27 χρόνια χωρίς τον Δημήτρη Χορν – Η καριέρα, η θυελλώδης σχέση με τη Λαμπέτη και το οδυνηρό τέλος

Ο Δημήτρης Χορν υπήρξε ένας από τους κορυφαίους πρωταγωνιστές της γενιάς του. Η πρώτη του εμφάνιση ήταν στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο Γειτόνισσες του πατέρα του. Η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών, όταν έπαιξε και πάλι με τη νονά του στη Νόρα του Ίψεν, κάνοντας ένα από τα μικρά παιδιά της ηρωίδας. Με τη νονά του θα ξαναπαίξει ενήλικας πλέον, σε ηλικία 31 ετών, το 1954, στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ Μια γυναίκα χωρίς σημασία. Την τρίτη εμφάνισή του στο θέατρο την έκανε σε ηλικία 14 ετών, όταν εμφανίστηκε στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θερινό θέατρο «Παρκ», στο έργο Μαμά Κολιμπρί του Μπατάιγ.

Σπάνιο φωτογραφικό «κλικ», 74 χρόνια πριν! Η ημέρα του γάμου Λαμπέτη-Πλωρίτη που «διέλυσε» ο Χορν!

Το 1937 εισήχθη στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη «Οι μοιραίοι». Αποφοίτησε το 1940 και συμμετείχε, για πρώτη φορά επαγγελματικά, στη Νυχτερίδα του Γιόχαν Στράους με τον θίασο του Εθνικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη.

Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου. Το 1943 θα πάρει μέρος στην πρώτη του κινηματογραφική ταινία, Η φωνή της καρδιάς σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου. Ήταν η πρώτη ταινία που γυρίστηκε μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και, επίσης, η πρώτη παραγωγή της Φίνος Φιλμ. Τον αμέσως επόμενο χρόνο, το 1944, πήρε μέρος στην ταινία Χειροκροτήματα του Γιώργου Τζαβέλλα.

Το 1945 συνεργάστηκε με τον θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου στο έργο Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι του Όσκαρ Ουάιλντ. Από το 1946 έως το 1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο. Το 1950 έπαιξε στην τρίτη του ταινία, τον Μεθύστακα του Γιώργου Τζαβέλλα, ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Ορέστης Μακρής.
Το 1951 έφυγε για την Αγγλία με υποτροφία ενός έτους του Βρετανικού Ινστιτούτου. Μετά την Αγγλία έφυγε για την Αμερική, όπου ενημερώθηκε για την παγκόσμια θεατρική κίνηση.

Επιστρέφοντας το 1952 συγκρότησε θίασο με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη. Από τότε χρονολογείται ο έρωτας και η σχέση του με την Έλλη Λαμπέτη, που κράτησε για τα επόμενα 7 χρόνια. Η επαγγελματική συνεργασία του με τη Λαμπέτη περιλαμβάνει τη δημιουργία δικού τους θιάσου, αλλά και την κοινή τους εμφάνιση σε ταινίες που άφησαν εποχή: Κυριακάτικο ξύπνημα του Μιχάλη Κακογιάννη το 1954, Κάλπικη λίρα του Γιώργου Τζαβέλλα το 1955 και Το κορίτσι με τα μαύρα και πάλι του Μιχάλη Κακογιάννη το 1956.

Το 1958 γυρίζει την επόμενη μεγάλη επιτυχία του στον κινηματογράφο, την ταινία Μια ζωή την έχουμε σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα. Το 1959 χωρίζει από την Έλλη Λαμπέτη και συνεχίζει τη θεατρική του πορεία μόνος. Το 1960 γυρίζει την ταινία Μια του κλέφτη σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου και με συμπρωταγωνίστρια την Κάκια Αναλυτή. Με την ερμηνεία του στην ταινία αποσπά το βραβείο Α' ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης την ίδια χρονιά. Το 1961 κερδίζει και το δεύτερο βραβείο του – Α' ανδρικού ρόλου— στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία Αλίμονο στους νέους του Αλέκου Σακελλάριου, ενώ το 1962 συμμετέχει στην ταινία (ένα είδος ντοκιμαντέρ) Η Αθήνα τη νύχτα.

