«Θες να πεις ότι το κλέψαμε το τραγούδι;» Όταν Νταλάρας και Λοΐζος παρεξηγήθηκαν

Μια ιστορία που λίγοι γνωρίζουν για το τι είχε συμβεί ανάμεσα στους δυο καλλιτέχνες.

Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αναφέρει:

Το τραγούδι Παποράκι του Μπουρνόβα αρχίζει με το τετράστιχο Παποράκι του Μπουρνόβα / και καρότσα της στεριάς / πόσα τάλιρα γυρεύεις στον Περαία να με πας. Αυτό το τετράστιχο το άκουσα για πρώτη φορά, από τον στιχουργό Νίκο Μάθεση ή «Τρελάκια» (έχει γράψει το περίφημο «Έδιωξα κι εγώ μια γάτα»). Μου μίλαγε σε μια συνέντευξη που του είχα πάρει, για τη μικρασιατική καταστροφή –ήταν φαντάρι το ‘22-και, κάποια στιγμή μου τόνισε ότι αυτό το τραγούδι το έλεγαν οι Έλληνες στρατιώτες που λιποταχτούσαν. Πρόσθετε, επίσης και ένα δίστιχο: Στον Περαία έχω σπίτι και στο Πέραμα κυρά. Όλο αυτό το πράγμα μου άρεσε. Κράτησα αυτούς τους στίχους και πρόσθεσα κι εγώ άλλους έξι: Kάθε νύχτα στ’ όνειρό μου σεργιανάω / Άγιο-Νείλο, Κερατσίνι, Κοκκινιά / καπετάνιο χρόνια ξέρεις πως πονάω / μα δεν άνοιξες πανιά ή Καπετάνιο Αρβανίτη / καροτσέρη φουκαρά…(στον δίσκο τα έγραψα αυτά). Όταν το μελοποίησε ο Λοΐζος και το συνυπογράψαμε, καλέσαμε το Νταλάρα, στο σπίτι του Μάνου στο Χολαργό, να ‘ρθει να το ακούσει και να το κάνει πρόβα. Μόλις το ‘παιξε ο Λοΐζος στο πιάνο (εγώ τραγουδούσα «Παποράκι του Μπουρνόβα»), ο Νταλάρας άρχισε να τραγουδάει τους στίχους με άλλη, πολύ βαριά μελωδία, θέλοντας να μας δείξει ότι το τραγούδι αυτό το γνωρίζει (μάλλον από τον πατέρα του) από… αρχαιοτάτων χρόνων.
Ο Λοΐζος τσαντίσθηκε. Γύρισε και μου λέει «Δηλαδή ο Νταλάρας ισχυρίζεται ότι το τραγούδι αυτό το κλέψαμε;» «Ναι», του απάντησα γελώντας. Ο Νταλάρας θέλησε να διορθώσει τα πράγματα: «Δεν υπαινίχθηκα ότι το κλέψατε. Απλώς ότι υπήρχε ένα άλλο τραγούδι ,από παλιά, με άλλη μουσική». Το αποτέλεσμα, όμως, είχε κριθεί. Το τραγούδι δόθηκε στον Γιάννη Καλατζή…