Η Χρηστίδου υποδέχτηκε τον Χρήστο Λούλη ως... Σπύρο Λούλη - Τα γέλια, η «συγγνώμη» & η εξομολόγηση
Ο Χρήστος Λούλης βρέθηκε στην εκπομπή Χαμογέλα και πάλι αλλά η Σίσσυ Χρηστίδου τον υποδέχτηκε ως... Σπύρο Λούλη, γεγονός που προκάλεσε αμηχανία αλλά και πολλά γέλια!
Ο ηθοποιός ο οποίος υποδύεται στο Famagusta τον Μάικλ, μίλησε για τον χαρακτήρα του, την αυστηρότητά του αλλά και τις συγγνώμες που λέει όταν χρειάζεται.
Χρήστος Λούλης: «Και καβάλησα το καλάμι, και έπεσα, και έσπασα τα μούτρα μου...»
«Είμαι αυστηρός, με όλους. Προσπαθώ να το σπάω όμως. Αλλά είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου. Δεν μεγάλωσα σε πολύ αυστηρό περιβάλλον θα είχα ένα πράγμα μέσα μου από μικρός ότι μπορώ να τα καταφέρω και μπορώ και καλύτερα. Είμαι ανοιχτός στο να αλλάξω απόψεις» είπε αρχικά ο Χρήστος Λούλης και συνέχισε: «Δεν θα πάω να κάνω φασαρία σε ένα εστιατόριο αν κάνει δεν πάει καλά. Δεν νευριάζω με τους σερβιτόρους. Έχω πει συγγνώμη για δηλώσεις που έχω κάνει. Προσπαθώ στις συνεντεύξεις να είμαι το ίδιο προσεκτικός όσο και όταν βγω για καφέ. Καταλαβαίνω ότι το ύφος, η επιλογή τω λέξεων έχει μεγάλη σημασία. Αλλά προσπαθώ να εκφράσω τον πυρήνα των σκέψεων μου. Πρέπει να ξέρεις πότε έχει νόημα να πεις κάτι ή όχι».
Αναφερόμενος στις σπουδές του στα Οικονομικά πριν γίνει ηθοποιός, ο Χρήστος Λούλης επεσήμανε: «Δεν νομίζω ότι θα μου ταιριάζει να είμαι στα οικονομικά. Μπορώ όμως να καταλάβω κάποια πράγματα. έχω ελαττώματα. Αν έχω λεφτά στα χέρια μου μπορεί να τα σπαταλήσω. Η σπατάλη πάει για την ευχαρίστηση. Έχει τύχει να κεράσω την παρέα μου. δεν το είδα σαν σπατάλη».
Όσο για τον ρόλο του στο Famagusta, ο ηθοποιός αποκάλυψε αρκετά πράγματα για τον ρόλο του και πώς αυτός θα εξελίξει την ιστορία:
«Έχει γίνει η επανασύνδεση, έχω γνωριστεί με την μητέρα μου, προσπαθούμε να έρθουμε κοντά αλλά είναι δύσκολο γιατί είμαι 50 ετών και δεν μπορώ να δω ξαφνικά μια γυναίκα άγνωστη και να την δεχθώ ως μητέρα μου, να δεθώ. Η σειρά πάει μπρος πίσω. Το 2024 έχουμε την ιστορία της φιλενάδας μου που έχει μία ιστορία με τον άντρα της και μπορεί να είμαστε μαζί στο τέλος. Δείχνει το πώς η οικογένεια διαχειρίζεται το γεγονός ότι ο Παύλος φτάνει προς το τέλος και να μην λυπηθούν».