Η θυελλώδης σχέση με την Έλλη Λαμπέτη

Η γνωριμία τους ξεκίνησε με μια αμοιβαία αντιπάθεια, με εκείνον να την απορρίπτει στις εισαγωγικές εξετάσεις που έδωσε για τη σχολή της Μαρίκας Κοτοπούλη. Ούτε εκείνοι όμως κατάφεραν να ξεφύγουν από το πεπρωμένο τους και ο ερωτάς τους φούντωσε στο έργο «Αγαπούλα» το 1953. Για οκτώ περίπου χρόνια έζησαν ένα θυελλώδες love story με την κοινή τους πορεία να σημαδεύεται από τραγικά γεγονότα. Όπως όταν η Έλλη Λαμπέτη έχασε σχεδόν απανωτά τις λατρεμένες της αδερφές. Ωστόσο, όταν οι διαφορές και οι ζήλιες βγήκαν στην επιφάνεια το χάσμα ανάμεσα τους ήταν αγεφύρωτο. Όπως είχε ακουστεί η Λαμπέτη ήταν εκείνη που τον χώρισε για τον αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν. «Μου έδωσε τα παπούτσια στο χέρι» είχε δηλώσει τότε ο ηθοποιός. Μάλιστα, όπως είχε γράψει στο βιβλίο του ο Φρέντυ Γερμανός ένα βράδυ ο Χορν είχε βρεθεί έξω από το σπίτι της Λαμπέτη πετώντας πέτρες και κονσερβοκούτια, με εκείνη να καλεί την Αστυνομία. Παρότι αρνιόταν κατηγορηματικά πως υπήρξε ο μεγάλος έρωτας της ζωής του, τη στήριξε πολύ στην αρρώστια της.

Ο γάμος με την Άννα Γουλανδρή και το οδυνηρό τέλος

Γυναίκα σταθμός στη ζωή του ήταν η Άννα Γουλανδρή, με την οποία παντρεύτηκαν τον Ιανουάριο του 1967. Η συγκεκριμένη γυναίκα που προέρχονταν από πλούσια εφοπλιστική οικογένεια κατάφερε με την αγάπη της να τον κάνει τον πιο ευτυχισμένο άντρα του κόσμου. Ανάμεσα τους γεννήθηκε ένας ισχυρός δεσμός, γι’ αυτό και ο θάνατος της τον Μάιο του 1988 ήταν κάτι που ο πρωταγωνιστής δεν ξεπέρασε ποτέ.

Πριν πέσει οριστικά η αυλαία, ο αξέχαστος πρωταγωνιστής ανέβηκε τον δικό του «Γολγοθά». Εκτός του ότι τα τελευταία χρόνια ένιωθε μοναξιά, είχε να αντιμετωπίσει και αρκετά σοβαρά προβλήματα με την υγεία του. Τα χτυπήματα που δεχόταν ήταν πολλά, προσπαθώντας να μην χάσει ούτε στιγμή το χαμόγελο του. Συγκεκριμένα, η εγχείρηση της καρδιάς στην οποία είχε υποβληθεί ήταν η πρώτη δοκιμασία την οποία κλήθηκε να ξεπεράσει. Και αυτό γιατί ακολούθησαν κάποια εγκεφαλικά επεισόδια.
Και ενώ τα δύσκολα έμοιαζα να έχουν περάσει, ο καρκίνος του «χτύπησε» την πόρτα. Όσο και αν ήταν αποφασισμένος να νικήσει και αυτή τη φορά, η συγκεκριμένη ασθένεια δεν του άφηνε περιθώρια. Μέρα με τη μέρα ο οργανισμός του γινόταν όλο και πιο αδύναμος, με τον πάντα γοητευτικό ηθοποιό να μην θέλει να κοιτάζει ούτε το είδωλο του στον καθρέφτη. Μάλιστα την περίοδο που έδινε μεγάλη μάχη, είχε πει στον καλό του φίλο Γιώργο Γεωργέλη, φορώντας τις πυτζάμες του πως: «Αυτό το κοστουμάκι δεν μου πάει καθόλου». Ένα κοστούμι που το έβγαλε οριστικά από πάνω του στις 16 Ιανουαρίου του 1998, ταξιδεύοντας για την γειτονιά των αγγέλων σε ηλικία 76 ετών.

Δημήτρης Χορν: Η καριέρα, ο έρωτας με τη Λαμπέτη, η μοναξιά και ο θάνατος που τον «διέλυσε»

Τι αποκάλυψε η Κοντού για τον Χορν;