Φάνης Μουρατίδης: «Ξεκίνησα μόνος μου, στα 11, να πουλάω λαχεία... Δούλευα σε βαφείο αυτοκινήτων...»
Ο Φάνης Μουρατίδης, γυρνώντας τον χρόνο πίσω, αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της ζωής του...
Ο ηθοποιός δηλώνει περήφανος ως πατέρας για τους δύο έφηβους γιους του και αποκαλύπτει πώς ήταν ο ίδιος ως παιδί...
Φάνης Μουρατίδης: Μεγαλώνω & δεν με αναγνωρίζω! Βλέπω κάτι αφιερώματα και λέω ποιος είναι ο κύριος
Όταν βλέπετε τα παιδιά σας, βλέπετε τον εαυτό σας;
Τη συνέχειά μου δεν τη βλέπω. Είναι δύο τελείως άλλες προσωπικότητες. Σίγουρα έχουν κομμάτια από τα γονίδιά μου, τα γονίδια της μητέρας τους και τα γονίδια των προγόνων τους, αλλά έχει φτιαχτεί ένα καινούργιο μπλεντ, που έχει βγάλει κάτι τελείως διαφορετικό. Βλέπω δύο παιδιά που είναι πάρα πολύ κοντά, αλλά πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Έχουν μια δυναμική το καθένα. Εγώ τα θαυμάζω. Ο αγώνας πάντα μέσα μου είναι να μην τα επηρεάσω ούτε καν στην ομάδα. Να διαλέξουν μόνα τους. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχουν καμία ομάδα που υποστηρίζουν.
Εσείς πώς ήσασταν ως παιδί;
Ήμουν εξωστρεφής, αλλά και πάρα πολύ ντροπαλός. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Είμαι μια περιπέτεια. Αντιφατικός. Δηλαδή, δεν έχω απόλυτες θέσεις. Αυτό που λέω σήμερα, εάν κάποιος με πείσει ότι είναι βλακεία, παύω να το λέω. Μικρός ήμουν πολύ ονειροπόλος, ένα παιδί που χανόταν στη φαντασία του. Και ήθελα από μικρός να γνωρίσω τον κόσμο. Όπως λέει ο κολλητός μου ή δεν έβγαινα από το σπίτι ή, αν έβγαινα, τελείωσε... Ή του ύψους ή του βάθους. Ήμουν το πρώτο Facebook σε άνθρωπο, γιατί είχα κάνει πάνω από 20.000 φίλους σε έναν μήνα. Η οικογένειά μου δεν είχε τη δυνατότητα για ιδιαίτερα στα μαθήματα, μέχρι που εμφανίστηκε το τηλέφωνο στη ζωή μου. Ξεκίνησα να κάνω φάρσες και κάπως έτσι γνώρισα από τηλέφωνο καθηγητές που με βοήθησαν να βγάλω την τελευταία τάξη στο σχολείο. Ήμουν ένα παιδί της επιβίωσης. Ξεκίνησα μόνος μου, χωρίς να μου πει κανείς, στα 11 να πουλάω λαχεία. Μεγάλωσα στην Παλιά Λαχαναγορά. Ξεκίνησα την μπίζνα λίγο με τα κάλαντα, μετά σιγά-σιγά δούλεψα σε συνεργείο αυτοκινήτων, όπου δούλευα όλα τα καλοκαίρια, γιορτές και αργίες... Δούλευα στο βαφείο αυτοκινήτων μέχρι τη Γ’ Λυκείου που τελείωσα και αποφάσισα να ασχοληθώ με το θέατρο. Ήμουν σπάταλος από μικρός, δεν τα κατάφερα ποτέ με τα οικονομικά. Δεν είχα καλές σχέσεις με τα χρήματα, γιατί με αγχώνουν. Επίσης δεν καταλαβαίνω τη λειτουργικότητά τους για να περνώ καλά. Δεν με ορίζουν τα σπίτια, τα χωράφια, δεν είναι αυτό το στάτους μου. Αν πρέπει να με εκτιμήσεις θα με εκτιμήσεις από το σπίτι μου ή το κινητό μου; Μη με εκτιμήσεις ποτέ!
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, τι θα ήσασταν;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ποτέ plan b. Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι δεν θα ήμουν στον χώρο της επικοινωνίας. Για μένα ηθοποιός σημαίνει αυτό: ένας άνθρωπος στο χώρο της επικοινωνίας, που παίρνει τις ιδέες από κάπου και τις επικοινωνεί κάπου αλλού. Ένας μεσάζοντος ιδεών. Ένας δικηγόρος που υποστηρίζει τη θέση ενός χαρακτήρα. Το πιθανότερο είναι να ήμουν μεσίτης. Η μοναδική δουλειά που θα μπορούσα να σκεφτώ, εκτός του πολιτιστικού χώρου.
Πηγή: Real