Ανέστης Αζάς: Η Δημοκρατία του μπακλαβά και η συμβουλή που θα έδινε στον έφηβο εαυτό του
Ο Ανέστης Αζάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1978. Από το 2008 σκηνοθετεί στην Ελλάδα και στη Γερμανία.
Η παράσταση «Η δημοκρατία του μπακλαβά» σε δική του σύλληψή και σκηνοθεσία παίζεται αυτόν τον καιρό στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης.
Ο κόσμος στα δικά σας μάτια προχωράει γρήγορα ή αργά;
«Τεχνολογικά, νομίζω, πολύ γρήγορα, τόσο γρήγορα που σχεδόν δεν μπορούμε πια να αφομοιώσουμε τις αλλαγές. Ειδικά οι εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη, ένα θέμα που το παρακολουθώ τελευταία, με αγχώνουν αρκετά, ότι μπορεί σύντομα, αν δεν μπει νομικό πλαίσιο, να βρεθούμε σε έναν κόσμο που δεν θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι είναι αληθινό και τι όχι, μια πραγματικότητα με πολύ ρευστά όρια και με ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες διαβίωσης για τους αδύναμους. Από την άλλη, “όλα συνέχεια αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν” που λέει και το τραγούδι. Ο άνθρωπος παραμένει ως ύπαρξη το ίδιο ζώο που ήταν πάντα, οι ανάγκες, οι επιθυμίες, οι φόβοι, όλα αυτά που ορίζουν την ύπαρξή μας δεν αλλάζουν επί της ουσίας, διαφορετικά δεν θα ανεβάζαμε ξανά και ξανά τα κλασικά κείμενα στο θέατρο».
0,τι είναι προοδευτικό σήμερα γίνεται συντηρητικό στο μέλλον;
«Οχι απαραίτητα, υπάρχουν πολλές ιδέες στην ιστορία της ανθρωπότητας που επανέρχονται, ακόμα κι αν απέτυχαν όταν εφαρμόστηκαν πρώτη φορά. Οι ιδέες γενικά μετασχηματίζονται ιστορικά και αλλάζουν. Υπάρχουν και άνθρωποι που, αν και νέοι, σκέφτονται σαν γέροι και άνθρωποι μεγάλοι σε ηλικία με πνεύμα διαυγές και ανήσυχο. Πάντα η σκέψη είναι μια περιπέτεια»
Θα γυρνούσατε τον χρόνο πίσω; Και για ποιον λόγο;
«Αν μπορούσα να το κάνω αυτό, θα αφιέρωνα σίγουρα περισσότερη ενέργεια και χρόνο στις προσωπικά μου σχέσεις παρά στη δουλειά μου. Για την ακρίβεια, θα προσπαθούσα να βρω μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο».
Ποια συμβουλή ζωής θα δίνατε στον έφηβο εαυτό σας;
«Να ακούει περισσότερο το ένστικτό του, να μην απογοητεύεται εύκολα και να είναι πολύ προσεκτικός στον δρόμο όταν αρχίσει να οδηγάει: όλες οι διασταυρώσει είναι στοπ!».
Και ποιο ανάγνωσμα θα συστήνατε σε έναν έφηβο σήμερα; «Από τους κλασικούς τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες, από φιλοσοφία τον Αϊχμαν στην Ιερουσαλήμ της Χάνα Αρεντ, από ποίηση Χριστιανόπουλο και Καβάφη, εκτός κάθε κατηγορίας, όλο το έργο του Ηλία Πετρόπουλου».
Πηγή Το Βήμα