Παγκόσμια ημέρα διαβήτη: Επώνυμοι που έχουν μιλήσει δημόσια για τη ζωή με διαβήτη

Ακολουθώντας φαρμακευτική αγωγή, υγιεινό τρόπο ζωής και φυσικά συνεχίζουν την καθημερινότητά τους άφοβα και φυσιολογικά.

Μαράια Κάρεϊ

«Ανέπτυξα διαβήτη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Τα καταφέρνω καλά τώρα, αλλά πρέπει γενικά να είμαι προσεκτική με τη διατροφή μου», σημειώνει χαρακτηριστικά η ίδια σε δηλώσεις της, δίνοντας ένα αισιόδοξο μήνυμα σε όσους ξεκινούν τώρα τη γνωριμία τους με τη νόσο.

Χάλι Μπέρι

«Ο διαβήτης με κατέλαβε εξ απήνης. Κανένας από την οικογένειά μου δεν είχε ποτέ τη νόσο και παρότι είχα παραπανίσια κιλά στο σχολείο, πίστευα ότι ήμουν υγιής. Ένιωθα άρρωστη, πολύ άρρωστη, το 1989 που είχα γυρίσματα στην τηλεόραση. Αισθανόμουν τεράστια ανάγκη για ενέργεια αλλά δεν είχα χρόνο να σηκωθώ να φάω ένα κομματάκι σοκολάτα. Πραγματικά δεν καταλάβαινα τι είχα πάθει. Κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα να φροντίσω τον εαυτό μου και μπορώ πλέον να πω ότι τώρα είμαι υγιέστερη απ’ ότι στο παρελθόν, πριν νοσήσω με διαβήτη. Άρχισα να καταναλώνω φρέσκα λαχανικά, κοτόπουλο, ψάρι και μακαρόνια. Έκοψα το κόκκινο κρέας και τα πολλά φρούτα που περιέχουν ζάχαρη. Τώρα τα αγαπημένα μου πιάτα είναι πολύ απλά, όπως τόνος στο γκριλ και πατάτες με λιωμένο σκόρδο. Ο διαβήτης τελικά εξελίχθηκε σε ένα δώρο. Μου έδωσε δύναμη και αντοχή γιατί έπρεπε να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα, όσο οδυνηρή κι αν ήταν»

Τομ Χανκς

«Πήγα στον γιατρό και είπε “Θυμάσαι αυτά τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα σου, που βλέπουμε από όταν ήσουν 36; Ε λοιπόν, αποφοίτησες. Έχεις διαβήτη τύπου 2, φίλε”»

Σάλμα Χάγιεκ

«Είχα διαβήτη κατά τη διάρκεια της κύησης και δεν το είχα καταλάβει στην αρχή. Συμβαίνει σε γυναίκες που έχουν υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Δεν ήξερα αν ένιωθα άσχημα γιατί ήμουν έγκυος ή γιατί κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχα ναυτία για εννέα μήνες, το οποίο είναι ένα από τα συμπτώματα».

Νίκος Κουρής

«Δεν χρειάζεται να πάθεις διαβήτη για να προσέχεις τι βάζεις στο σώμα σου. Θυμάμαι ότι για 2 μήνες δεν μπορούσα να πάω στο σχολείο, πήγαινα τρίτη γυμνασίου, έπινα πολύ νερό, έτρωγα πολλά γλυκά για κάποιον λόγο, δεν χόρταινα ποτέ, δεν ξεδιψούσα ποτέ, και όταν το ζάχαρό μου έφτασε στο 600 έπεσα σε κώμα. Το ανακαλύψαμε τυχαία σε μία ιδιωτική κλινική τυχαία. Νόμιζαν ότι έχω σκωληκοειδίτιδα. Δεν πήγαινε καθόλου το μυαλό τους στον νεανικό διαβήτη. Δεν ξέρω αν συμφιλιώνεσαι ποτέ με τον διαβήτη αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα. Δεν θεωρώ ότι είναι νόσος. Πιστεύω ότι είναι μία έλλειψη, χρειάζεται μία ιδιαίτερη μεταχείριση αλλά πιστεύω ότι η ινσουλίνη στα χέρια μας, όσων πάσχουμε από διαβήτη τύπου 1 είναι υπερόπλο»

Ξανθή Τζερεφού

«Όταν ήμουν μικρή και έπρεπε να μου εξηγήσουν τι έχω έπρεπε να καταλάβω ότι ο διαβήτης δεν είναι εχθρός μου. Έτσι η μαμά μου μου είπε ότι είναι φιλενάδα μου. Από τα 7,5 τον λέμε « η φιλενάδα μου»( πολλές φορες η μαμά μου με ρωτάει « μέτρησες την φιλενάδα??). Είχε δίκιο.Γιναμε φίλοι τελικά. Τις μετρήσεις τις έμαθε ως «καβουρακια?ￂﾻ γιατί τσιμπάνε. Πως αλλιώς θα εξηγήσεις σε ένα παιδάκι ότι πρέπει να του τρυπήσεις το δάχτυλο; Ευχαριστώ μαμά που με έμαθες να ζω με την φιλενάδα μου
Δεν θα πω χρόνια πολλά γιατί θα είμαστε με τους φίλους/φιλενάδες μας για καιρό?
Καλες μετρήσεις ζαχαρωτά μου?»

Τζούλι Μασίνο

«Όταν έχεις σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 πάντα είσαι σαν γιο γιο. Μια τα πράγματα είναι καλά μια πολύ δύσκολα. Όλα είναι εύκολα και όλα είναι δύσκολα. Έγινα αναγκαστικά γιατρός του εαυτού μου για να είμαι σωστή. Έχω πάντα μαζί μου τις ινσουλίνες, ξέρω κάθε πόση ώρα πρέπει να φάω και να ελέγξω την ινσουλίνη στο αίμα μου. Γι’ αυτό δεν κοιμάμαι 8 ώρες, αλλά τέσσερις. Δεν γκρινιάζω όμως, υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που είναι πιο δύσκολα. Με το χαμόγελο περνούν όλα. Γι’ αυτό όσο μπορώ δεν θέλω μιζέρια, τοξικούς ανθρώπους δίπλα μου. Θέλω να βοηθάω όπως μπορώ όποιον το χρειάζεται»