Χρήστος Λιακόπουλος: «Ζαλίζομαι, μουδιάζουν τα χέρια μου. Μένω επί 42 λεπτά σε θέση σταύρωσης»

Ο ηθοποιός αποκαλύπτει στην Espresso πως ο ρόλος αυτός είναι σωματικά και ψυχικά απαιτητικός, αναφέροντας ότι συχνά αντιμετωπίζει ζαλάδες και μυϊκούς σπασμούς. Παρά τις δυσκολίες, δίνει τα πάντα για να προσφέρει στους θεατές μια μοναδική εμπειρία κάθαρσης και λύτρωσης.

Χρήστος Λιακόπουλος: «Η κατάσταση για τους ηθοποιούς είναι πολύ δύσκολη και το οικονομικό μέρος δραματικό»

Φέτος ανεβάζετε για τρίτη χρονιά την παράσταση «Προμηθέας Εσταυρωμένος» στο θέατρο Αλκμήνη. Είχε προηγηθεί επί τέσσερις σεζόν το έργο «Αυτοκράτωρ Αδριανός». Και στις δύο περιπτώσεις υπογράψατε το κείμενο, σκηνοθετήσατε, ασχοληθήκατε με τον ήχο, τα φώτα, κάνατε την παραγωγή. Είστε συγκεντρωτικός στη δουλειά σας;

Η τελειομανία μου είναι ένας λόγος που συμβαίνει αυτό. Επίσης νιώθω ασφάλεια έτσι. Φυσικά παίζει ρόλο και το οικονομικό κομμάτι. Επειδή εγώ στηρίζω τις παραστάσεις μου με χρήματα που δεν μου περισσεύουν, δεν μπορώ, ας πούμε, να κλείσω ένα πολύ μεγάλο θέατρο και να έχω δεκαμελή θίασο με μισθούς, ΙΚΑ κ.λπ. Ξέρεις, ο κινηματογράφος και το θέατρο έχουν «κλείσει» σπίτια, έχουν καταστρέψει καριέρες, δεν είναι απλό. Συμμετείχα σε διάφορα θεατρικά έργα, αλλά δεν ήταν αυτό που ήθελα. Ζητούσε το μέσα μου να πραγματώσω κάτι όπως εγώ θεωρώ ότι πρέπει να γίνει σε μια παράσταση και να είμαι εγώ ο υπεύθυνος.

Πώς επιλέξατε ν’ ασχοληθείτε με τον Προμηθέα;

Μετά τη θεατρική τετραετία του «Αυτοκράτορα Αδριανού» ήταν η περίοδος που μας έκλεισαν λόγω Covid. Τότε σκέφτηκα τον Προμηθέα και, αφού διάβασα γι’ αυτόν, άρχισα να γράφω τον μονόλογο, που βασίζεται στον μύθο με επιρροές από πολλές διαφορετικές πηγές.

Ο ρόλος είναι πολύ απαιτητικός σε όλα τα επίπεδα: σωματικά, μυϊκά, νευρικά, αναπνευστικά, φωνητικά, ενεργειακά… Και το έχω “πληρώσει” αυτό. Πολλές φορές στη διάρκεια της παράστασης ζαλίζομαι, μουδιάζουν τα χέρια και τα πόδια μου γιατί μένω επί 42 λεπτά σε θέση σταύρωσης κρατώντας τα χέρια μου, πονάω. Θέλω τρεις μέρες προετοιμασία για να παίξω και άλλες τρεις για να ξεκουραστώ. Συχνά έχω μυϊκούς σπασμούς μετά, πονάω, κάνω φυσικοθεραπείες. Ωστόσο δεν φείδομαι κόπων και προσπαθειών προκειμένου ο θεατής να “ταξιδέψει”, να τον συγκινήσει αυτό που βλέπει, να τον απογειώσει και -αν μπορέσει- να οδηγηθεί σε μια κάθαρση, μια λύτρωση, μια ενθάρρυνση, ώστε να δει τη ζωή διαφορετικά σε σχέση με τον εαυτό του και τους άλλους και μετά να προχωρήσει.

Ποιο μήνυμα περνάτε μέσω της παράστασης;

Ενθαρρύνω τον κόσμο να διεκδικήσει αυτό που θέλει, να σπάσει τα δεσμά του και να είναι ελεύθερος. Κι ας πληρώσει το τίμημα – όλα έχουν ένα τίμημα εξάλλου. Όπως έλεγε και ο Ιησούς: «Τι ωφελεί να κερδίσεις τον κόσμο όλο και να χάσεις την ψυχή σου». Ο μεγάλος δέσμιος είναι συνήθως ο ίδιος μας ο εαυτός. Φόβοι και ανασφάλειες που μπορεί να έχουμε. Πρέπει να απελευθερωθούμε από αυτά πρώτα κι έπειτα από κάθε μορφή αυταρχικής εξουσίας, με όποιο τίμημα.