Ελένη Καρακάση: «Δεν μ’ αρέσουν οι ταμπέλες... Μου αρέσει να πειραματίζομαι!»
Στην παράσταση «Μην σου τύχει» πρωταγωνιστεί στο πλευρό κορυφαίων συναδέλφων της, μεταξύ των οποίων ο Αιμίλιος Χειλάκης και η Τάνια Τρύπη, η Ελένη Καρακάση.
Φέτος απολαμβάνουμε την ηθοποιό και στη σειρά Grand Hotel και η ίδια μιλάει για τις όμορφες ομάδες στον χώρο εργασίας, για τη μοναδική σχέση που έχει αναπτύξει με τον Αιμίλιο Χειλάκη αλλά και για την αποστροφή που νιώθει η Ελένη Καρακάση για τις ταμπέλες που μπαίνουν συχνά στους ηθοποιούς!
Ελένη Καρακάση: Μου έχει τύχει να παίξω για 500-600 θεατές, αλλά έχω παίξει και για δυο-τρία άτομα
Αποζητάς λοιπόν ελευθερία κινήσεων στη δουλειά σου. Τι άλλο;
Να περνάω καλά. Δεν μπορώ να λειτουργήσω αν δεν υπάρχει γύρω μου ένα υγιές περιβάλλον. Χρειάζομαι οι συνεργάτες μου να σέβονται ο ένας τον άλλον, να διαχωρίζουν το «κάνουμε δουλειά από το κάνουμε παρέα». Μπορεί να είμαστε φίλοι, αλλά είμαστε και επαγγελματίες. Πρέπει να μπαίνει ένα όριο, να λέμε: «Τώρα δουλεύουμε». Αυτό δεν σημαίνει ότι η δουλειά δεν έχει την πλάκα της. Και θα γελάσουμε και θα τραγουδήσουμε. Αλλά μου αρέσει η τάξη, να τηρούμε τα ωράρια, να μην υπάρχουν γκρίνιες, να είμαστε συγκεντρωμένοι σε αυτό που κάνουμε, να υπάρχει ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον, να είναι ενωμένη η ομάδα.
Από τι εξαρτάται η συνοχή και η καλή λειτουργία μιας ομάδας;
Από το κεφάλι ξεκινάνε αυτά: τον σκηνοθέτη, τον πρωταγωνιστή, τον θιασάρχη, την παραγωγή. Στην παράσταση που παίζω στο θέατρο, το «Μη σου τύχει», που συνεχίζει από πέρσι την καλή της πορεία, είμαι σε μια θαυμάσια ομάδα. Νιώθω τόσο ελεύθερη όσο δεν έχω νιώσει εδώ και πολλά χρόνια και το χρωστάω σε αυτό το υπέροχο πλάσμα, τον Αιμίλιο Χειλάκη. Μπορώ να του πω τα πάντα, γελάμε πάρα πολύ, σεβόμαστε ο ένας τον άλλο πάρα πολύ, ανταλλάσσουμε βλέμματα συνεννόησης πάνω στη σκηνή και το ίδιο συμβαίνει με τον Χριστόδουλο (σ.σ.: Στυλιανού) και την Τάνια (σ.σ.: Τρύπη). Είμαστε μία πολύ τυχερή ομάδα. Αυτό ξεκινάει από τον Αιμίλιο που είναι ένα παιδί. Ένα υπέροχο παιδί. Εγώ δουλεύω για πρώτη φορά μαζί του και θυμάμαι πέρσι, στις πρόβες, όταν μας ανέβαζε στη σκηνή και δοκιμάζαμε, πειραματιζόμασταν, μας έβαζε ασκήσεις... Και μετά ανέβαινε κι εκείνος για να κάνει τις ίδιες ασκήσεις και άκουγε τις παρατηρήσεις του Μανώλη Δούνια (σ.σ.: συν-σκηνοθέτη του). Και εκεί έβλεπες ότι είναι ένας από εμάς. Η κορυφή, ο θιασάρχης, είναι την ίδια στιγμή μέλος της ομάδας.
Μιλάμε για ομάδες σε μια δουλειά με πολλά στεγανά και πολλά κλισέ, ίσως υπερβολική τυποποίηση. Το νιώθεις αυτό;
Αλήθεια είναι, μας έχουν κατηγοριοποιήσει, μας έχουν γεμίσει ταμπέλες. Η ταμπέλα του κωμικού ηθοποιού, του δραματικού, η ταμπέλα του σωματικού ηθοποιού, του ποιοτικού... Δεν μ’ αρέσουν οι ταμπέλες. Όλα τα χρόνια στην τηλεόραση έκανα κωμωδία. Μέχρι που ήρθαν οι «Άγριες Μέλισσες» και κάποιοι με είδαν και ως δραματική ηθοποιό, είδαν ότι μπορώ να κάνω κι άλλα πράγματα. Το αντίθετο συμβαίνει τώρα στον Χειλάκη, που ενώ τον έχουν για δραματικό ηθοποιό, εκείνος διάλεξε πέρσι να στραφεί στην κωμωδία. Αν με ρωτάς, η κωμωδία είναι το δυσκολότερο είδος θεάτρου. Θα 'θελα να σταματήσουν να μας βάζουν ταμπέλες. Μου αρέσει να πειραματίζομαι! Θέλω να κάνω αληθινά εναλλακτικά πράγματα - όχι δήθεν μεγαλεπήβολα. Μου αρέσει να αλλάζω.
Πηγή: Marie Claire