεν τα γράψω τώρα που νομίζω ότι μπορώ να τα βλέπω κάπως, δεν θα καταφέρω να τα γράψω ποτέ. Η μνήμη λειτουργεί σαν κάρο, νομίζεις ότι τη βλέπεις να έρχεται από μακριά και νομίζεις ότι δεν θα φτάσει ποτέ και περνάει και φεύγει και γυρνάς και λες: “Πού είναι το κάρο;”».
Πέρα από το «Τσαντίρι», ετοιμάζετε για το MEGA και μία σειρά.
«Είναι αυτό που ήθελα να κάνω από την αρχή, αυτό συζητούσα. Ο τίτλος είναι “Πνίξε τη Γιολάντα” και το σενάριο έχει να κάνει με ιστορίες οικογενειακές. Η πρώτη από αυτές θα εκτυλίσσεται σε 16 επεισόδια και θα έχει στο επίκεντρό της μια οικογένεια Ελληνοαμερικανών - οι γονείς, τρεις κόρες και ένας γιος - που αναγκάζονται για κάποιον, πολύ ασιείο, λόγο να φύγουν από την Αμερική και να έρθουν στη Μυτιλήνη, που είναι η πατρίδα του χαρακτήρα. Θα κάνουμε γυρίσματα σε Λέσβο, Αθήνα και Νέα Υόρκη. Θα δούμε πώς σε μια οικογένεια που έχει δομηθεί σε σαθρά θεμέλια μπορούν όλα να αποδομηθούν μέσα σε λίγους μήνες όταν μπουν άλλα πρόσωπα στη μέση ή όταν αλλάξουν τα ίδια τα μέλη της και πρέπει να γίνει σε μια στιγμή η αποδοχή πραγμάτων που όλοιτα απέφευγαν μια ζωή».
Θα έλεγα ότι ανήκετε σε μια γενιά, ίσως την τελευταία στην Ελλάδα, που έβγαλε κάπως «larger than life» προσωπικότητες, ανθρώπους πολύ έντονους και πληθωρικούς. Ή άλλαξε μέσα στα χρόνια και δεν υπάρχουν σήμερα αυτές οι γοητευτικές, σαρωτικές προσωπικότητες;
«Ηδη από τη δική μου γενιά είχε χάσει την αίγλη του ο κινηματογράφος, οπότε σταμάτησε ο κόσμος να βλέπει τα πρόσωπα τεράστια στη μεγάλη οθόνη, εμείς πήγαμε στην οθόνη της τηλεόρασης και τώρα οι πρωταγωνιστές της εποχής βρίσκονται πλέον στη μικρή οθόνη του κινητού. Σήμερα έχει σημασία το σκρολάρισμα, όμως για πόσο καιρό θα σκρολάρεις προκειμένου να βλέπεις το ίδιο πράγμα; Αλλάζει πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα η εικόνα και έχει διασπασιεί η πραγματικότητα, έχει σπάσει σε χίλια κομμάτια. Παράλληλα μοίρασαν στα κανάλια τα ποσοστά, να έχουν από λίγο όλοι, να μην μπορεί κανείς να ξεπεράσει κανέναν και όλα να έχουν ένα μέτρο, δηλαδή όπως λέμε ότι ο Θεός τα πάντα εν σοφία εποίησε, τώρα η AGB τα πάντα εν σοφή διαταγή, φαντάζομαι, εποίησε, όλα είναι πολύ συγκεκριμένα και θα πάράγονται από εδώ και πέρα μικρής ισχύος δημιουργοί που κανείς δεν θα αποκτά τη δυνατότητα να επηρεάζειτο κοινό. Δεν θέλουν κανένας καλλιτέχνης vα μπορεί να επηρεάζει τον κόσμο, όλα πρέπει να περνάνε από συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Οχι ότι δεν υπάρχουν προσωπικότητες, αλλά δεν υπάρχει το έδαφος για να αναπτυχθούν. Δηλαδή πήραν από κάτω το χώμα και όταν βάλεις ένα δέντρο κάπου χωρίς χώμα, δεν ανθίζει, μαραίνεται. Γίνανε όλα βολικά μπέντζαμιν, αυτό το φυτό που φοβάμαι, που το σιχαίνομαι από παιδί, με τρομάζει. Ζούμε σε μια εποχή μουγγή. Πείτε μου με ποια λογική όταν συμβαίνει ένας πόλεμος στην ήπειρό μας αποφασίζει η Ευρώπη να μαθαίνω μόνο τη μία πλευρά; Δεν λέω ότι εκτιμώ τη Ρωσία, αλλά δεν θέλω να ξέρω μόνο την άποψη των Δυτικών. Φοβάμαι ότι όταν συνηθίζει κανείς την απόλυτα μονόπλευρη πληροφόρηση για κάτι που γίνεται μακριά του, δεν θα αντιδράσει όταν αυτό συμβεί και στη δική του χώρα».
Πηγή: BHMAgazino